بازیکن مشهدی پیکان: فوتبال مشهد هنوز غریبه‌پرست است

مرتضی اخوان | شهرآرانیوز؛ هفته چهارم لیگ برتر فوتبال، یک پدیده داشت و آن‌هم کسی نبود جز اسماعیل بابایی، هافبک مشهدی پیکان، که با شوت مهلکش از فاصله چهل‌متری نه‌تن‌ها تور دروازه تراکتور تبریز را به لرزه در‌آورد، بلکه یکی از زیباترین گل‌های فصل را به نام خود ثبت کرد. اسماعیل بابایی، درست شبیه بسیاری از فوتبالیست‌های جوان مشهدی که طی سال‌های اخیر برای رشد به‌یک‌باره از همان مقاطع سنی نوجوانی و جوانی به تیم‌های شهرستانی و تهرانی رفتند، عمل کرد.

او هم از همان رده سنی جوانان به پیکان رفت و قید حضور در فوتبال پُربحران خراسان را زد. این در‌حالی است که در دهه‌های‌۷۰‌و‌۸۰ ستاره‌های جوان برای آنکه در آسمان فوتبال کشور بدرخشند، همیشه مسیر حضور در تیم‌های مشهدی، چون ابومسلم و پیام را طی می‌کردند و بعد برای پیشرفت بیشتر به تیم‌های دیگر فوتبال کشور منتقل می‌شدند. شاید این تغییر محسوس رویه به‌خاطر مشکلات مدیریتی باشد که طی یک‌دهه‌و‌اندی اخیر، فوتبال خراسان را فرا گرفته است. اسماعیل بابایی، بازیکن مشهدی پیکان، در گفتگو با شهرآرا‌ورزشی هم از گل زیبای چهل‌متری‌اش به تراکتور گفت و هم از مشکلاتی که بازیکنان مشهدی را از فوتبال این شهر فراری می‌دهد.

قبل از اینکه از گل زیبایت به تراکتور شروع کنیم، کمی به عقب‌تر برگردیم؛ به روز‌هایی که از کوچه‌پس‌کوچه‌های خیابان گاز مشهد، فوتبال را شروع کردی.

همانطور که گفتید، من بچه‌محله چهارراه گاز مشهد هستم. فوتبالم را از باشگاه پرسپولیس مشهد آغاز کردم و ۱۰‌سال در این باشگاه زیر‌نظر محمد محمدنژاد کار کردم و فوتبالم را مدیون ایشان و این باشگاه هستم.

بعد از آن بود که به پیکان رفتی؟

از مقطع امید‌ها به تیم پیکان رفتم و هم‌زمان در تیم بزرگ‌سالان هم برای این تیم بازی می‌کردم. متأسفانه در این مقطع شش‌هفت‌ماهی به‌دلیل پارگی رباط صلیبی از میادین دور شدم و در بازگشت هم سرباز شدم و به فجرسپاسی رفتم. در فجر ۲ سال خیلی خوب داشتم. در بازگشت به‌خاطر اینکه هنوز با پیکان قرارداد داشتم، به این تیم آمدم و سال گذشته هم فصل خوبی را در این تیم داشتم.

کلا پیکان سکوی پرتاب خوبی برای بازیکنان مشهدی است؛ از مجتبی سرآسیایی بگیرید تا همین سعید واسعی و....

باشگاه پیکان همیشه برای همه بازیکنان، پله بوده است. من هم از کار در این باشگاه راضی هستم و امسال هم شرایط بسیار ایده‌آلی دارم.

چه شد که قید فوتبال مشهد را زدی و به تهران رفتی؟ کار در شهر خودت برایت راحت‌تر نبود؟

صد‌در‌صد همین‌طور است. کدام فوتبالیست است که دوست نداشته باشد در کنار خانواده و در شهر خودش باشد؟! به‌ویژه مشهد که شهر امام رضا (ع) است. اما حقیقت آن است که شما خودتان اوضاع فوتبال مشهد را می‌بینید.

چه اوضاعی؟

یکسری مشکلات اساسی در فوتبال مشهد هست که باعث می‌شود بازیکن تا می‌آید در فوتبالش جان بگیرد، تصمیم می‌گیرد پا به فرار بگذارد. در فوتبال مشهد مسئولان ما غریبه‌پرست هستند و به بازیکنان جوان هم زیاد بها نمی‌دهند. شما همین پدیده را نگاه کنید، امسال چه وضعیتی دارد؟ یک‌زمانی سیاه‌جامگان و پدیده در این لیگ برتر بودند و سیاه‌جامگان که آن‌قدر در مشهد طرف‌دار داشت، سقوط کرد. حالا مطمئن باشید اگر پدیده هم وضعیتش بهبود پیدا نکند، سقوط خواهد کرد.

فکر می‌کنی مهم‌ترین عامل این وضعیت نا‌بسامان چیست؟

به نظرم مسائل مالی همیشه در فوتبال مشهد عامل اصلی نا‌بسامانی بوده است. در مشهد با بازیکنان رفتار درستی نمی‌شود و از آن‌ها حمایتی هم به عمل نمی‌آید. مسئولان فوتبال مشهد، همه‌چیز را شوخی می‌گیرند و با بازیکنان بد تا می‌کنند.

از این حرف‌ها که بگذریم، برگردیم به گل تماشایی که مقابل تراکتور به ثمر رساندی.

راستش از این فاصله تا‌به‌حال شوت نزده بودم و وقتی بعد از بازی رفتم فیلم را دیدم، به خودم گفتم چرا اصلا از اینجای زمین شوت زدم؟! اما به‌هر‌حال یک لحظه تصمیم گرفتم و خدا‌را‌شکر تصمیم خوبی هم از کار در‌آمد.

گفته بودی این گل جایزه پوشکاش می‌گیرد؟

آنکه شوخی بود، اما فکر می‌کنم یکی از بهترین گل‌های فصل لیگ برتر باشد.

برای آینده فوتبالی‌ات چه برنامه‌ای داری؟

‌من هم مثل خیلی از فوتبالیست‌ها دوست دارم به اروپا بروم و پیراهن تیم ملی را بپوشم؛

و لابد قبل از آن استقلال یا پرسپولیس را تجربه کنی؟

واقعیت آن است که فرقی نمی‌کند استقلال باشد یا پرسپولیس. یک بازیکن وقتی کمی حرفه‌ای‌تر می‌شود، می‌بیند که این حرف‌ها نیست و اسم باشگاه برایش چندان مهم نیست. مهم آن است که در تیمی که هستی، متعهد باشی و بهترین عملکرد را از خودت نشان بدهی.