حسن متین راد بعد از چهل واندی سال کودکی و کار و معیشت و خستگی، با پس انداز قابل توجهی از تجارب زیسته در آسیاب روزگار و دستی پر از دیده‌ها و شنیده‌ها در نیمه دوم زندگی خود تازه به چنین صرافتی افتاده و منِ درون خود را جدی گرفته است.