به گزارش شهرآرانیوز، پژوهش جدید نشان میدهد بزرگترین عقابی که تاکنون روی زمین زندگی کرده است، مانند خویشاوندان امروزی اش شکار میکرد، اما مانند کرکس طعمه اش را میخورد. این غول منقرض شده معروف به «عقاب، هاست» طعمه زنده را با چنگلها و منقار تیزش میگرفت و سوراخ میکرد، اما آن را مانند کرکس میخورد و لاشه را میشکافت و سرش را در اعماق حفره بدن طعمه فرو میکرد تا اندامهای داخلی را ببلعد.
دانشمندان مدتها بر سر این موضوع بحث میکردند که آیا عقاب «هاست» شکارچی مانند عقابهای امروزی بوده است یا لاشخوری شبیه کرکس. پاها و چنگالهای این پرنده مانند عقابها بود، اما ویژگیهای جمجمه کرکس مانند او نشان میداد که شاید به تغذیه از جانورانی سازگار بوده است که پیش از آن مرده بودند.
پژوهشگران به تازگی این پرسش را با استفاده از شبیه سازی و مدلهای دیجیتالی برای مقایسه این غول منقرض شده با پرندگان زنده حل کرده اند. تجزیه و تحلیل جمجمه و چنگالهای پرنده نشان داد که کدام رفتارهای تغذیه این شکارچی منقرض شده شبیه رفتارهای عقاب و کدام رفتار او شبیه عادتهای کرکس بوده است.
عقابهای هاست در نیوزیلند زندگی میکردند و وزنشان به ۱۵کیلوگرم میرسید و چنگالهایی به طول ۹سانتی متر داشتند و پهنای بال هایشان به ۳ متر میرسید. این عقابهای غول پیکر بیشتر از موآها تغذیه میکردند. موآها، پرندگانی بزرگ و بدون بال که اکنون منقرض شده اند، تا حدود ۸۰۰سال پیش در نیوزیلند فراوان بودند.
گروه دیگری از پژوهشگران در سال۲۰۱۴ گزارش کردند که در حدود همان زمان، مردم مائوری به این جزیره رسیدند و شروع به شکار موآها و تخریب زیستگاههای این پرندگان جنگلی کردند. مردم مائوری عقاب هاست را «شکم پرست پیر» مینامیدند. اما این اشتهای انسانها برای موآها بود که عقابها را نابود کرد. با کاهش موآها در سرزمین نیوزیلند، عقابها نیز ناپدید شدند. عقاب هاست ممکن است وجه اشتراک دیگری نیز با کرکسها داشته باشد؛ سر طاس.
در نمایشهای هنری از این پرنده منقرض شده، بیشتر سر و گردن دارای پر برای آن به تصویر کشیده میشود؛ اگرچه در نقاشی غاری از مردمان مائوری که تصور میشود عقاب هاست باشد، بدن پرنده رنگی است، درحالی که سرش بدون رنگ است که به گفتهی ون هترن، آن را طاس دربرابر پر تفسیر میکنیم و این مدرک نیز نشان میدهد عقاب هاست مانند کرکس غذا میخورد و سرش را درون بخشهای چسبناک شکارش فرو میبرد.