بنیامین یوسف‌زاده - تب و تاب انتخابات امسال با اعلام ساکن جدید ساختمان پاستور تهران فروکش کرد و پس از شمارش آرا، آیت‌ا... سیدابراهیم رئیسی به‌عنوان هشتمین رئیس جمهور ایران انتخاب شد؛ رئیس جمهوری که اصالتا مشهدی است و شاید همین مشهدی بودن، چشم امید خیلی از شهروندان شهر امام رضا(ع) و حتی خراسان نشینان را برای حل مشکلات ریشه ای و بنیادین این خطه به منتخب جدیدشان دوخته است. می دانیم که رئیس جمهور منتخب در هر دوره ای، رئیس بالاترین نهاد اجرایی کشور به حساب می آید و به معنایی، منتخب تمام ملت ایران است، اما دلمان نمی آید حالا که پس از سال ها، دوباره یک مشهدی بر کرسی ریاست جمهوری تکیه زده، از کم‌وکسری‌هایمان و قفل‌هایی که فقط و فقط با دستان این مسئول می تواند باز شود، چیزی نگوییم. مشکلات و مسائلی که بعضی هایش همچون زخمی ناسور، قلب شهر مشهد را جریحه دار کرده و به نوشدارویی نیازمند است.
شهر پرحاشیه
آقای رئیس‌جمهور منتخب، اگر بخواهیم مشکلات ریز و درشت شهرمان را برایتان فهرست کنیم، مثنوی هفتادمن‌کاغذ می شود و بدون شک، حاشیه نشینی و سکونتگاه‌های غیررسمی در صدر چالش های موجود قرار می گیرد؛ حاشیه ای که نزدیک به یک میلیون و 500 هزار نفر از جمعیت مشهد را در دل خود جای داده و سال های متمادی از بلاتکلیفی رنج برده است؛ حاشیه ای که بارها و بارها در روزهای مدیریت بر آستان قدس رضوی از آن بازدید کرده اید و شاید اگر عزم راسخی از سوی دولت ها در دهه های اخیر برای حل ریشه ای آن بود، نباید امروز این حال و روز را می‌داشت. کابینه شما در یک اقدام ضربتی می‌تواند با تدوین یک لایحه جامع و راهبردی و ارسال آن به مجلس و همچنین اختصاص بودجه ای مناسب، زیرساخت های لازم را برای زندگی خوب و آبرومند مردم این مناطق فراهم کند.
تشنگی بی امان
بحث دشت‌های خشک و تفتیده این استان که بیشترشان یا بحرانی هستند یا ممنوعه بحرانی، بحثی تکراری شده است، اما اگر عزم و اراده‌ای باشد، شاید این مشکل را نیز بتوان حل کرد. این روزها از سدهایمان که چیزی عایدمان نمی شود؛ خشک‌سالی های پیاپی نیز که مزید بر علت شده تا حالاحالاها چشم امیدی به بهبود منابع رو به زوال آبی نداشته باشیم. در این میان فقط دلمان را به یک وعده 10 ساله خوش کرده بودیم که آن هم اواخر پارسال روی هوا رفت. بحث انتقال آب از دریاهای دور به دشت های خشک استان‌های شرقی کشور که تا همین چند ماه پیش قرار بود از مسیر چابهار، سرسبزی را به خطه تشنه خراسان هدیه دهد، در یک اقدام غیرقابل باور لغو شد و حالا نمی دانیم وعده مسئولان برای انتقال آب از خلیج فارس را باور کنیم یا بگذاریم در کنار صدها وعده و وعیدی که محقق نشده است؟
به‌نام مشهد، به‌کام همه‌جا
شاید این حرفی که می‌خواهیم بگوییم، برای شما که روزگاری تولیت آستان قدس رضوی بودید و از مشکلات ریز و درشت شهر امام هشتم(ع) اطلاع دارید، پذیرفتنی‌تر باشد. مشهد همواره در طول تاریخ شهری، نقش ضعیفی را در احقاق حقوق خود ایفا کرده و چنان‌که باید و شاید نتوانسته است حرفش را در بسیاری از مواقع به‌کرسی بنشاند. گواه این امر نیز تحقق‌نیافتن بسیاری از سرانه های زیرساختی و عملیاتی این شهر است که نه‌تنها از دولت وصول نمی شود، بلکه هزینه های سربار آن را باید شهروندان بپردازند. شهری که در سال بیش از 30 میلیون زائر دارد، باید سهمی متناسب با این تعداد مسافر نیز در بودجه سالانه کشور داشته باشد تا بتواند سرانه های خدماتی مناسبی را در حوزه های مختلف به ویژه حمل‌ونقل هم برای زائران و هم مجاوران بارگاه نورانی امام هشتم(ع) فراهم آورد.
