بابادی، نقطه اتکای تیم ملی والیبال نشسته ایران

مرتضی اخوان | شهرآرانیوز؛ تیم ملی والیبال نشسته ایران امروز در مرحله نیمه نهایی رقابت‌های پاراالمپیک به مصاف بوسنی می‌رود که بی تردید تنها رقیب جدی شاگردان هادی رضایی در مسیر کسب مدال طلای نه تنها این رقابت ها، بلکه تمام آوردگاه‌های جهانی است؛ دیداری که حکم فینال زودرس را دارد و خیلی‌ها از اینکه ایران و بوسنی در نیمه نهایی به هم رسیدند، اظهار ناراحتی کردند.

با وجود این برنده دیدار امروز می‌تواند مدال طلا را در مشت خود ببیند. دراین میان تیم ملی والیبال نشسته ایران با هدایت سرمربی پرافتخار مشهدی اش، هادی رضایی، به این مهم بسیار امیدوار است، به ویژه وقتی در ترکیب تیم ملی ستاره درخشانی، چون مهدی بابادی از خراسان رضوی حاضر است و به خوبی فرامین سرمربی هم استانی اش را در میدان اجرا می‌کند. مهدی بابادی حالا به نقطه اتکای سرمربی مشهدی بدل شده و امید اول ایران برای خواباندن آبشار‌های مرگ بار بر قلب زمین حریف بوسنیایی است.

دست چپ مرگ بار شماره ۱۲

مهدی بابادی، پسر سبزواری تیم ملی والیبال نشسته ایران، دومین پاراالمپیکش را تجربه می‌کند و بعد از طلای ریو در اندیشه رسیدن به طلای توکیوست؛ بازیکن باتجربه‌ای که با شماره ۱۲ در پست اسپوکر برای تیم ملی بازی می‌کند و در ۳ نمایش مرحله گروهی تیم ملی توانست عملکرد خارق العاده‌ای از خود به نمایش بگذارد. هر چقدر مرتضی مهرزاد به دلیل قامت منحصربه فردش مورد توجه رسانه‌ها و دوربین‌های تلویزیونی حاضر در ژاپن بود، مهدی بابادی برای عملکرد فنی اش درخشید. بابادی در همین نبرد آخر، پیش از نیمه نهایی برابر چین با ۱۷ امتیاز امتیازآورترین بازیکن زمین شد.

اتفاقی که او را به چهره ویژه و ترسناک برای حریف پابه سن گذاشته بوسنیایی در بازی فینال بدل کرده است. از ویژگی‌های منحصربه فرد بابادی چپ دست بودن اوست که کار را برای مدافعان روی تور سخت کرده است. ستاره خراسانی تیم ملی والیبال نشسته ایران در سن وسالی است که می‌خواهد راه هادی رضایی، احمد شیونی مهجوری و علی گلکار را به عنوان ۳ خراسانی که هرکدام ۳ طلای پاراالمپیک دارند، در پیش بگیرد. چپ دست چشم زاغ تیم ملی در بازی مقابل بوسنی بی تردید امید اول هادی رضایی برای گرفتن امتیاز است.

داغدار مادر، شیر بیشه توکیو

هادی رضایی ستاره و اسطوره افسانه‌ای والیبال نشسته ایران است. کافی است نگاهی دوباره به کارنامه افتخاراتش داشته باشیم. لازم نیست به مسابقات جهانی و آسیایی چشم بدوزیم. ۳ طلای پاراالمپیک در مقام بازیکن و ۲ طلا و یک نقره این مسابقات در مقام سرمربی فقط گوشه‌ای از افتخارات اوست. رضایی امسال سرپرست کاروان سردار دل‌ها هم هست و این مسئولیت هایش را در توکیو بیشتر می‌کند. سرمربی تیم ملی والیبال نشسته ایران در نخستین روز حضور در توکیو با خبر فوت مادرش روبه رو شد، اما به ایران بازنگشت تا بار سنگینی را که بر دوشش بود، به سرمنزل مقصود برساند.

