از داوری استان حسرتش باقی مانده است

مرتضی اخوان - می‌گوید همه‌چیزش از فوتبال است، مردی که شاید فوتبال را حرفه‌ای بازی نکرده است، اما از همان جوانی، جذبه‌ای داشت که دوستانش را به تشویقش برای پوشیدن ردای قضاوت در مستطیل سبز ترغیب می‌کرد. درست یک دهه، از سال ۶۰ تا ۷۰، در میانه میدان قضاوت کرد و یکی از ویژگی‌هایش حضور بموقع بالای سر توپ بود. پیش‌کسوت این هفته «دوشنبه‌ها با موسپیدان قضاوت» یکی از داوران فوتبال خراسان است که در دهه ۶۰ در کنار حسین تهرانی، بار‌ها از سوی کمیته داوران فدراسیون و هیئت فوتبال استان به قضاوت نبرد‌های مهم کشوری و استانی گماشته شده است. حسن اکبرنژاد از خاطرات روز‌های قضاوت می‌گوید، از درد‌دل‌هایش به عنوان یک پیش‌کسوت داوری که حالا دیگر خاکستر حسرت‌هایش سرد شده است.

به وقت تولد
۱۳ آذرماه ۱۳۳۵ در پل فردوس قدیم مشهد به دنیا آمدم. ۴ خواهر و ۳ برادر بودیم. یکی از برادرانم در تیم توربو بازی می‌کرد. یکی هم هندبالیست بود و به «محمد هندبالی» شهرت داشت. در دوران تحصیل، فوتبال آموزشگاهی بازی می‌کردم، اما هیچ‌وقت به صورت حرفه‌ای و باشگاهی فوتبال بازی نکردم.

شغل در کنار داوری
ابتدا مغازه داشتم، اما وقتی داور فوتبال شدم، توسط یکی از دوستانم مرا به آموزش و پرورش دعوت کرد و در شغل دبیری ورزش مشغول به کار شدم. الان هم ۲ سال می‌شود بازنشسته آموزش و پرورش هستم.

دوران قضاوت
اسفند ۵۹ بود که به اصرار پهلوان‌زاده (یکی از داوران فوتبال خراسان) در کلاس‌های داوری حضور پیدا کردم. از سال ۶۰ هم رسما داوری فوتبال را آغاز کردم و تا سال ۷۰ به مدت ۱۰ سال قاضی میدان بودم. سال ۷۰ به خاطر دیسک کمر و مشکلات جسمی، مجبور شدم داوری را کنار بگذارم. در طول این مدت، تمام مسابقات مهم استان را سوت زدم. در مسابقات مهم کشوری هم به عنوان کمک حسین تهرانی، عصاره داوری فوتبال خراسان، حضور داشتم.

مهم‌ترین داوری
قضاوت دیدار‌های پیام و ابومسلم به عنوان دربی مشهد همیشه برایم مهم بوده است. در سطح کشور هم دیدار‌های مهمی مثل دیدار پرسپولیس- سپاهان و استقلال-ملوان را پرچم زده‌ام.

اشتباه مهم در داوری
نمی‌توان گفت اشتباهی نداشته‌ام، اما اینکه یک اشتباه خیلی بزرگ داشته باشم و در ذهنم مانده باشد، چنین چیزی نیست.

بهترین داور استان
حسین تهرانی عصاره داوری خراسان است. از نسل جدید هم به نظرم رضا سخندان همه افتخارات ممکن را به دست آورده است. محسن ترکی هم در تداوم قضاوت دربی بی‌نظیر بود.

حال و روز داوری استان
متأسفانه چیزی از داوری استان باقی نمانده است. هرروز داوری ما در حال تنزل است. زمانی که آقایان آمدند، چند داور بین‌المللی داشتیم؟ در سال ۸۴ ما ۶ داور بین‌المللی داشتیم، اما الان دیگر خبری از داور بین‌المللی از مشهد نیست. به خاطر منیت‌هاست که داوری استان دیگر چیزی ندارد. نیامدیم به جوان‌ها کمک کنیم تا خودشان را در داوری استان نشان بدهند. الان فقط حسرت برایمان مانده است.

عایدی از داوری فوتبال
همه‌چیزم را از فوتبال دارم. وجهه اجتماعی و همه داشته‌هایم از فوتبال است و نمی‌دانم چرا برخی‌ها می‌گویند هیچ‌چیز از فوتبال عایدشان نشده است.

درد دل
گلایه‌ای ندارم. طلبکار کسی نیستم. اگر کاری انجام دادم برای دلم بوده است. حالا هم که کسی سراغمان نمی‌آید، با خودم می‌گویم لابد تجربیاتشان از ما بیشتر است.