پایان اَلَم پیر علمدار با پیدا شدن عَلَم | حاج سیدمهدی میرصدرایی یک داستان عاشقانه پلیسی از سرقت علمش در مشهد دارد ویدئو | درباره «محمداخوان مهدی» افتخار محله سعدآباد ویدئو | فرزندان، حمایتگر مادر ناک‌اوت! | روایتی درباره بازماندن غلامرضا ارمگان از رقابت‌های بوکس المپیک ۱۹۶۴ امیررضا و امیرعلی میرجلالی، به توان پدر و مادر روایتی از تدریس جهادی در جوار مزار شهدا + فیلم آشنایی با قرآن، مسیر حفظ را آسان کرد رضایت اهالی محلات امام خمینی (ره) و بهشتی مشهد از جابه‌جایی پادگان ارتش از مجموعه ورزشی متفاوت در محله شهید رجایی چه می‌دانید؟ روایت ساکن قدیمی محله مهرآباد از معجزه زندگی‌اش گفتگو با جانبازی که در بسیاری از عملیات‌ها حضور داشته است

سرخط خبرها

شهرآرامحله شهرآرامحله

‌می‌خواهم ایران بمانم

روایت نخبه سخت‌کوشی که دوست ندارد مهر خروج از کشور بر گذرنامه‌اش بنشیند

سیده نعیمه زینبی
دبیر شهرآرا محله
کارنامه علمی و تحصیلی‌اش آن‌قدر پر و پیمان است که اگر بخواهیم فقط آن را بررسی کنیم به پایان مطلب رسیده‌ایم و چیزی از خودش نگفته‌ایم. او جوان‌ترین دانشجوی پسا‌دکتری ایران است که از طرف بنیاد علمی نخبگان در دانشگاه فردوسی مشهد در رشته مهندسی مواد و طراحی صنایع غذایی در حال تحصیل است. مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا را در ۱۰ سال پیاپی با معدل بالای ۱۹ پشت سر گذاشته است.
نامش بر جلد ۵ کتاب تخصصی رشته‌اش به عنوان نویسنده آمده است. حداقل ۶ سال سابقه تدریس در دانشگاه دارد و افزون بر این سه بار مشاور پایان‌نامه بوده است. او ۳ مقاله خارجی و ۱۵ مقاله علمی داخلی ارائه کرده است و با همه این تفاسیر فقط ۳۰ سال دارد. حسن صباغی که محله کودکی‌اش ساختمان است، دوره دانشجویی‌اش را در خیابان فدائیان اسلام می‌گذراند تا ما بتوانیم با او به عنوان یک نخبه علمی مصاحبه کنیم. آنچه می‌خوانید از زبان این دانشمند جوان کشور است.

رقابت میان شاگردان
متولد آخرین روز تابستان هستم. سال آخر دبستان در آزمون‌های تیزهوشان و نمونه دولتی شرکت کردم و هر دو را قبول شدم. ترجیح دادم به مدرسه نمونه دولتی اندرزگو بروم. در این مدرسه جو خاصی را تجربه کردم چرا که در کل ۴ کلاس داشتیم و این مدرسه تنها ۹۰ دانش‌آموز را جذب کرده بود و ما اولین ورودی این مدرسه بودیم. حضور در این مدرسه یکی از شانس‌های بزرگ زندگی من بود. بیشتر کادر آموزشی این مدرسه سابقه کار در خارج از کشور را داشتند یا دوره‌هایی را در خارج دیده بودند.
یکی دیگر از ویژگی‌های این مدرسه رقابت شدید بین دانش‌آموزان بود و البته اختلاف طبقاتی که البته در این مدرسه زیاد بود و گاهی من را آزار می‌داد. حتی لباس پوشیدنمان فرق داشت، اما با این وجود بیشتر شاگرد اول‌های این مدرسه از دانش‌آموزان پایین شهر بودند. من در این مدرسه آموختم همیشه به دنبال یادگیری، پژوهش، کشف و پیشرفت باشم.

به دبیرستان معمولی رفتم
رقابت در این مدرسه به گونه‌ای بود که نفر اول کلاس معدلش ۱۹/۹۸، نفر بعد از آن ۱۹/۹۶ و نفر آخر بالای ۱۸ بود. همه برای خودشان شاگرد اول بودند. آن موقع به شدت حس رقابت داشتیم. البته برخی از دانش‌آموزان هم بودند که متأسفانه موفق نشدند. شوق و حس رقابت آن‌ها از بین رفته بود. بچه‌ها حتی در روابط همین دو صدم را در نظر می‌گرفتند. بچه‌هایی بودند که در این جو ضربه خوردند و موفق نشدند. من شنیدم که شاگرد اول کلاسمان یک لیسانس از دانشگاه آزاد گرفته و خیلی در تحصیل موفق نشده است. آن‌ها زود اشباع شدند و همه چیز را رها کردند. من برای دبیرستان دیگر به مدرسه نمونه آینده‌سازان نرفتم، چون گفتم روحیه‌ام را خراب می‌کند. رقابت‌های کاذب و اختلافات طبقاتی باعث شد نخواهم دیگر در این فضا درس بخوانم. به یک دبیرستان معمولی رفتم. دبیرستان عدالتیان که هنوز با آن در ارتباط هستم.

قلعه فلک‌الافلاک کجاست؟
من از کلاس اول راهنمایی با جو کتابخانه آشنا شدم. پنجشنبه‌ها که کلاسم زودتر تمام می‌شد بلافاصله می‌رفتم حرم و وقتی بیرون می‌آمدم هوا دیگر تاریک شده بود و به جایش پاسخ تمام سؤالاتم را گرفته بودم. از کتاب‌های «بیشتر بدانید» پاسخ سؤالاتم را پیدا می‌کردم و حس بسیار خوبی داشتم. در سیستم الان معلم‌ها حس پرسش کردن را می‌آموزند، اما حس پژوهش کردن را به دانش‌آموزان یاد نمی‌دهند. تحقیقاتی به دانش‌آموزان می‌دهند، اما دانش‌آموز آن را از کافی‌نت تهیه و ارائه می‌کند. آن موقع اگر به من تحقیق می‌دانند نمی‌توانستم از پدر و مادرم سؤال کنم. مادرم سطح سواد نهضت داشت و پدرم تا پنجم دبستان خوانده بود. من برای پاسخ یکی از سؤالاتم روز سیزده به در را از صبح تا ظهر از هر کسی که کت و شلوار داشت و ظاهرش می‌خورد که بداند، آن را پرسیدم. «قلعه فلک‌الافلاک کجاست؟» در پیک نوروزی‌ام تنها این سؤال مانده بود که بی‌جواب بود، اما کسی آن را نمی‌شناخت و آخر پاسخم را نیافتم. برای یافتن یک سؤال در پیک شادی با کسانی ارتباط می‌گرفتم که تا به حال ندیده بودم که خودش باعث رشدم می‌شد. من در هر دوره‌ای سعی می‌کردم که بهترین خودم باشم. الان چیز‌هایی هست که باعث می‌شود دانش‌آموزان آدم‌های عمیقی نباشند. سال ۸۶ وارد دانشگاه شدم. با وجودی که اینترنت بود و من می‌توانستم پاسخ سؤالات را از آنجا پیدا کنم، اما تنها به این اکتفا نمی‌کردم. گشت و گذار و قدم زدن در کتابخانه به من آرامش می‌داد. این روحیه از مدرسه به من القا شده بود. شاید همین امر باعث شده بود من در ۲۸ سالگی شوق تدوین کتاب داشته باشم. البته برای کتاب‌هایی که می‌نویسم زحمت زیادی می‌کشم.