او حالا با ریش‌هایی که در غم مادر بلند شده است، جانانه پای خط میدان والیبال نشسته می‌ایستد و این روز‌ها از دل و جان برای موفقیت ملی پوشان مایه می‌گذارد. سرمربی مشهدی چهره ویژه پاراالمپیک است، اما نه به دلیل فیزیک خاص، بلکه به دلیل رکورد‌هایی دست نیافتنی که روزبه روز رسیدن به آن سخت‌تر می‌شود. رضایی در آخرین مصاحبه قبل از بازی حساس مقابل بوسنی در نیمه نهایی می‌گوید: همه تمرکزمان روی این بازی است و اصلا به مدال طلا فکر نمی‌کنیم. وی می‌افزاید: بازیکنانم باید این را بدانند که در صورت پیروزی بر بوسنی هم مدال طلا تضمین شده نیست. با وجود این تمام تمرکزمان روی بازی امروز است.

جنگ با دشمن ابدی

ایران و بوسنی رقیبان ابدی در رشته والیبال نشسته هستند؛ ۲ تیمی که در ۸ دوره گذشته پاراالمپیک همیشه در فینال مقابل یکدیگر قرار گرفتند و از قضا این بار در نیمه نهایی به تور هم خوردند، آن هم به دلیل برد دور از انتظار روسیه مقابل بوسنی در دور گروهی مسابقات توکیو. بوسنی در رقابت‌های امسال کمی متزلزل ظاهر شد و در گروهش بعد از روسیه دوم شد تا به تیم اول گروه الف، یعنی ایران، بخورد.

ایران و بوسنی تاکنون ۸ بار در فینال‌های پاراالمپیک در رشته والیبال نشسته به هم خوردند که حاصل آن ۶ پیروزی برای ایران و فقط ۲ برد برای بوسنی بوده است. با وجود این نقره پاراالمپیک ۲۰۱۲ لندن و ۲۰۰۴ آتن کمی هواداران والیبال نشسته را در ایران نگران کرده است. اگرچه نقره‌های بی شمار بوسنیایی‌ها در دوره‌های دیگر هم هواداران تیم ملی این کشور را از نام ایران به هراس انداخته است. ایران در دور گروهی توانست هر ۳ بازی اش را با پیروزی مقتدرانه ۳ بر ۰ پشت سر بگذارد و در مقابل، بوسنی به روسیه باخت تا از صدرنشینی باز بماند.

بابادی و رضایی چندمین افتخار خراسان هستند؟

مهدی بابادی و هادی رضایی در صورت موفقیت تیم ملی والیبال نشسته در دیدار امروز مقابل بوسنی به فینال می‌رسند و مدالشان را قطعی می‌کنند؛ مدالی که حالا یا طلا خواهد بود یا نقره. در صورت این اتفاق بابادی و رضایی می‌توانند دهمین مدال آور خراسان در رقابت‌های پاراالمپیک باشند. پیش از این در پاراالمپیک ۱۹۸۸ چهارنماینده از مشهد در والیبال نشسته بودند که طلا گرفتند. در ۱۹۹۲ بارسلون ۳ نماینده والیبال نشسته مشهدی برای خراسان نشان طلا آوردند.

در ۱۹۹۶ آتلانتا بازهم حکایت همین بود و در ۲۰۰۰ سیدنی ۲ نماینده مشهد در والیبال نشسته و یکی در تفنگ توانستند برای خراسان طلا و نقره به ارمغان بیاورند. در سال ۲۰۰۴ یک نقره والیبال نشسته نصیب تک چهره خراسانی حاضر در تیم ملی والیبال نشسته شد و در سال ۲۰۰۸ هم یک طلا و یک نقره نصیبشان شد که نقره در رشته جودو کم بینایان بود. در سال ۲۰۱۲ هیچ خراسانی‌ای نتوانست چه در بخش انفرادی و چه تیمی مدال بگیرد و در سال ۲۰۱۶ هم باز هادی رضایی و مهدی بابادی بودند که با تیم ملی والیبال نشان طلا به دست آوردند.