خیلی برخورنده بود به مؤمن جماعت که برخی در فضای مجازی، حریم مرجعیت را با علامت سؤال مواجه می کردند. تلخ بود که با اعلام مبلغ فطریه، از حضرات به اما و اگر سخن می گفتند. نمی دانم نمی خواهند بدانند یا خبر به آنان نمی رسد که مراجع بزرگوار همواره دغدغه مردم را دارند و هر جا هم که شده است، این دغدغه را مطرح کرده اند؛ آخرین نمونه آن هم همین که در روزهای گذشته، حضرات آیات نوری همدانی، جوادی آملی، مکارم شیرازی و سبحانی از مراجع عظام تقلید در دیدارهای جداگانه با رئیس جمهور از دولت به خاطر وضعیت اقتصادی مردم به شدت انتقاد کردند و خواستار توجه بیشتر به بهبود معیشت و تأمین آسایش و رفاه مردم شدند. حضرت آیت ا...نوری همدانی به آقای رئیس جمهور گفتند: «در اینکه شما شبانه روز خدمت می کنید و با اخلاص درحال فعالیت هستید، شکی نیست؛ اما امروز اقتصاد و معیشت مردم در سختی بسیار است و هر کجا قدم می گذارید، مردم از گرانی و سختی زندگی می گویند. بر این اساس باید توجه کرد که همه فعالیت ها برای رفاه مردم باشد؛ خصوصا فرهنگ و اقتصاد؛ باور داشته باشیم ستون دین همین مردم هستند.» حضرت آیت ا... جوادی آملی که زبانی گویا در تبیین شرایط دارند و همواره بر حق مردم تأکید کرده اند نیز در دیدار رئیس جمهور تأکید کردند: «خداوند در قرآن کریم می فرماید ما انسان را کریم خلق کردیم؛ (وَ لَقَدْ کَرَّمْنا بَنِی آدَمَ) یعنی ساختار خلقت بشر کریمانه است؛ لذا مسئولان باید همه همتشان این باشد که با مردم کریمانه رفتار شود.» این مرجع تقلید افزودند: «ما ملت ایران، ملتی بزرگ و بزرگ زاده ایم. ما در کشوری بزرگ که هم تاریخ و هم جغرافیا دارد، زندگی می کنیم؛ لذا شایسته است با مدیریت خوب، با ادب و احترام و براساس کرامت با مردم برخورد شود.» حضرت آیت ا...مکارم شیرازی نیز در دیدار رئیس جمهور گفتند: «چه دلیلی دارد که بعضی از اقلام خوراکی تا این اندازه گران باشد؟ دولت باید راهکاری برای جلوگیری از گرانی افسارگسیخته بیابد.» حضرت آیت ا...سبحانی نیز در دیدار با رئیسی خواستار توجه بیشتر به بهبود معیشت اقشار کم درآمد شدند. این یعنی مرجعیت همچنان نهاد حمایت از مردم است؛ یعنی بی تعارف دغدغه ها را مطرح می کند. قرار نیست مرجعیت به زبان فلان گوینده و کلمات من روزنامه نویس حرف بزند. هرکس را شأنی است و جایگاهی. مهم این است که مردم را ببینند و دغدغه هاشان را پی بگیرند؛ کاری که همواره و حتما به انجام می رسد. این طرف دولت است که باید کارها را سامان دهد. البته توقع ها را باید به اندازه ظرفیت ها تنظیم کرد. جز این باشد، همیشه احساس طلبکاری، به توسعه نارضایتی می انجامد. این هم ضررش دامن همه را می گیرد. توقعات را با ظرفیت ها میزان کنیم. دولتیان هم بکوشند با فعال سازی همه ظرفیت های ملی، گره از کار ملت باز کنند. راه این است.