بعضی معلم‌ها اسطوره هستند
من در آن مدرسه چند بعدی بودن را آموختم. ناظم مدرسه‌مان فوتبالی و قرآنی بود، طراحی می‌کرد و خط خوشی داشت یعنی تک بعدی نبود. بعضی از آدم‌های آن مدرسه را نه الگو بلکه اسطوره می‌بینم و هر وقت به آن مدرسه فکر می‌کنم به این باور می‌رسم که از دیگران جلوتر بودم. مثلا بحث درس‌هایی از قرآن آقای قرائتی بود. یکی از معلمان به ما می‌گفت درس‌هایی از قرآن را ببینید، اما به این اکتفا نمی‌کرد. پاسخنامه‌هایی داشت و بهترین پاسخنامه از لحاظ ظاهری را روی تابلو می‌گذاشت. آن تابلو برای ما آن‌قدر خاص شده بود که همه برای اینکه پاسخ برگشان روی تابلو برود، تلاش کنند. چقدر یک فرد می‌تواند لایه‌های مختلف آموزشی برای یک دانش‌آموز بسازد. من قدردان معلمان و کادر این مدرسه هستم.

آدم باید چند بعدی باشد
در ادامه راه به فیلم‌هایی علاقه‌مند شدم که از روی کتاب و رمان ساخته شده بودند. من کتاب‌ها، رمان و فیلم‌هایی را که می‌دیدم، روی آن تحقیق می‌کردم و سپس درباره آن مطالبی را می‌نوشتم. الان هم یک صفحه در فضای مجازی دارم که درباره فیلم‌هایی که می‌بینم مطالبی را می‌نویسم. دوستانم به من می‌گویند تو عادل فردوسی‌پور سینما هستی. چرا که می‌دانم کدام کارگردان چه آثاری داشته است یا بازیگران مطرح دنیا در چه فیلم‌هایی ایفای نقش کردند. در واقع مدرسه به من یاد داد آدم نباید یک خط باشد. اگر در ابتدا یک خط است باید ۲ خط شود، سپس ۳ و ۴ خط. باید آن‌قدر ادامه دهد که ابعاد مختلفی پیدا کند. الان من نمی‌گویم کارشناس سینما هستم، اما اگر فیلمی دیدم جوری درباره‌اش می‌دانم که انگار پاسخنامه من است که می‌خواهد روی تابلو برود. من خوش‌حالم که در دانشگاه بزرگ شدم و خرسندم که در زندگی‌ام سعی کردم مسائل اطرافم را عمیق‌تر ببینم. حتی کار‌هایی که سرگرمی‌ام است برایش وقت بگذارم تا شاید روزی به دردم بخورد. به این اعتقاد دارم که آدم‌ها برای تک تک نفس‌هایشان می‌توانند برنامه‌ریزی کنند.

مثل ارائه شما جایی ندیدم
در دانشگاه از روز نخست همیشه به خودم می‌گفتم که من آمدم درس بخوانم و پیشرفت کنم، اما هیچ وقت آدم‌های اطرافم را دست و پا بسته ندیدم. در دوران خوبی که داشتم کسانی کنارم بودند که باید با آن‌ها رقابت می‌کردم. در دوران کارشناسی شاگرد اول بودم و پروژه‌هایی که انجام می‌دادم جزو بهترین پروژه‌ها می‌شد. آن موقع سیستم نبود. باید برای کار با رایانه وقت می‌گرفتی و مدت‌ها صبر می‌کردی، اما من به کار کلاس بسنده نمی‌کردم و درباره چیز‌هایی که در کلاس مطرح می‌شد، تحقیق می‌کردم. تحقیق‌های کلاسی را مانند یک کار پژوهشی واقعی انجام می‌دادم. آنجا برای استادی که خودش جزو نخبه‌هاست یک ارائه کلاسی دادم و او به من گفت «در کشور‌های مختلف کار‌های تحقیقاتی کرده‌ام، ولی مثل ارائه شما جایی ندیدم.» آن موقع من ترم ۵ کارشناسی بودم. کار‌های گروهی را به بهترین شکل انجام می‌دادم. همیشه خودم بیشتر از همه کار می‌کردم و در مقابل کوچک‌ترین قدمی که دوستانم برمی‌داشتند به آن‌ها روحیه می‌دادم.

حسن رفرنس!
جزوه‌های دوران کارشناسی را هنوز دارم و بسیار خوب نگه داشته‌ام. جزوه‌هایی که استاد درس می‌داد و بعد به دنبال این می‌رفتم که از کدام کتاب یا منبع آن را بیان می‌کند. تحقیق می‌کردم و زمانی که استاد می‌خواست جلسه بعد مطلبی را بیان کند می‌گفتم این مطلبی که می‌گویید در کتاب‌های دیگر به چه نحو مطرح شده است. حتی هم‌کلاسی‌ها مسخره‌ام می‌کردند و گاهی حتی به شوخی به من «حسن رفرنس» می‌گفتند. هیچ وقت انگیزه ام این نبود که استاد از من خوشش بیاید یا یک صدم از استاد نمره بگیرم، اما همیشه فکر می‌کردم من از خانواده‌ام فاصله گرفته و تفریحاتم را کنار گذاشته‌ام و آمدم اینجا یک چیزی را به دست بیاورم. فقط یک پاسخ در ذهن من بود. آمده‌ام به دانشگاه تا تلاش کردن را یاد بگیرم. من همیشه ذهنم این بود که مربی فوتبال هستم و دروسی که دارم بازیکنانم هستند و آن‌ها را باید بچینم تا بهترین نتیجه به دست بیاورم. پایان‌نامه ارشدم را درباره سرخ کردن کار کردم. مجبور بودم افزون بر موضوع و تعداد مقاله‌ها به هزینه‌ها هم فکر کنم، چون من کمک مالی از خانواده‌ام دریافت نکردم. آن سال من ۷ همایش شرکت کردم و هزینه همه آن را خودم دادم و پایان‌نامه‌ام را هم خودم انجام دادم.

