مسعود یوسف‌پور علاوه بر کوشش‌های بی‌وقفه در سرودن شعر آیینی، نوآوری‌هایی نیز در این عرصه داشته و قالبی تازه را برای برخی سروده‌هایش طراحی کرده و نام آن را « بحر مرکب » نهاده است.