به گزارش شهرآرانیوز، دهه۷۰ دوران خوبی برای فوتبال خراسان بود و به موازات شرایط ایدهآل پیام و ابومسلم، چند ستاره به فوتبال کشور معرفی شدند. بعد از جام تختجمشید در این دهه بود که دوباره نام فوتبال مشهد و فوتبالیستهای آن در سطح ملی مطرح شد که پیشقراول آن کسی نبود جز خداداد عزیزی؛ بازیکن ریزنقش سرعتی و گلزن ابومسلم که پیش از مطرحشدن نامش در مرداد۷۱ که برای مشهدیها اسمی شناختهشده بود، ولی درخشش او در این روز باعث شد همه ایران خداداد را بشناسند.
۲۱مرداد سال۱۳۷۱ ابومسلم در چهارچوب مسابقات جام آزادگان که آن سالها بالاترین سطح فوتبال باشگاهی کشور به حساب میآمد، در تهران بهمصاف پرسپولیس رفت. سرخپوشان با فوجی از بازیکنان ملی و با هدایت علی پروین که همزمان سرمربی تیم ملی نیز بود، انتظار بازی سادهای با یک تیم شهرستانی داشتند، اما ابومسلمیها و در رأس آنها خداداد روز سختی را برای آنها رقم زدند. نمایش خداداد در این بازی که با گل او ۱ بر ۱ تمام شد، بینظیر بود و او با فرارهای گاهوبیگاه خود کاملا مدافعان خط دفاعی پرسپولیس به رهبری محمد پنجعلی را کلافه کرده بود.
در نیمه دوم پروین برای مهار خداداد، حمید روزبهانی و مجتبی محرمی را مأمور یارگیری او کرده بود؛ اما چیزی از خطرآفرینی خداداد کم نکرد و او گل تساوی بازی را درحالی به ثمر رساند که نهتنها از چنگ این ۲ بازیکن گذشته بود، بلکه منوچهر عبدا... نژاد، مدافع قدبلند آنزمان پرسپولیس و نادر باقری گلر سرخپوشان، را نیز در صحنه بهثمررساندن گل، مغلوب سرعت و تکنیک خود کرد. او در این بازی آنچنان که در این عکس هم مشخص است، بارها بازیکنان پرسپولیس را با دریبلهای خود به دردسر انداخت و آنچنان درخشید که دنیای ورزش در فردای این بازی نوشت پرسپولیس بخت بلندی داشت که از این بازی بازنده بیرون نیامد. بعد از این بازی، خداداد عزیزی کاملا در فوتبال ایران چهره شد و بهسرعت پلههای ترقی را طی کرد. او در پایان همین دهه دیگر از بازیکنان مشهور و معروف تیم ملی و فوتبال ایران شده بود.