غلامرضا بنی اسدی

ما به آینه نیاز داریم. این جمله پنج کلمه‌ای فقط یک گزاره تحلیلی نیست. خبری هم هست. مهم‌تر از این وصف‌خوانی است که، چون نیک بنگریم، راهبردی هم هست.

پیشرفت همه جانبه کشور مستلزم نقش آفرینی حداکثری نیروی انسانی جوان در عرصه‌های مختلف آن است که وجود بیش از ۲۱ میلیون جوان (افراد هجده تا سی وپنج ساله)، چنین فرصت گران بهایی را فراهم کرده است.

پدر، پدر است. عالم و عامی فرق نمی‌کند. کارفرما و کارگر ندارد. رئیس باشد یا مرئوس؟ باز هم تفاوت نمی‌کند.

این روز‌ها کشور به گویا شدن دانایان و سکوتِ جاهلان می‌تواند به سوی آینده‌ای روشن گام بردارد، اما اگر خدای نکرده، تریبون‌ها جا‌به‌جا روشن شود و قلم‌ها نیز جا‌به‌جا بر کاغذ رود، می‌تواند به ایجاد زلزله‌ای بینجامد که همه را زیر آوار گیرد.

اینکه هرکس برای یک کالای واحد، قیمت متفاوت داشته باشد را با کدام متر و معیار می‌توان پذیرفتنی دانست. «انصاف» اگر نیست، متولیان «اصناف» که هستند تا برای حفظ حرمت خود جلو این بی‌حرمتی گسترده را بگیرند.

فهم من از حکمرانی، سیاست‌ورزی حکیمانه است. میانِ حُکم و حِکمت یک خویشاوندی وثیق متصورم که اگر برهم بخورد نه حکمرانی به توفیق خواهد رسید و نه حکمت، فرصت نشو‌و‌نما خواهد یافت.

انقلابی به ادب و ادبیات دینی التزامی مؤمنانه دارد. خوب فکر می‌کند، خوب می‌اندیشد و خوب هم می‌گوید.

کربلای ۴ برای من یک عملیات عاشورایی است؛ یک حماسه مظلوم و عاشقانه که حسرتِ حضور در آن بر جانم مانده است.

همه هم می‌دانیم گناه، انسان را از خدا دور می‌کند. می‌دانیم راه نزدیکی به خدا، این است که از انواع گناهان، دست و در مرحله بالاتر دل بشوییم.

قدیم‌ها ارزش داشت که لقمه‌ها شناسنامه داشته باشد. خیلی ارزش داشت که لقمه، هم حلال به دست آید و هم حلال صرف شود.