یک بام و دو هوای حضوری و غیرحضوری در مدارس
«جمعیت زیادی را در یک کلاس کوچک نشانده‌اند. نمی‌شود در را باز گذاشت که سر و صدا مزاحم کلاس‌های دیگر نشود. پنجره را هم باز نمی‌گذارند که از سرما یخ نزنیم. بیشتر بچه‌های کلاس با تب و سرماخوردگی غایب می‌شوند و از درس‌ها جا می‌مانند.»
شبنم کرمی | شهرآرانیوز؛ «جمعیت زیادی را در یک کلاس کوچک نشانده‌اند. نمی‌شود در را باز گذاشت که سر و صدا مزاحم کلاس‌های دیگر نشود. پنجره را هم باز نمی‌گذارند که از سرما یخ نزنیم. بیشتر بچه‌های کلاس با تب و سرماخوردگی غایب می‌شوند و از درس‌ها جا می‌مانند.»
«کلاس‌ها کوچک‌اند و ۲ گروه پانزده‌نفره کمترین تعداد دانش آموزانی هستند که در هر کلاس حضور دارند. پنجره‌ها همیشه باز و بیشتر بچه‌ها سرماخورده‌اند. برای اینکه مطالب روی تخته برای بچه‌هایی که در خانه آنلاین هستند دیده شود باید چراغ‌ها را خاموش نگه داریم که واقعا چشم‌های بچه‌های کلاس اذیت می‌شود و درس خواندن با اعمال شاقه است.»
«دانش‌آموزانم در ۲ گروه به مدرسه می‌آیند که گذشته از موضوع رعایت نکردن شیوه‌نامه‌ها از تدریس هم عقب مانده‌ام. یک درس را باید یک هفته برای یک گروه تکرار و تمرین کنم و هفته دیگر همان درس را برای گروه بعدی. به همین دلیل، ناچارم باعجله از بسیاری از مباحث عبور کنم تا از تقویم درسی آموزش و پرورش جا نمانیم. ضمن اینکه نظمی را که در کلاس‌های آنلاین به آن رسیده بودیم از دست داده و دچار سردرگمی شده‌ایم.»
«به دستور‌های بهداشتی خیلی کم توجه می‌شود. بیشتر بچه‌ها ماسک نمی‌زنند یا درست روی دهان و بینی‌شان قرار ندارد. هنگام تعطیلی مدرسه، بسیاری از والدین بدون ماسک در حیاط منتظر فرزندانشان می‌ایستند و بچه‌های کوچک واکسن‌نزده از میان آن‌ها عبور می‌کنند.»
«خیلی خوشحالم که مدارس باز شده و روزدرمیان با دوستانم سر کلاس حضور دارم. البته به دلیل نیمه‌حضوری بودن، مشکلاتی هم داریم، اما باز هم می‌گویند با آمدن سویه جدید کرونا ممکن است مدارس غیرحضوری شود. یعنی دوباره باید در خانه زندانی باشیم؟ خب، وقتی قرار بود همان روش ادامه داشته باشد، اصلا چرا مدارس حضوری شد؟!»
«چه مدرسه‌ای رفتنی است؟ مدرسه‌ای یک روز هست و یک روز نیست، یک ساعت در روز و ۲ روز در هفته هست و با عجله باید بچه را به باقی آموزش آنلاین برسانیم و در این هوای سرد ۲ ساعت در مدرسه منتظر بمانیم تا کلاس تمام شود و فرزندمان را برگردانیم یا برای همان یک ساعت مدام در رفت‌وآمد باشیم.»
آنچه خواندید بخشی از نظرات دانش‌آموزان، اولیا و معلمان درباره بازگشایی مدارس و احتمال غیرحضوری شدن دوباره آن بود. هرچند با فرا رسیدن فصل امتحانات با هر شرایطی حضور دانش‌آموزان در مدارس الزامی و اجباری به نظر می‌رسد، زمزمه‌هایی درباره احتمال غیرحضوری شدن دوباره آن پس از پایان امتحانات با توجه به خطر بروز موج ششم کرونا و شیوع سویه اومیکرون به گوش می‌رسد.
با اینکه امتحانات از ابتدای سال جاری تحصیلی و پیش‌تر از آموزش‌ها، مسئله و چالش ذهنی و فکری دانش‌آموزان و اولیا و هم‌چنین، معلمان و برنامه‌ریزان حوزه آموزشی و بهداشتی سراسر کشور بود، نخستین موضوعی که به ذهن می‌رسد این است که اگر موضوع همه‌گیری کرونا و بروز موج ششم تا این حد جدی است و اگر بنا به گفته متخصصان، کودکان و نوجوانان بیش از دیگران در معرض خطر این سویه جدید هستند، با چه منطقی باید زمان طلایی ۳ هفته پیش رو را که می‌شود با حضور کمتر در اجتماعات از شعله‌ور شدن این بلا پیش‌گیری کرد به بهانه امتحانات حضوری از دست بدهیم؟
از سوی دیگر، اگر خطری چنان جدی وجود ندارد، چرا دانش‌آموزان و خانواده‌ها را میان یک بام و دو هوای حضوری و غیرحضوری معلق نگه داشته‌ایم؟ بسیاری از مادران هنوز هم از این بی‌برنامگی و سرگردانی فرزندان، گرفتار و دچار استرس و فشار ناشی از آن هستند.
از نیمه آبان که آموزش نیمه‌حضوری به طور رسمی اجرا شد، هرچند بسیاری از دستور‌های بهداشتی یا به‌درستی اجرا نمی‌شوند یا قابلیت اجرا ندارند و خطر کرونا هم‌چنان دانش‌آموزان و به فراخور آن جامعه را تهدید می‌کند. خانواده‌های بسیاری با وجود ترس از سلامتی فرزندان، ملزم به اجرای این برنامه شدند و آن‌ها را با نگرانی راهی مدرسه کردند. با این حال، هنوز هم در دوراهی حضوری و غیرحضوری، نمی‌توانند با اطمینان خاطر، مسیر تحصیل فرزندشان را تا پایان سال با او پیش‌بینی و برنامه‌ریزی کنند که خود عذابی است دوچندان.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