مستعدترین دانشجوی استاد!
دوران کارشناسی‌ام که تمام شد شاگرد اول دانشگاه با جایزه استعداد درخشان شده بودم و از این طریق به کارشناسی ارشد رفتم. به خودم گفتم که در مقطع دکترا افزون بر شاگرد اولی با کنکور نیز باید بتوانم بروم. دوران ارشد معدلم ۱۹/۰۵ شد. کنکور دکترا دادم و به ۲ روش به این مقطع راه پیدا کردم. در دوره دکترا با خودم گفتم باید معدلم بالای ۱۹ شود. معدلم شد ۱۹/۲۴. من شاگرد اول دانشگاه و استعداد درخشان مقطع دکترا شدم. تمام کار‌های پایان‌نامه‌ام را خودم انجام دادم، چون دوست دارم آدمی باشم که متکی به خودم باشم و اگر جایی از من سؤال شد بتوانم پاسخ بدهم. استادم برایم نوشته است مستعدترین دانشجویی که داشتم و پایان‌نامه شما بسیار حرفه‌ای نوشته شده است. این لحظه بسیار برای من ذوق ایجاد کرد و شروع به مقاله و کتاب نوشتن کردم. من هرگز سؤالاتم را پیش استاد راهنما نمی‌بردم و خودم مطالعه و حل می‌کردم. از هفته اول دکترا می‌دانستم چه موضوعی را می‌خواهم کار کنم. تا به حال مشاور ۳ پایان‌نامه بوده‌ام و ۳ طرح پژوهشی در دانشگاه کار کرده‌ام.

طرح پژوهشی به جای سربازی
سپس به دنبال کار‌های سربازی‌ام به بنیاد نخبگان رفتم که جایزه نظام وظیفه برای سربازی بگیرم. آنجا یک نفر در بنیاد نخبگان گرگان گفت «با رزومه‌ا‌ی که داری سربازی‌ات درست می‌شود شما به جای نگرانی برای این موضوع برو به دنبال جایزه پسادکتری.» بنیاد نخبگان جایزه‌ای دارد تحت عنوان شهید چمران که فوق دکتری تخصصی است. مدارکم را فرستادم. از طرفی جواب سربازی‌ام آمد که موافقت شده بود و من می‌توانستم طرح پژوهشی به جای سربازی ارائه کنم. اکنون در شرکت نان رضوی دوره سربازی‌ام را می‌گذرانم و روی سالم‌سازی دونات کار می‌کنم که تا حدود ۲ ماه دیگر به پایان می‌رسد. پاسخ پسادکتری هم آمد و من می‌توانستم هر دانشگاهی را در کشور انتخاب کنم. با خودم گفتم بهتر است در شهر خودم باشم و به دانشگاه فردوسی رفتم که آنجا دانشگاه خبرش را روی سایت خودش کار کرد. الان دارم روی سرخ کردن با هوای داغ کار می‌کنم. پیشرفتم به این خاطر بود که من جزوه‌خوان نبودم و وقتی وارد مرحله پژوهشی شدم، پیشرفت کردم. با تحقیق آشنا بودم و زمانی که هم‌کلاسی‌هایم تازه به فکر مقاله افتادند مقاله من برای همایش دانشگاه شریف پذیرش گرفته بود.

از ترمیناتور آموختم
من برنامه‌ریزی دارم و سعی می‌کنم از وقتم استفاده کنم. من حتی از خوابم نمی‌گذرم. یکی از ابعاد زندگی‌ام خواب است، ولی آدم باید از زمان‌هایی که بیدار است خوب استفاده کند. یک برهه‌ای از زمان دوست دارم کتاب بنویسم به سراغش می‌روم، گاهی دوست دارم فیلم ببینم خب می‌بینم. آدم نباید یک بعدی باشد حتی لوگوی دستگاه‌هایم را خودم طراحی کردم. من علاقه به فیلم ترمیناتور دارم و از کارگردانش خیلی الهام گرفتم. این آدم سواد سینمایی ندارد، ولی مدت‌ها در کتابخانه درباره جلوه‌های ویژه می‌خواندم. لوگوی دستگاهم را شبیه آن ساختم. آدم می‌تواند از علایق فیلمی اش حتی در کار علمی‌اش استفاده کند. وقتی که نمره دفاعم را گرفتم به استادم گفتم و خوشش آمد. یکی از مقالات خارجی از مقاله من به عنوان منبع استفاده کرده بود و اسمم در قسمت منابع کنار دانشمندی به نام کاستا آمد که در زمینه سرخ کردن بسیار کار کرده است. این امر خیلی من را خوش‌حال کرد، چون پیش‌بینی نمی‌شد.

برادرم، پدرم و مادرم الگویم بودند
یکی از کسانی که من از او الهام گرفتم، برادرم است. چون آدمی است که قضاوت دیگران برایشان مهم نیست و بیشتر به دنبال علاقه‌اش است و حتی دنبال بازدهی مالی نیست. این روحیه‌اش مقدس است و در هر کاری که باشد به رضایت منجر می‌شود. این روحیه را من در کارهایم دارم. من در کاری که انجام می‌دهم به بعد مالی‌اش خیلی فکر نمی‌کنم. سعی می‌کنم جوری کار کنم که هر چقدر هم به من پرداخت شود، جبران‌کننده زحمتم نباشد. هر کسی در ذهن خودش باید پاداش کار خودش را بی‌نهایت بداند. پدرم حرفه‌اش آشپزی بود و چند سالی بیمار و در بستر است. او کارگر بود، ولی هرکسی با او صحبت می‌کرد، از من می‌پرسید: «پدرت چه کاره است؟» و وقتی می‌گفتم که کارگر معمولی است باورشان نمی‌شد، آن‌قدر که خوش‌صحبت بود. جا‌های معروفی کار می‌کرد و بسیار منظم بود. من ندیدم کفش‌های پدرم واکس نداشته باشد. با روش خاص خودش جوری واکس می‌زد که کفش بعد از ۲ هفته همچنان برق می‌زد. این دقت و روش‌مندی را که از پدرم گرفتم در زندگی من بسیار تأثیرگذار بود. دقت و انگیزه و تلاش ۳ عنصر اساسی پیشرفت من بود که از خانواده‌ام گرفتم. پدرم به من آموخت که در دقایق زندگی‌ام دقیق باشم. مادر مهربانم به من آموخت که همواره در زندگی امیدوار باشم و برادر عزیزم به من آموخت که براساس علاقه‌ام کوشا باشم.

