فرزانه شهامت | همه چیز به هم ربط دارد. مگر نه اینکه بسیاری از حاشیه نشین های مشهد، اهالی شهرستان های اطراف هستند که به امید پیداکردن شغل راهی این کلان شهر شده اند؟ مگر نه اینکه تلاش برای حفظ و افزایش مشاغل در این شهرستان ها هزارویک اتفاق مثبت مثل کاهش فقر و حاشیه نشینی را به دنبال دارد؟
چشم روشنی امروزمان در هفته ای که به نام قوه قضائیه مزین شده است، به پشتکار مسئولان قضایی فریمان به عنوان یکی از شهرستان های هم جوار مشهد برمی گردد. شهرستانی که حدود 300 واحد صنعتی فعال آن در سه شهرک صنعتی اش برای بیش از 8هزار نفر شغل ایجاد کرده است. منظورمان از پشتکار، تعریف برنامه ای با عنوان یکشنبه های صنعتی است که در آن دادستان و ریاست دادگستری شهرستان همراه یکی از معتمدان صنعت، دانه دانه به سراغ واحدهای صنعتی کوچک و بزرگ می روند تا از نزدیک ببینند این واحدها در چه وضعی هستند و چه مشکلاتی دارند. بعد هم جلسه می گذارند برای رفع این مشکلات و قبل از اینکه کار به جاهای باریک برسد و خدای نکرده کارگری بیکار شود، چاره ای می اندیشند.
آن طور که مهدی حقدادی، دادستان عمومی و انقلاب شهرستان فریمان، به شهرآرا می گوید، این بازدیدهای مستمر با حضور دو قاضی صورت می گیرد، اما از همان ابتدا برای نیروها و مدیران کارخانه توضیح داده می شود که کار کمیسیون حمایت قضایی، تشکیل پرونده قضایی و مجازات و این طور صحبت ها نیست، بلکه رویکرد حمایتی دارد برای اینکه مشکلات احتمالی آن واحد با ادارات، بانک ها و... حل وفصل شود.
او می گوید به این باور رسیده است که اگر چرخ صنعت خوب بچرخد، رونق ناشی از آن سر سفره های مردم می نشیند، جامعه امیدوار می شود و آسیب های اجتماعی کم رنگ می شود.بازدید از خط تولید، حضور در جمع کارگران و شنیدن درددل های آن ها پای ثابت یکشنبه های امیدبخشی است که دادستان فریمان جزئیاتش را برایمان بازگو می کند و از دیدگاهش درباره فعالان بخش صنعت، این طور می گوید: شاید در ذهن برخی هنوز تصورهای نادرست نسبت به کارخانه دارها وجود داشته باشد، اما من با ارتباط مستمری که با این افراد دارم، قاطعانه می گویم که 99درصدشان از روی عشق به وطن و برای اینکه کارگر ایرانی سر کار برود، در تولید سرمایه گذاری کرده اند، وگرنه می توانستند به جای تحمل بوروکراسی های نفس گیر اداری و دست وپنـــــــجه نرم کردن با مشـــکلات عجیب وغریب، سرمایه شان را صرف دلالی یا کارهای سودآور و کم زحمت تر از تولید بکنند. خبر دارم که برخی از آن ها به پیشنهاد زندگی در آن سوی مرزها نه گفته و پای کار تولید ملی مانده اند.نتیجه دل سوزی مسئولان قضایی شهرستان و پیگیری های مستمری را که به 184جلسه و 450مصوبه در سال1401منجر شده است، می توان در یک دل خوشی واقعی و بزرگ خلاصه کرد: پارسال همه کارگران این 300 واحد صنعتی سر کارشان ماندند و با وجود موانع موجود بر سر راه تولید، نه واحدی تعطیل شد و نه کارگری اخراج.چشم همه وطن دوستان واقعی و طرف داران کارگر ایرانی به این خبر خوش روشن!