ویدئو | نصب کتیبه ولادت امام‌کاظم‌(ع) در حرم مطهر رضوی (۲۶ خرداد ۱۴۰۴) ویدئو | لحظه اصابت موشک‌های ایرانی به نیروگاه حیفا (۲۶ خرداد ۱۴۰۴) ویدئو| اعلام آمادگی محمدرضا گلزار برای کمک به هموطنان ایرانی که در دبی هستند ویدئو | لاریجانی: کسی حق ندارد در مورد توانایی هسته‌ای ما زر بزند ویدئو | خبرنگار ارشد بی‌بی‌سی: حملات ایران برای مردم و مقامات سیاسی منطقه غرور‌آفرین بود ویدئو| غرش پدافند تبریز علیه اهداف متخاصم (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) ویدئو| انهدام یک هواگرد توسط پدافند تهران  ویدئو | تصاویری از عبور موشک‌های ایران از فراز مسجدالاقصی به سمت اهداف رژیم صهیونیستی ویدئو | ستون‌های دود بر اثر اصابت موشک‌های ایرانی به حیفا بلند شد ویدئو| هشدار قاطع نیروهای مسلح به صهیونیست‌ها: سرزمین‌های اشغالی را ترک کنید  ویدئو | اقامه نماز جماعت مغرب و عشا در حرم مطهر امام رضا (ع) در امنیت کامل (۲۵ خردادماه ۱۴۰۴) ویدئو | انفجار و آتش سوزی در نزدیکی فرودگاه مشهد (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) ویدئو | آثار ویرانی ناشی از موشک‌های قدرتمند ایران در شهر‌های اسرائیل (بامداد ۲۵ خرداد ۱۴۰۴) ویدئو | دعای سردار شهید حسین سلامی که خیلی زود به اجابت رسید ویدئو | نماهنگ «علی العهد» ابوذر روحی همزمان با وعده صادق ۳ + متن ویدئو| موشک‌ها و پهپاد‌های ایرانی کدام مناطق از تل‌آویو و حیفا را هدف قرار دادند و این اماکن چه اهمیتی دارند؟ ویدئو‌هایی جدید از حجم ویرانی در شهر‌های اسرائیل بعد از عملیات «وعده صادق ۳» (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) ویدئو| موشک‌های ایران یک پالایشگاه نفت در حیفا را منهدم کردند ویدئو | انتشار نماهنگ «بیچاره خواهید شد» | תהיו אומללים» همزمان با عملیات وعده صادق ۳
سرخط خبرها

کارتون | موضوعی تکراری یا حرفی تازه؟

«آنجل بولیگان»، هنرمند کارتونیست مکزیکی، در نشریه «ال یونیورس»  سراغ یکی از همین درد‌ها رفته و با نیش‌تر قلمش سعی کرده است زخم این وعده‌ها را واکاوی کند. زاویه دید هنرمند از کنار گوش سیاست مدار یا مسئولی است که درحال سخنرانی است. در پایین پای مسئول هم که از فراز سخن می‌راند،
  • کد خبر: ۸۸۶۶۹
  • ۲۹ آبان ۱۴۰۰ - ۱۰:۳۷

امیرمنصور رحیمیان | شهرآرانیوز - «بنی آدم اعضای یکدیگرند/ که در آفرینش ز یک گوهرند» چیزی حدود ۷۰۰ سال از زمانی که شیخ اجل «سعدی» علیه الرحمه، این بیت را سرود، می‌گذرد؛ شعری که بشر هر روز و هر لحظه بیشتر به صحت و درستی آن پی می‌برد. این بیت، تنها چند کلمه موزون، پشت سر یکدیگر نیست. قاعده‌ای کلی و جامع، برای تمام دوره‌های زندگی انسان روی این سیاره و در جهان است؛ قاعده‌ای که می‌گوید: درد ها، مشکلات، سختی ها، شادی ها، آسایش و دیگر مسائل مربوط به همه آدم ها، در چهار گوشه جهان شبیه به هم هستند. انگار انسان در همه جای دنیا درد‌ها و شادی‌های مشترک فراوانی دارد.