اتوکش حرفه‌ای
من درشرایط خیلی سختی بزرگ شدم. کودکی‌ام را سر کار رفته‌ام. پدرم نوار کاست زیاد داشت. دوره نوار‌های کافی را داشت که حتی موقع مشق نوشتن پخش می‌شد و من بسیاری از آن روضه‌ها را حفظ هستم. روز‌های تعطیل خیلی بیشتر فرصت بود. مدتی که بیکار می‌شدم کفش دوردوزی و یادداشت می‌کردم که این‌قدر کار کردم. دوره راهنمایی در مدرسه نمونه بودم و کار هم می‌کردم. تابستان‌ها هم خیاطی و هم گلدوزی کار کردم. دوره‌ای کفاشی کار کردم. در هر دوره‌ای درگیر تأمین معاش بودم. به محض تعطیلی به خانه می‌آمدم تا به کار‌های مدرسه‌ام برسم. این اخلاق را دانشجویی هم داشتم. یک کلاس کنسل می‌شد سریع به خوابگاه می‌رفتم و به کارهایم می‌رسیدم. همیشه فکر می‌کردم خانواده با استعدادی دارم که به آن چیزی که باید نرسیده‌اند. این برایم مهم بود که در زندگی به خواسته‌ام برسم. شاید نبود امکانات و پایین شهری بودن مرا به سوی هدفم سوق داده است. من در مدرسه راهنمایی امکاناتی نداشتم. یک کاپشن کهنه می‌پوشیدم، اما یاد گرفته بودم که مرتب باشم. الان یک اتو‌کش حرفه‌ای هستم. لباس‌هایم را مشهد اتو می‌کردم و ۴ ماه در گرگان می‌پوشیدم. لباس‌های دانشگاهم را بلافاصله در می‌آوردم و داخل کمد می‌گذاشتم. حتی یک لباس را دوبار نمی‌پوشیدم تا کثیف نشود. به همه این‌ها فکر می‌کردم تا بهترین باشم.

توجه‌ام به مناطق محروم است
پدرم وقتی دیپلم گرفتم گفت «من تو را قبول دارم و نیاز نیست به خودت فشار بیاوری.» هیچ وقت در ذهنش نبود که من دکترا بگیرم. مادرم، ولی دوست داشت. مادرم واقعا آدم ساده و عمیقی است و امیدش را در سختی‌ها از دست نمی‌دهد. او آدم سنتی است که شاید تا الان روی خوشبختی را ندیده است. همیشه در ذهنم می‌گویم امید‌های مادرم را به نتیجه برسانم. من در منطقه‌ای بزرگ شده‌ام که به اسم منطقه بدی است، ولی آدم‌های بسیار خوبی در آنجا زندگی می‌کنند. شاید یکی از اولویت‌های زندگی من در هر مسئولیت و درجه‌ای که هستم این باشد که بتوانم یک بخشی از مناطق محروم را پوشش بدهم. اگر این‌ها را انجام ندهم تمام آنچه خوانده‌ام، بیهوده است. اگر بخواهم کارآفرین شوم به این مناطق توجه می‌کنم. مناطقی که آدم‌ها در آن به حق خودشان از زندگی نرسیده‌اند. یک عِرق خاصی به مردم منطقه خودم دارم و خودم را نماینده‌شان می‌دانم.

دوست دارم ایران بمانم
اولین بار در راهنمایی معلمم درباره خودشناسی حرف زد که معنایش را نمی‌فهمیدم. اما با گذشت سال‌ها تازه الان متوجه این مفهوم می‌شوم که چطور آدم باید ابعاد خودش را گسترش بدهد. اگر آدم فقط به سود خودش فکر کند نمی‌تواند به اطرافیانش خدمت برساند. من به شدت به تدریس علاقه دارم و اینکه بتوانم مطلب پیچیده را بفهمم و آن را به دیگران منتقل کنم. مشکلات زیاد است، ولی دوست دارم این گزارش بهانه انگیزه‌ای برای دیگران باشد. برای کسانی که موقعیت من را داشته‌اند. در این کشور میلیون‌ها تومان برای من خرج شده است. گفتن لفظ دکتر برای من هیچ لذتی ندارد، من به آموختن علاقه داشتم. الان برایم مهم نیست من را با این لفظ خطاب کنند. من مایل نیستم از ایران بروم. در کشور برایم هزینه‌های زیادی شده است، رفتن از اینجا برایم دشوار است، اما اگر شرایط کاری برایم فراهم نشود شاید مجبور شوم که بروم.

عضو شوید: آخرین اخبار کشور را در این صفحه اینستاگرام دنبال کنید

گزارش خطا

ارسال نظرات

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.

نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.

نظرات بینندگان

انتشار یافته: ۷۱

در انتظار بررسی: ۰

غیر قابل انتشار: ۳

علی

۱۶:۴۰ - ۱۳۹۸/۰۸/۲۹

پاسخ

لطفا باز هم از ایشان مطلب بگذارید؛ خیلی آموزنده بود

ممنون از توجهتون به روزنامه . موردتونو به واحد مربوطه ارجاع دادیم تا در صورت امکان گزارش های بیشتری کار شود. روز خوش

ناشناس

۲۳:۳۱ - ۱۳۹۸/۰۸/۳۰

پاسخ

بسیار بسیار مصاحبه عالی بود لطفا مطالب بیشتری در خصوص تخصص و علایق ایشان چاپ نمایید
باتشکر

عرفان

۰۱:۱۱ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۱

پاسخ

خرسندم می بینم در همین اطرافمون همچین شخصیت های بزرگی در حال زندگی هستند؛ جای افتخار داره- چرا از همچین سرمایه هایی استفاده نمی شه و قدر دانی به عمل نمیاد!؟ خوشحالم با شما در یک هوا نفس می کشیم

حمیدرضا

۱۶:۱۱ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۱

پاسخ

واقعا عالیه و عملا ایشون تا سن بیست و هشت سالگی همچین رزومه ای دارند چون آقایون در هر شرایط تحصیلی هم باشند دو سال درگیر خدمت مقدس سربازی به شکل های مختلف هستند. کسب نمرات عالی در همه مقاطع تحصیلی کار خیلی دشواریه و لطفا از ایشان تقدیر شود.

