میرزاعبدالجواد تمام همتش را به سرودن اشعار در مراثی اهل‌بیت (ع) مصروف داشته و به مدح این و آن نپرداخته است، حال آنکه با طبع غرا و خدادادی که داشته، در ردیف شریف‌ترین و بزرگ‌ترین شاعران عصر خود بوده است.