بدهی‌هایی که سخت وصول می‌شود
این موارد را اگر کنار بگذاریم، بدهی‌های کلان دولت و دستگاه های دولتی به مدیریت شهری مشکل مضاعف می شود. هرچند در 4سال اخیر بخشی از بدهی‌های دولت به شهرداری مشهد در قالب تهاتر تسویه شده است، همچنان بار سنگین این بدهی ها بر شانه دولت سنگینی می کند. امیدواریم دولت جدید یک بار برای همیشه این مشکل را حل و دستگاه‌های دولتی و بانک‌ها را ملزم به پرداخت به‌موقع بدهی‌های خود کند.
شکستن قفل حریم حرم
طرح بهسازی بافت پیرامونی حرم مطهر رضوی یکی از پرحاشیه‌ترین طرح‌های عمرانی و زیرساختی در شهر مشهد در یک قرن اخیر به‌حساب می‌آید؛ طرحی که نزدیک به 30 سال، پیکره مهم‌ترین قسمت شهری مشهد یعنی پیرامون حرم مطهر امام هشتم(ع) را با چالش های زیادی مواجه کرد و بسیاری از همسایگان امام رضا(ع) را از محلات اطراف به نقاط مختلف شهر کوچاند. حل این معضل نیز بدون تردید با ورود شخص شما حل‌شدنی است؛ مشکلی که بارها در زمان تولیت آستان قدس رضوی بر حل آن اصرار داشتید. از آن مهم تر شما بزرگ شده محله ای هستید که چهره این روزهایش با روزهای کودکی و نوجوانی‌تان بسیار تفاوت دارد؛ محله تاریخی نوغان در کنار همه محلات تاریخی اطراف حرم رضوی امروز در کشاکش برج‌سازی‌ها و پروژه‌های مختلف در محاق فراموشی به سر می برد و حالا بچه محل امام رضا(ع) باید برای حل این معضل تدبیر کند.
از آزادراه حرم تا حرم تا قطاربرقی
از پروژه های عمرانی خارج از مشهد هم که نگوییم بهتر است؛ پروژه هایی که عمر بعضی هایشان بیش از 3 دولت است. نمونه اش همین خط برقی مشهدتهران است که کلنگ آن در دولت دهم به زمین زده شده و همچنان قدم از قدم برنداشته است. حال آزادراه حرم تا حرم هم بهتر از قطار برقی نیست؛ طرحی که قرار بود راهی هموار برای زیارت امام رضا(ع) و حضرت معصومه(س) باشد، حالا خاری در چشم مدیرانی شده که بی پولی را برای توقف این پروژه بهانه می کنند. خطوط راه‌آهن مشهدگرگان و مشهدزاهدان نیز که زمانی قرار بود در دوره مدیریت شما در آستان قدس رضوی به این نهاد واگذار شود، قفل شده است و تمام نقشه هایش فقط روی کاغذ خودنمایی می کند. در کنار این پروژه های کلان، طرح های بی شماری نیز در استان داریم که یا نیمه‌کاره رها شده یا برای رتق و فتق آن ها فقط یک دستور ویژه لازم است. ورزشگاه های در حال ساخت، واحدهای تولیدی ازرمق‌افتاده، طرح های زیرساختی که فرسوده شده‌اند و پروژه هایی که با یک وام مناسب می توانند دوباره به چرخه حیات برگردنند، فقط به یک نیم نگاه رئیس جمهور نیاز دارند تا آبادانی استان ما را ضمانت کنند؛ رئیس جمهوری که خراسانی است و اگر این گره ها به دستان او باز نشود، به رؤسای جمهور بعدی هم امیدی نیست.
از سوی دیگر همه ما ساکنان این خطه می دانیم که در مشهد و خراسان رضوی و چه بسا در خراسان بزرگ، همدلی و هم زبانی و هم‌گرایی آستان قدس رضوی با نماینده ارشد دولت (استانداری) یک ضرورت اجتناب ناپذیر است که اگر تحقق یابد، گره بسیاری از کاستی ها و مشکلات مردم این دیار را می گشاید.
خواهشمندیم تجربه گران‌قدر مدیریت و تولیت آن آستان مقدس را توشه راه کنید تا از رهگذر این هم‌گرایی و هم‌سویی، شاهد پیشرفت و به‌سامان‌کردن برخی نابه‌سامانی‌ها و تحقق مطالبه های مردم خراسان باشیم.