Asal

۱۹:۲۲ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۱

پاسخ

ممنون از شهرآرا باز هم نخبگان وپژوهشگران جوان را معرفی کنین، شناخت این افراد میتونه بهترین الگوی عملی وانگیزشی برای دانشجوها ودانش آموخ7تگان هررشته ای باشه، انشالله از حاصل اینهمه توانایی وتلاش توی کشورخودمون استفاده بشه.

ممنون از توجه و همراهی شما دوست عزیز. روز خوش

امیر

۲۰:۰۶ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۱

پاسخ

سرمایه معنوی یعنی همچنین شخصیت هایی که خودساخته هستند و دنیا را عمیق می بینند. به خانواده ایشان تبریک می گویم

وحید

۲۰:۴۶ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۱

پاسخ

چه جالب واقعا؛ آدمی که با پول درس نخونده عقده عنوان دکتر هم نداره٬ چقد اختلافه بین آدمایی که با ذهن درس خوندن و آدمایی که با ثروت برای خودشون عنوان کاذب ساختن و به دروغ پیشرفت کردن؛ این دانشمند عزیز این تفاوت ها رو به خوبی نشون داد وهرچقدر هم از توانمندی ایشون بگیم باز هم کم گفتیم

آرمان

۲۳:۵۱ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۱

پاسخ

سپاس از آقای دکتر صباغی که در این مصاحبه خالصانه به عنوان جوان ترین پسادکتری تخصصی ایران تجربیات ارزشمندشان را منتقل کردند. گفتگوی بسیار جذابی بود و با تشکر از روزنامه ارزشمند شهر آرا

ممنون از توجه و همراهی شما دوست عزیز. روز خوش

مهرداد عالمی

۰۹:۳۸ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۲

پاسخ

از آن قسمت خیلی خوشم آمد که گفتند کار را باید آنقدر خوب انجام داد که پاداش کار خود را بی نهایت بدانیم. اگر همه این طور فکر کنند رسیدن به پیشرفت و توسعه در کشورمان کار سختی نیست؛ در این صورت هم هوش و استعداد هست و هم تلاش بنابراین هیچ غیر ممکنی وجود ندارد. ممنون

iman

۱۱:۴۸ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۲

پاسخ

روزنامه شهرآرای عزیز-کار قشنگی بود این مصاحبه خودمانی و جذاب- فقط خواهشا این افراد را رها نکنید و پیگیر اموراتشان باشید چون باید ازشون بهره گرفت- دانش آموزان باید از سنین کم با این شخصیت ها آشنا شوند مثلا سخنرانی ایشان در مدارس می تواند خیلی مفید باشد - انشاء الله گزارشی از ادامه حمایت شهرآرا یا سایر رسانه ها از این نخبه کشورمان منتشر شود

ممنون از تو جه و همراهی شما دوست عزیز. چشم . پیغامتونو به واحد مربوطه میرسونیم.موفق باشید. روز خوش

آریا

۱۳:۳۴ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۲

پاسخ

شهرآرا! این بهترین مصاحبه روزنامه شما بود. لطفا از دست اندرکاران این مصاحبه به خاطر این نکته بینی و سوژه یابی تقدیر شود. با تشکر

ممنون از توجه و همراهی شما دوست عزیز. چشم . پیغامتونو به واحد مربوطه میرسونیم.موفق باشید. روزخوش

Amin_CFFDRS

۱۷:۴۲ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۲

پاسخ

باعث افتخار است که بهترین دوستم را در چنین سطح بالایی می بینم. دکتر حسن از دوران طفولیت تا الان یکی از الگوهای زندگی من بوده است. اسوه تلاش، خلاقیت، پیشرفت و پشتکار. به امید موفقیت های روز افزونت. همیشه پایدار و برقرار باشی دوست خوب نخبه ام.

مسلم

۱۷:۵۷ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۲

پاسخ

بنده به مدت هشت سال افتخار دوستی با ایشان را دارم و در طی این مدت با همکاری با هم یک کتاب ترجمه و یک کتاب تدوین کردیم و در مباحث علمی همواره از وی کمک گرفتم. امیدوارم همواره موفق و رو به جلو گام بردارند

Antonio

۲۲:۲۵ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۲

پاسخ

آنتونی هستم. مقاله رو خوندم عالی بود ،... اینالیایی ها جک....

ممنون از تو جه و همراهی شما دوست عزیز.موفق باشید. روز خوش

سهیل

۰۰:۴۸ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۳

پاسخ

قدر نخبه ها را بدانیم .‌‌.. قدر تلاش و متکی بودن به خود را بیشتر .... پول ثروت نیست... تغییر کنیم... همین

رامین

۱۶:۲۷ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۳

پاسخ

بهتر از این نمیشه- خسته نباشید میگم

مهران

۲۳:۲۸ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۳

پاسخ

مصاحبه جالبی بود که سعی شده زندگی ساده یک نخبه توصیف بشه به طور خلاصه- مسلما سختی ها بیشتر هم بوده - متاسفانه حرف این افراد شایسته رو کمتر کسی پیدا میشه که درک کنه- وظیفه رسانه ها در قبال این شخصیت ها بیشتر از این هاست- تشکر از روزنامه شهر آرا

ممنون از تو جه و همراهی شما دوست عزیز. موفق باشید. روز خوش

احمد

۲۰:۵۱ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۴

پاسخ

درد جامعه ما اینه که هرکی بتونه پول و سرمایشو دوبرابر کنه اسم خودشو زرنگ میزاره و دوبرابر شدن ساعات مطالعه اسمش زرنگی که نیست هیچ بلکه حماقت هم معنی میشه؛ لطفا این چهره ها رو آنقدر تو چشم بیارید تا شاید معیارهای ارزش تغییر کنه - باتشکر- این را خواهش دارم از شما

عارف

۲۳:۴۸ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۵

پاسخ

روزنامه باید پلی باشه برا معرفی این افراد به رسانه هایی که گستردگی بیشتری دارند تا صدای این افراد به گوش جمعیت بزرگتری برسد. لطفا صدای این افراد باشید روزنامه شهرآرا- با تقدیر از تلاش شما عزیزان

