مهدیه مالکی| پدرام پورامیری، کارگردان دهه هفتادی فیلم سینمایی «صددام» که فیلم های اجتماعی خوبی در پرونده فیلم سازی اش دارد، برای اولین بار ژانر کمدی را با «صددام» تجربه کرده است. دراین باره با این کارگردان جوان به گفت و گو نشستیم.
چرا در اولین تجربه فیلم سازی کمدی خود به سراغ «صددام» رفتید و ژانر کمدی سیاسی را انتخاب کردید؟
من چندین سال در حوزه اجتماعی، علاوه بر نگارش فیلم نامه، به ساخت فیلم نیز پرداخته ام که اغلب تأثیرگذار بوده و با استقبال روبه رو شده است. همواره در عرصه سینمای اجتماعی، در حد توان و بضاعت خود، علاوه بر خلق امید، به عنوان عضوی از جامعه، در پی نمایش مشکلات اجتماعی بوده ایم تا صدای نسل و جامعه خود باشیم. نمایش این مشکلات را راهی برای سازندگی و رفع آن ها می دانیم.
فیلم «صددام» را با هدف ساخت کمدی سیاسی نساختم، بلکه قصد داشتم با روایت قصه، موقعیت و فضای بخشی از اتفاقات واقعی تاریخ معاصر ایران-به ویژه دوران اوایل انقلاب- بخشی از تاریخ کشور را بازگو کنم. دغدغه ام روایت تاریخ ایران بود، نه ساخت کمدی صرفا با مؤلفه های سیاسی.
سوژه فیلم به شما پیشنهاد شد یا طرح اولیه از خودتان بود؟
سوژه پیشنهادی نبود و ایده اولیه برای من، حسین دوماری و محمد کریمی بود. در نهایت، با رضا فخار و با مشورت رضا عطاران، مدت زیادی روی فیلم نامه کار کردیم. این سوژه برای من که قصد داشتم اولین فیلم کمدی ام را بسازم، جذاب بود زیرا قصه و موقعیت گیرایی داشت. در نهایت به این نتیجه رسیدیم که اگر روایت این داستان در قالب کمدی شکل بگیرد، تأثیرگذاری بیشتری خواهد داشت.
به نظر شما تأثیرگذاری فیلم کمدی بیشتر است یا اجتماعی؟
به عقیده من اگر بتوانم مختصات جهان قصه ام را پیدا کنم و بفهمم که بهترین ژانر برای بیان آن مفهوم چیست و ژانر درست انتخاب شود، کمدی و اجتماعی هر دو تأثیرگذار خواهند بود و این تشخیص کارشناسی فیلم ساز است که قصه را در چه حوزه ای روایت کند، ولی اگر ژانر درست انتخاب شود هر دو تأثیرگذار خواهند بود، چون زبان درستی برای بیان داستان انتخاب شده است و دچار لکنت نمی شود و با مخاطب ارتباط بی واسطه برقرار می کند.
برخی معتقدند که این فیلم برای رضا عطاران نوشته شده است نظر شما دراین باره چیست؟
رضا عطاران در این فیلم نقش چندوجهی دارد، زیرا هم شخصیت صددام و هم بدل او را بازی می کند. او اولین و آخرین گزینه من برای این نقش بود و اگر این نقش را نمی پذیرفت، این فیلم اصلا ساخته نمی شد. بنابراین ابتدا از حضور ایشان در این نقش مطمئن شدیم، سپس طرح و فیلم نامه با حضور ایشان نوشته شد.
آقای عطاران مشاور من در این فیلم بودند و از تجربیات ایشان در ساخت فیلم بسیار بهره بردم. ایشان با دلسوزی و خلاقیت، مرا در ساخت اولین فیلم کمدی ام همراهی کردند و از ایشان بسیار آموختم.
پس این نکته که گفته می شد برخی از شوخی ها با حضور رضا عطاران معنا یافته، درست است؟
کمدین در یک فیلم کمدی بسیار تأثیرگذار است و می تواند لحظات را بسازد و خنده را بر لبان تماشاگر بنشاند.
با توجه به اینکه پریناز ایزدیار تاکنون نقش کمدی بازی نکرده بود، چگونه برای این نقش به ایشان رسیدید؟
گرچه ایشان اولین نقش کمدی خود را ایفا کردند و ما تا به حال پریناز ایزدیار را در نقش کمدی ندیده بودیم، ولی دلیل انتخاب ایشان توانایی اش در حوزه بازیگری بود، چون یک بازیگر هوشمند و توانا می تواند در نقش های متفاوتی بازی کند، البته برای خانم ایزدیار نیز بازی در نقش کمدی جالب و جذاب بود.
در انتخاب بازیگران، چه معیارهایی برای شما در اولویت بودند؟
در انتخاب بازیگران، این نکته را مدنظر داشتیم که شمایل شخصیت ها به کدام بازیگر نزدیک تر است و چه کسی می تواند این نقش را به درستی ایفا کند. همچنین، بازیگر باید نقش را دوست داشته باشد و با آن زندگی کند تا بتواند آن را به درستی ایفا کند و یک تعامل دوطرفه میان انتخاب کارگردان و بازیگر وجود دارد.
شما و آقای دوماری با توجه به همکاری های گذشته خود، برای اولین بار فیلم کمدی ساختید، چه شد که به صورت هم زمان فیلم کمدی ساختید؟
این مسئله واقعا خیلی اتفاقی پیش آمد و برای خودمان نیز جالب و بامزه بود، البته درباره فیلم ها با هم صحبت و مشورت می کردیم، ضمن اینکه حسین دوماری «کوکتل مولوتف» را یک سال قبل از «صددام» ساخته بود ولی این هم زمانی برای ما نیز جالب بود.
هر نویسنده و کارگردانی از ساخت فیلم هدفی دارد، هدف شما از ساخت فیلم سینمایی «صددام» چه بود؟
هدف فیلم را کارگردان نباید بگوید بلکه مخاطب باید با تماشای فیلم، هدف آن را درک کند و من تلاش کردم که خیلی روان، دلنشین و صمیمی این حرف را در فیلم برای مخاطب بیان کنم. امیدوارم که مخاطب آن را دریافت کرده باشد و بتواند با آن همزادپنداری کند.
اکنون که فیلم در سینما درحال اکران است، واکنش مخاطبان به فیلم چگونه بوده است؟
واکنش مخاطبان به فیلم با توجه به دیده ها و شنیده های من خیلی خوب و راضی کننده است و با حال خوبی از سالن خارج می شوند.