ولی این روز‌ها زخم‌ها بیشترند؛ از گرسنگی تا سوءاستفاده از جان و مال آدم ها، از تغییرات اقلیمی تا نابودی کسب وکار آن‌ها و از وعده‌های دروغین تا حرف‌های بی اساس و جنگ طلبانه سیاست مداران را در همه ابعاد زندگی بشر امروزی می‌شود مشاهده کرد. ولی اینکه مصائب چه شکلی باشند، هم مهم است. بعضی وقت‌ها یادآوری کردن یک درد و وعده دادن برای تسکین آن، می‌تواند کشنده باشد. گاهی این وعده‌ها درمورد اتفاقی است که خواه ناخواه، می‌افتد و قبلا هم افتاده است؛ اتفاقاتی که جهانی است یا حل کردن آن فقط از عهده خداوند برمی آید. شاید هم هزارعلت، بزرگ‌تر از قدرت سیاست مداران یک مملکت دارد.

در این مواقع، وعده دادن و سخنرانی کردن و حرف زدن، بیهوده است و سبب ایجاد امید واهی و بعد ناامیدی قاطبه مردم می‌شود؛ همچون داستان آن نگهبان بیچاره‌ای که سال‌ها نگهبانی داده بود و یک شب به وعده پادشاه برای تامین لباس گرم، دل بست و همان شب اتفاقا از سرما یخ زد و جانش را بر سر این وعده گذاشت، وگرنه آن موضوعاتی که در دست خود سیاست مداران است، نیاز به وعده ندارد، عمل می‌خواهد و حل شدنی است. به هرحال کارتونیست‌ها از آن دسته هنرمندانی هستند که با شناخت این زخم‌ها و دردها، می‌توانند به زبان‌های مختلفی حرف بزنند؛ زبانی که بازگوکننده درد و شادی جهانی است و طبق این قاعده، بدیهی است که آدم ها، در همه جای دنیا متوجه می‌شوند کارتونیست چه می‌گوید. این بار هم آنجل بولیگان، هنرمند کارتونیست مکزیکی، در نشریه «ال یونیورس» به سراغ یکی از همین درد‌ها رفته و با نیش‌تر قلمش سعی کرده است زخم این وعده‌ها را واکاوی کند. زاویه دید هنرمند از کنار گوش سیاست مدار یا مسئولی است که درحال سخنرانی است. در پایین پای مسئول هم که از فراز سخن می‌راند، شخصی نشسته است که نماینده مردم است. تمام صحبت‌های آن مقام بلندبالا، به شکل بالن‌های گفتگو درحال فروریختن است و در مسیری منحنی شکل به بشقاب غذای آن شخص پایینی سرازیر می‌شود و آن بیچاره هم انگار چاره‌ای جز مصرف آن حرف‌ها ندارد. موضوع این اثر، چیز تازه‌ای نیست. استفاده از بالون‌های گفتگو برای کارتونیست ها، اولین راه برای نشان دادن حرف و سخن است.

خیلی از کارتونیست‌های داخلی هم به همین منوال، از آن استفاده کرده اند. ولی آیا منظور بولیگان به عنوان کسی که می‌داند سوژه اش تکراری و دست خورده است، به همین اشاره به وعده ها، پایان می‌پذیرد؟ باید دانست که پشت هر موضوع دم دستی و تکراری نیز برای نشان دادن چیزی، مسئله مهم تری نهفته است.

منظور هنرمند علاوه بر اشاره بر آن چیزی که در سطور قبل‌تر ذکر کردم، اشاره بر این است که نقش رسانه‌های وابسته به دولت‌ها را هم نباید دست کم گرفت؛ رسانه‌هایی که خوراک خبری و رسانه‌ای برای مردم جهان تولید می‌کنند و مردمی که بدون هیچ اعتراضی آن را می‌پذیرند. به صورت منطقی این طور می‌شود اوضاع کنونی جهان را بررسی کرد که در جهان امروز، برنده آن کسی است که رسانه‌ها را دراختیار داشته باشد و بتواند هر خبری را که دوست دارد، تحویل جامعه بشری بدهد.

 

ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->