ممنون از همراهی و توجهتون به روزنامه. موفق باشید . روز خوش

سعید علوی

۰۱:۳۶ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۶

پاسخ

به جای بزرگ کردن سلبریتی هایی که از آخر سر از شبکه های بیگانه در میارن همچین آدمای نخبه ای رو معرفی و معروف کنید که صادقانه می گویند می خواهم ایران بمانم؛ یکم مسئولین محترم به خودتان بیایید؛ شرایط جامعه را برای اعلام حضور همچین نخبه هایی فراهم کنید نه آدم هایی که معلوم نیست از کجا یهو معروف شدن و از آخر هم به مملکتشون پشت می کنند. با تشکر از شما

هدایت

۰۲:۴۹ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۶

پاسخ

همچین آدمایی باید تو سیستم آموزشی و دانشگاهی ما باشند ولی متاسفانه کج سلیقگی ها همه جا را فرا گرفته است؛ من خودم دانشجو هستم و بزرگی کسب همچین میانگین دروسی طی مقاطع مختلف تحصیلی شاید و حتما ممکن است در دنیا هم نظیر نداشته باشد-ممنون از خوش سلیقگی شهر آرا

ممنون از همراهی و توجهتون به روزنامه. موفق باشید . روز خوش

فرشته

۱۹:۵۸ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۶

پاسخ

تبریک میگم انتخاب سوژتون عالی بود .. خیلی مطالب اموزنده ای گفته شد که همه میتونن با خط خط این مصاحبه خودشونو درگیر کنن و به فکر پیشرفت باشن
امیدوارم دکتر صباغی مثل همیشه موفق و پیروز باشه

محمدعلی

۲۳:۳۵ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۶

پاسخ

بسیارعالی ومفید بود.ممنون ازشما.بازهم مصاحبه بذارین از ایشون

محمدعلی

۰۰:۰۷ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۷

پاسخ

بسیارمفید و آموزنده

کریمی

۰۱:۰۲ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۷

پاسخ

مصاحبه بسیارعالی بود.مسئولین لطفابهابدین ب همچین افرادی درجامعه.آموزش وپرورش میتونه همایش بذاره و از ایشون ب عنوان سخنران دعوت کنه تا ب دانش آموزان انگیزه بده.ایشون باعث افتخارایران هستن.دانشگاه فردوسی باید اینطور افرادنخبه روجذب کنه.

«محمد»

۰۱:۲۱ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۷

پاسخ

برترین ها رو داریم در کشور خودمون بعد منتظریم دیگران نجاتمون بدن!!!!!

منصور

۱۳:۳۴ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۷

پاسخ

عالی بود لطفا دوباره مصاحبه کنیم و ادامه داشته باشه

حامد

۰۰:۰۴ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۸

پاسخ

صبور؛ پر تلاش؛ بی ادعا و عمیق

احسان

۰۵:۳۹ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۸

پاسخ

یک بار هم که شده از استعدادهای مناطق محروم درست و حسابی حمایت کنید تا آدم های پولدار برای این مردم رنج دیده خودشان را بالادست نگیرند. همین مصاحبه کافیه دیگه؟ قضاوت با مخاطب ها- به هرحال تشکر

مجتبی

۱۷:۱۵ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۸

پاسخ

درد اینه که زمانی امید بود که آدم های مناطق محروم جایگاهی در آینده کشور داشته باشند اما الان حق این آدمای ارزشمند پایمال میشه و انگار برنامه ریزی ها طوریه که آدمای خوشبخت تبدیل به خوشبخت تر بشوند. یکم نگاه کنید ببینید واقعا چه آدمایی به درد آینده این مملکت میخورند؟ آدمای خودساخته یا آدمای پول ساخته؟

سیدرضایی

۱۰:۵۷ - ۱۳۹۸/۰۹/۰۹

پاسخ

عالی بود.ادامه داشته باشه

محمدی

۰۸:۲۶ - ۱۳۹۸/۰۹/۱۰

پاسخ

عالی

حسام

۲۰:۵۳ - ۱۳۹۸/۰۹/۱۰

پاسخ

شهرآرای عزیز بالاخره با یک آدم حسابی مصاحبه کردی؛ شرایط را برای دعوت از ایشان به تلویزیون فراهم کنید. خیلی زیاد جالب بود

حمیدی

۱۳:۳۰ - ۱۳۹۸/۰۹/۱۲

پاسخ

این مصاحبه خیلی لایه های پنهان تربیتی داشت؛ هر جمله آن یک نکته آموزنده را می گفت. تشکر از شهرآرا

ممنون از شما . و مرسی که مارو همراهی میکنید . روز خوش

ساحل

۰۱:۰۲ - ۱۳۹۸/۰۹/۱۳

پاسخ

ایشون لیاقت چهره سال شدن را دارند. تقدیر و حمایت بشوند لطفا- بی نهایت عالی بود

احمد رضا

۲۳:۱۵ - ۱۳۹۸/۰۹/۱۳

پاسخ

واقعا گفتگوی جذابی بود؛ یه سوال: چرا اینجوریه کشورمون؟! تشکر از روزنامه شهرآرا

ممنون از همراهی و نظرتون . موفق باشید . روز خوش

محمود

۱۲:۱۲ - ۱۳۹۸/۰۹/۱۴

پاسخ

عالی بود و پر از درس

کاظمی

۰۱:۵۴ - ۱۳۹۸/۰۹/۱۵

پاسخ

ایشون از ابتدا همه کارهاشو جدی و دقیق انجام می داده و برای همچین شخصی موفقیت ها هر چقدر هم باشند موفقیت های باکیفیتی هستند. چون زحمت و تلاش ابزار همه کارهاشون بوده؛ حتی یک ترم معدل بالای ۱۹ کار سختیه در دانشگاه!!! چه برسه به سال های متوالی؛؛؛ بقیه موفقیت های ارزشمندشون به کنار!!! آدم کاردرست یعنی ایشون!!! عالی ترین مصاحبه بود.

علی محمد

۰۰:۱۹ - ۱۳۹۸/۰۹/۱۷

پاسخ

علاقه به کشور و مملکت و مردم در این انسان فرهیخته کاملا مشهود است لطفا همکاری کنید با ایشان و این سرمایه گرانبها را قدر بدانید. با تشکر از روزنامه شهرآرا که با انجام مصاحبه با این نخبه تلاشگر؛ برای مخاطبین خود ارزش قایل شد و سوژه ای در خور شأن را در نظر گرفت. عالی بود

عباسی

۱۹:۰۴ - ۱۳۹۸/۰۹/۱۸

پاسخ

درس خوندن و سواد و علاقه مندی به تحصیل یعنی این؛ مدرک گرایان عزیز توجه کنند.

