آن کسی که هربار قرائت نسخه قدیمی و دشوار خمسه نظامی را برعهده داشت، احمد گلچین بود. جوانی محجوب و مستعد که اضطرابش را در میان تحسین و تشویق حضار پنهان می‌کرد و گاه با اشعار تازه، پیشکسوتان جمع را بر سر ذوق می‌آورد.