وقتی دکتر مجتبی مجرد داشت یادداشت‌های فرخ را مرور و سرجمع می‌کرد، به نشانه‌هایی برخورد که فاش می‌ساخت دیوانی از بهار به سعی فرخ موجود است، اما مفقود است.