عابدی

۲۰:۴۱ - ۱۳۹۸/۰۹/۲۰

پاسخ

این شخصیت های بزرگ سرمایه کشور هستند. از همه احترام باید ببینند.

نظری

۱۴:۴۴ - ۱۳۹۸/۰۹/۲۱

پاسخ

تردید ندارم ایشون اگر در جایگاه واقعی خودش قرار بگیرد برای کشورمان بسیار مفید خواهد بود. مسئولین محترم لطفا تکلیف خودتون رو مراعات حق همچین آدمای ارزشمندی بدونید. با تشکر از روزنامه شهر آرا

تشکر از شما دوست عزیز که هراهمونید و پیام میدین . روزتون خوش

محمدی

۰۴:۰۶ - ۱۳۹۸/۰۹/۲۲

پاسخ

یک مصاحبه تخصصی تر هم از ایشان لطفا چاپ کنید؛ مثلا درباره روش های مطالعه صحیح یا جزوه نویسی در دانشگاه؛ واقعا مفید خواهد بود. منتظریم؛ با تشکر

صداقت

۱۱:۴۰ - ۱۳۹۸/۰۹/۲۵

پاسخ

شخصیت علمی و فرهیخته؛ لطفا مصاحبه کامل تری از ایشون چاپ کنید؛ برام خیلی جذاب و خواندنی بود؛ تشکر

ممنون از تو جه و همراهی شما دوست عزیز. چشم . پیغامتونو به واحد مربوطه میرسونیم موفق باشید. روز خوش

سید

۱۰:۳۸ - ۱۳۹۸/۰۹/۲۶

پاسخ

سلام باتشکرازشما وازجوانان عزیزمیهنمان که ایمان و آب وخاک وریشه هایشان رافراموش نمیکنند وبه جای اندیشیدن به آسایش صرف خودشان به پویایی وطنشان اهتمام دارند. مرگا به من اگرکه باپرطاووس عالمی. یک تارموی گربه وطنم راعوض کنم

سجاد

۱۶:۲۲ - ۱۳۹۸/۰۹/۲۷

پاسخ

این مصاحبه به من که بیست سال سن دارم خیلی درس ها داد. تشکر شهرآرا

سارا

۰۸:۴۳ - ۱۳۹۸/۰۹/۲۸

پاسخ

بسیارمفیدوآموزنده.لطفامصاحبه های بیشتری ازایشون چاپ کنین.ایشون باعث افتخارمملکت هستن.بایدبهترین جایگاه شغلی روک در شان ایشون باشه روبهشون داد.

Z.mohamadi

۱۳:۵۸ - ۱۳۹۸/۰۹/۲۸

پاسخ

منتظر خبر موفقیت و دستآوردهای تازه از این پژوهشگر پرتلاش از طرف شهر آرا هستیم

حمیدزاده

۱۷:۳۱ - ۱۳۹۸/۰۹/۲۸

پاسخ

بسیارعالی....دست مریزاد ب شهرآرا ک همچین سوژه های خوبی رو پیدا کرده.لطفا بیشتر از ایشون مطلب چاپ کنین
باتشکر

ناشناس

۱۷:۴۰ - ۱۳۹۸/۰۹/۲۸

پاسخ

سلام آقای صباغی خوشحال شدم باشماآشناشدم....امیدوارم همیشه موفق باشی و آنچه ک شایسته شماست بدست بیاری و بتونی ب کشورت خدمت کنی.
ممنون شهرآرا بابت مصاحبه عالی بود

Amir arsalan

۰۱:۳۵ - ۱۳۹۸/۱۰/۰۳

پاسخ

بار دیگر افتخاری برای ایران اسلامی بسیار مشعوفم که نخبگان کشورم در چنین سطح بالایی در جوانی می درخشند باشد که سر لوحه نونهالان ایران اسلامی باشید. با آرزوی پیشرفت روز افزوپ برای شما جناب دکتر صباغی عزیز

نوید توکلی

۰۵:۴۲ - ۱۳۹۸/۱۰/۰۵

پاسخ

مصاحبه جذابی بود و فقط تاسف خوردم به حال استعدادهای کشورمان که در حال سوختن و ساختن هستند. با تشکر

سامان

۰۷:۰۳ - ۱۳۹۸/۱۰/۱۹

پاسخ

من به دنبال کتاب مهندسی فرآیند سرخ کردن در اینترنت بودم که مصاحبه ایشان که نویسنده این کتاب است رو دیدم و تعریف کارهای با کیفیت ایشان را از همکارانشان بسیار شنیده ام. خرسندم که همچین دانشمندانی در کشورمان داریم. لطفا درباره فاکتورهای کیفی کارهای ایشون مصاحبه تخصصی تری را چاپ نمایید. با تشکر

Farzad

۱۹:۱۶ - ۱۳۹۸/۱۱/۰۲

پاسخ

خیلی مصاحبه آموزنده ای بود و فکر می کنم که رسانه گسترده تری برای همچین شخصیتی لازم است. درس گرفتم چون تا الان فکر می کردم باید برای موفقیت در تحصیل رفاه داشت. شگفت زده شدم.

راد

۲۲:۳۴ - ۱۳۹۸/۱۱/۱۲

پاسخ

چه گوهرهایی داریم در خاک مقدسمان

عارفی

۱۵:۵۶ - ۱۳۹۸/۱۱/۱۵

پاسخ

چقدر ایشان در رفتارشان بی آلایشی وجود دارد. این نتیجه پرورش یافتن در حداقل امکانات است. بسیار باید تقدیر شود از اینگونه افراد حتی اگر رزومه علمی خاصی هم نداشته باشند. ایشان را به رسانه های گسترده تر دعوت کنید و به جای هزینه کردن گزاف در ساخت سریال و فیلم از صحبت های ایشون در تریبون ها برای رشد بهتر و بیشتر جامعه بهره ببرید. با تشکر

VaHiD

۱۷:۴۷ - ۱۳۹۸/۱۱/۱۷

پاسخ

دوستان سرمایه دار و پولدار محترم یاد بگیرند. چقدر لذت بردم. عمرت باعزت بوده برادر از الان هم هست. موفق باشی

