درباره رئالیتی‌شوی «جوکر» که این ۲ هفته را شیرین‌تر کرده است

محمدناصر حق‌خواه | شهرآرانیوز - سریال‌های شبکه نمایش خانگی در سه‌چهار سال گذشته توانسته‌اند گوی چرخان کم‌رمق سریال‌های تلویزیون را ابتدا کم‌سرعت و سپس تقریبا متوقف کنند. این روز‌ها دیگر یا سریالی پرمخاطب و پرسروصدا نمی‌شود، یا یکی از ساخته‌های شبکه نمایش خانگی است. این اتفاق دلایل واضحی دارد؛ کمتربودن ممیزی در شبکه نمایش خانگی و دست باز سازندگان برای پرداخت به موضوع‌های گوناگون، بودجه بهتر و امکان جذب عوامل قوی‌تر، فرصت بیشتر برای پیش‌تولید و تولید و البته امکانات تبلیغی حرفه‌ای‌تر.

اما در این مدت برنامه‌های گفت‌وگومحور، مسابقات و رئالیتی‌شو‌های شبکه نمایش خانگی نتوانسته بودند در این زمینه تلویزیون را به چالش بکشند. شهاب حسینی به‌عنوان یک سوپراستار به اجرا برگشت، محمدرضا گلزار مجری مسابقه اطلاعات عمومی شد، پژمان جمشیدی مجری برنامه‌ای با ایده جذاب آینده شد، حامد آهنگی هم شانسش را با یک برنامه گفت‌وگومحور امتحان کرد. اما نه سوپراستار‌های پرطرف‌دار، نه یک شخصیت بانمک و باهوش و نه یک شومن باسابقه و صحنه‌دیده نتوانسته‌اند برنامه‌ای رکوردشکن بسازند.

شاید دلیل اول این اتفاق، نبودن یک گروه برنامه‌ساز قوی بود. یعنی برنامه‌سازان تلویزیون هرچند با بودجه کمتر و امکانات ضعیف‌تر و ممیزی‌های سخت‌گیرانه‌تر، برنامه‌سازی می‌کنند، تجربه بیشتر و شناخت بهتر مخاطب که حاصل سال‌ها شکست و خطا بود، به کمک آنان می‌آید، ولی برنامه‌های شبکه نمایش خانگی تا یکی‌دو قسمت توانستند با سوپراستار‌ها و مهمانان کمتردیده‌شده در تلویزیون تماشاچی را جذب کنند. انگار چیزی در پشت‌صحنه این برنامه‌ها می‌لنگید که کار را در یک سیر موفقیت بالارونده قرار نمی‌داد.

در این بین یک رئالیتی‌شو به نام «شب‌های‌ مافیا» به‌دلیل ساختار مسابقه‌محور و پرنشیب‌وفراز و البته حضور تعداد زیادی بازیگر و خواننده و فوتبالیست سرشناس توانست موفق باشد. ۲ هفته است که «جوکر» با انجام‌ندادن خطای برنامه‌سازان قبلی و الگوگرفتن از برگ‌برنده «شب‌های مافیا» اتفاقی جدید در فیلیمو رقم زده است. ایده حضور عده‌ای در یک اتاق که قرار است کار‌های خنده‌دار انجام دهند، اما به هم نخندند، از برنامه‌هایی بیگ‌پروداکشن با حضور بازیگران هالیوودی تا کلیپ‌های طنز اینستاگرامی تجربه شده بود.

«جوکر» ایرانی هم سابقه این سبک برنامه‌سازی را همان سرچراغی برنامه یادآور شد و خود را از شر کپی‌بودن خلاص کرد. حالا می‌ماند چند اتفاق دیگر. مهمانان جذاب و مجری سرشناس چیزی بود که خیلی از برنامه‌سازان قادر به هماهنگ‌کردنش بودند. کافی است بودجه خوب داشته باشید. اما چیزی که فقط با بودجه حاصل نمی‌شد، گروهی پرسابقه و حرفه‌ای و جواب‌پس‌داده در تلویزیون بود و چه تیمی بهتر از احسان علیخانی و رفقا؟!

گروهی که یک دهه «ماه عسل» و ویژه‌برنامه نوروز و شب یلدا ساخته بودند و البته در «عصر جدید» سطح برنامه‌سازی تلویزیون را چندپله بالا برده بودند. «جوکر» به‌وضوح حاصل عملکرد یک تیم مجرب است؛ دکور خوش‌رنگ‌ولعاب و کاربردی و با منطق، ایده‌های تازه و تیم نویسندگان خلاق و البته کارگردانی و تدوین خوش‌ریتم و تمیز که نقطه ممیزه برنامه است. کنترل ۳۶ دوربین و ۸ بازیگر که هم‌زمان در یک اتاق بزرگ، هرکدام در گوشه‌ای کاری می‌کنند و تدوین این لحظات بدون ازدست‌دادن لحظات بامزه، کاری بسیار سخت است که گروه کارگردانی برنامه از پس آن برآمده‌اند.

احسان علیخانی ریسک نکرد و در تیتراژ قسمت اول برنامه نام خود را فقط به‌عنوان مشاور پروژه نوشت، اما پس از موفقیت ۲ قسمت اول و رکوردشکنی از منظر تعداد تماشاگران، با تغییر تیتراژ، نام خود را به‌عنوان مدیر هنری پروژه و کارگردانی مشترک با حامد میرفتاحی، کارگردان همه فصل‌های «ماه عسل»، در تیتراژ قرار داد. در این ۲ قسمت، «جوکر» توانسته است در حدود ۵۰ دقیقه مفید برنامه، لبخند نازک مداوم و گاه قهقهه ممتدی را بر لب تماشاچی بنشاند و اولین و شاید مهم‌ترین هدف یک رئالیتی‌شوی سرگرم‌کننده را به سرانجام برساند. البته باید منتظر نشست و قسمت‌های بعد و گروه‌های بعدی را تماشا کرد تا نظری محکم و مستدل‌تر ارائه داد.