هم اکنون که شما در خانه یا محل کار گرم خود در حال خواندن روزنامه هستید، شهروندی چهار شب را در سرمای منفی ۷ درجه مشهد به صبح رسانده است.

«در حسرت سرپناه» فقط عنوان گزارش ما بود، واقعیت، اما تلخ‌تر از تلخ بود و در قالب کلمات نمی‌گنجید. چهارشنبه گذشته بود که در پیگیری مشکلات مردم، گزارش تلخی از وضعیت چادرخوابی مادر باردار دو سه ماهه‌ای در کنار همسر و فرزند خردسالش منتشر کردیم؛ خانواده‌ای که فقر حال و روزش را به آنجا کشانده بود که در سردترین روز‌های پاییز موکت زیر پایش سقف خانه اش شود و آتش نصف و نیمه بیرون از چادر گرمای چاردیواری دست سازش. اما حالا خبر خوش این است که در کمتر از ۴۸ ساعت باز هم با همت همسایگان خوب شهر امام مهربانی ها، سقف پوشالی این خانه رنگ آرامش به خود دید.

سه روز است که سقف خانه شان موکت شده است، موکتی که تا هفته قبل زیر پایشان بود حالا بالای سرشان قرار گرفته و سقف خانه شان شده است. هیچ کس نمی‌داند در این ۷۲ ساعت چه بر سر مادر باردار این خانواده آمده است. پسر سه ساله اش هم که این روز‌ها گرسنگی امانش را بریده، به جای شادی‌های کودکانه از فرط بی حالی نقش زمین پر از سنگ و نخاله این خانه نصف و نیمه شده است.

ستاد استانی مبارزه با کرونا در مازندران برای کاهش ضریب احتمال شیوع این بیماری محدودیت‌های جدیدی وضع کرد که از جمله آن ممنوعیت چادرخوابی برای مسافران و گردشگران است.