ناشناس

۰۲:۴۸ - ۱۳۹۸/۱۲/۱۲

پاسخ

سلام خیلی عالی است
آقای صباغی در محله ما زندگی می کند و گاهی با بچه‌ های ما و دیگر همسایه ها با حوصله به تمرینات مدرسه شان کمک می کند و رایگان درس می دهد ممنونم ازشون

امیر

۰۶:۰۸ - ۱۳۹۹/۰۱/۳۱

پاسخ

لطفا از ایشون مصاحبه های بیشتری رو ترتیب بدید، به نظرم خیلی همت کردند و باید بیشتر معرفی بشوند. تشکر

سهراب

۰۴:۴۰ - ۱۳۹۹/۰۲/۰۱

پاسخ

شایسته تقدیره ایشون ... واقعا احسنت... رسانه ها باید مثل شهرآرا به این جور شخصیتی بها بدهند و معرفی کنند ... فقط معرفی هم کافی نیست... باید چالش هاشون رو شناخت و حل کرد ... این یعنی کار رسانه ای به معنای واقعی... تشکر از روزنامه قشنگ شهرآرا

ممنون از همراهیتون . روز خوش موفق باشید

احمد

۲۱:۳۱ - ۱۳۹۹/۰۸/۳۰

پاسخ

مصاحبه آقای دکتر حسن صباغی رو با رادیو جوان شنیدم چقدر شخصیت جذاب و فرهیخته‌ای دارند. تبریک میگم به خونوادشون و کشورمون.

معین

۱۳:۳۳ - ۱۳۹۹/۰۹/۰۸

پاسخ

مصاحبه آقای دکتر حسن صباغی با برنامه خط آزاد صدا و سیما در رادیو جوان شنیدم و فهمیدم که علم در هر شرایطی می تونه سازنده باشه اگر علاقه‌مند باشی و همت کنی. شخصیت ایشون ساخته شده هست. ممنون از اینکه این مطلب من رو بعد شنیدن مصاحبه، بیشتر با دکتر صباغی آشنا کرد.

علی کاویانی

۱۷:۳۶ - ۱۳۹۹/۱۱/۱۲

پاسخ

سلام
چه مطلب و داستان و بیوگرافی زیبایی بود
لذت بردم ممنون

جمال

۰۲:۴۹ - ۱۴۰۰/۰۳/۰۲

پاسخ

بهترین مصاحبه‌ای بود که تا کنون در روزنامه‌های کشور چاپ شده است هم از نظر سوژه و هم از نظر متن و اشاره به جزییات، از نویسنده و سوژه هر دو تقدیر شود. سپاس

یونس

۰۸:۵۹ - ۱۴۰۰/۰۵/۱۸

پاسخ

من ایشان را از نزدیک می شناسم از مردان نیک روزگار است. با تلاش شبانه روزی و سختی های زیاد به اینجا رسیده است و در جایگاه واقعی خودش متاسفانه قرار ندارد. بی تردید بهترین انسانی است که در عمرم دیدم

نادر

۱۴:۲۱ - ۱۴۰۰/۰۵/۱۸

پاسخ

ایشان را سالهاست می شناسم و بسیار اخلاق مدار و جدی و سختکوش در کار هستند. هنگام انجام هر کاری بهترین نتیجه را هدف می گیرند و متناسب با آن تلاش می کنند. هیچ کسی از سپردن کار خود به ایشان پشیمان نمی شود. من سخت ترین کارها را دیدم که ایشون به راحتی و با جدیت تکمیل می کنند و به سرانجام می رسانند خیلی احترام دارند قدر این جور آدما رو باید دونست. مصاحبه ایشون با رادیو جوان را حتما گوش دهید. با تشکر از شهر آرا

رضا

۱۱:۵۰ - ۱۴۰۰/۰۵/۲۳

پاسخ

خیلی عالی بود لطفا ایشان را به شبکه خراسان دعوت کنید تا مردم استان هم با همچین شخصیت های بزرگی آشنا شوند. تشکر روزنامه شهر آرا عزیز

احسان

۰۶:۵۶ - ۱۴۰۲/۱۰/۲۷

پاسخ

من ایشون رو در پلتفرم جهانی لینکدین دنبال می‌کنم، اونجا به عنوان یک اینفلوئنسر شناخته می‌شوند. تاپ ویس شدند، اومدم دربارشون تحقیق کنم تا بیشتر با این نخبه کشورمون آشنا بشم دیدم این مصاحبه جذاب رو و خوندم، به نظرم در رابطه با فعالیت‌های علمی ایشون در شبکه اجتماعی شغلی و جهانی لینکدین LinkedIn یک مصاحبه تخصصی بزارید چون خیلی کار متفاوتیه که آدم بتونه در سطح جهان خودش رو با اطلاعاتی که داره مطرح کنه. با تشکر از روزنامه

سعید

۰۷:۲۳ - ۱۴۰۲/۱۱/۲۸

پاسخ

من از جامعه دانشگاهی هستم و همیشه دغدغه ارتباط صنعت با دانشگاه را داشتم، به نظرم ایشون به جرات می تونم بگم که تنها کسی هست که در ایران داره از علمی که در دانشگاه با تلاش خودش یاد گرفته به نفع منافع این مملکت و نظام اسلامی مقدس ما استفاده می کنه، لطفا از ایشان در جایگاه واقعی خودشان بهره ببرید. چقدر لذت میبره آدم میبینه که یکی هم تحصیلکرده هست هم معتقد و با اخلاق. به نظرم ایشان با اینکه جوان هستند می‌توانند پدر علم صنایع غذایی نوین باشند. با تشکر از روزنامه خوبتون.

ایمان

۲۲:۴۹ - ۱۴۰۳/۰۴/۰۶

پاسخ

در سایت دانشگاهی که ایشون استادیار اونجا هست مطالعه کردم که با پژوهشکده‌‌های اروپایی در رومانی و انگلستان ارتباط دارد و با کشورهای مختلف همکاری علمی بین المللی داشته و دارد. باعث افتخار ایران و ایرانی هست حضور همچین نوابغی در کشور اسلامی‌مان. ایشان بسیار متدین، متین و متشخص هست.

حمید

۲۳:۴۲ - ۱۴۰۳/۰۹/۱۱

پاسخ

سلام، ایشان را کاملا میشناسم، بسیار متشخص و با سواد هستند. شنیدم که هیئت علمی شدند و به نظرم خیلی بیشتر از این ها حقشون هست، شهر آرا لطفا مصاحبه مجددی با ایشون ترتیب بدید و از موفقیت های بعد از مصاحبه قبلی و کارهایی که این مدت انجام دادند خبر بگیرید. ممنونم