به گزارش شهرآرانیوز، در ساعت ۲۲:۳۰ شامگاه شنبه، ۱ خردادماه ۱۳۶۱، مرحله چهارم عملیات «بیت‌المقدس» با اعلام رمز یا محمدبن‌عبدالله، از بی‌سیم فرماندهی قرارگاه مرکزی کربلا به واحد‌های عمل‌کننده، با هدف آزادسازی خرمشهر آغاز شد.
در مورد چگونگی مبارزه حماسی تکاوران دریایی ارتش در جریان مقاومت ۳۴ روزه خرمشهر و حتی عملیات بازپس گیری این شهر، گفته‌های بسیاری عنوان شده است و وصف سلحشوری‌های سربازان رشید ایران نقل محافل بوده است. در این بین، خاطرات امیر دریادار حبیب الله سیاری، رئیس ستاد و معاون هماهنگ کننده ارتش جمهوری اسلامی ایران شنیدنی است.
دریادار سیاری در جریان مقاومت ۳۴ روزه خرمشهر، ناوبان دوم تکاور دریایی و فرمانده دسته بود و رشادت‌های بسیاری از خویش نشان داد. آنطور که سیاری روایت می‌کند، وی به همراه جمعی از تکاوران دریایی بوشهر بدون آنکه از مقصد ماموریت خود مطلع باشند، نیمه شب در فرودگاه بندرعباس به زمین می‌نشینند و به مقصدی نامعلوم که همان خرمشهر باشد حرکت می‌کنند. اینک بامداد ۴ مهر ۱۳۵۹ است و تکاوران وارد میدان نبرد می‌شوند.
لشکر ۵ مکانیزه عراق بعد از تصرف پادگان حمید و قطع جاده خرمشهر-اهواز، در ۱۵ کیلومتری جنوب غربی اهواز استقرار یافت. از طرفی با عبور لشکر ۳ زرهی از رودخانه کرخه و قطع جاده آبادان-اهواز محاصره خرمشهر و آبادان تکمیل گردید.
دریادار سیاری می‌گوید: سه ستون زرهی عراقی که برای تصرف خرمشهر اعزام شده بودند، با مقاومت ناهماهنگ و خودجوش مردم این شهر مواجه شدند و در کمین حدود ۳۰۰۰ غیرنظامی‌ای افتادند که سلاح‌های ناچیزی همچون تفنگ ام۱ گاراند، نارنجک و کوکتل مولوتوف در مقابل تجاوز ارتش عراق مقاومت می‌کردند. بیشتر نیرو‌های مقاومت خرمشهر با وجود آموزش نظامی ناچیز انگیزه بسیار زیادی برای جنگیدن داشتند. این نیرو‌ها موفق شدند جلوی پیشروی سریع ارتش عراق را بگیرند و عراق در همان مرحله اول جنگ، در رسیدن به اهداف خود ناکام ماند و درگیر یک نبرد خانه به خانه در کوچه‌های خرمشهر شد.
وی با ذکر مجدد جمله معروف «خانه به خانه و کوچه به کوچه مقاومت کردیم» خود گفت: نیمه دوم مهر سال ۱۳۵۹ یک گردان تکاور ۲۷۰ نفری از منجیل به آبادان وارد شد تا جایگزین گردان یکم تکاور مستقر در خرمشهر شود. همچنین سه گروهان دریافر به آبادان وارد شدند تا با سلاح‌های سبک به محض رسیدن عراق به جاده آبادان-ماهشهر و اشغال آن، به مقابله با آنان بپردازند.
سیاری پس از مدتی دفاع و مقاومت در خرمشهر به همراه جمعی از همرزمان، شهر را ترک می‌کند تا در نقطه دیگری به نبرد بپردازد. اما در مورد سقوط نهایی شهر می‌گوید: عراقی‌ها با استقرار در ساختمان فرمانداری خرمشهر و دیگر ساختمان‌های مجاور، پل خرمشهر را زیر آتش خمپاره‌انداز‌ها و تیربار‌های سنگین خود گرفتند و مانع تردد قایق در رودخانه کارون نیز شدند. تعدادی از واحد‌های عراقی به ۳۰ متری مسجد جامع رسیدند. پس از مدتی درگیری، با فرارسیدن شب، مدافعان دستور عقب‌نشینی و ترک شهر را دریافت کردند.
یکم خرداد ۱۳۶۱ است و قرار است چهارمین مرحله از عملیات بزرگ بیت المقدس با هدف آزادسازی خرمشهر آغاز شود. بیسیم‌های ستاد رمزی را مخابره می‌کنند: «یا محمدبن عبدالله... یا محمدبن عبدالله... یا محمدبن عبدالله (ص)». عملیات آغاز می‌شود.
دریادار حبیب الله سیاری در آن هنگام، ناوبان یکم و فرمانده گروهان شناور‌های هجومی بود و در واقع آمده بود تا کار نیمه تمام مهر ۱۳۵۹ را به سامان برساند.
جمهوری اسلامی ایران از عملیات بزرگ خود، ۳ هدف را دنبال می‌کرد: بیرون راندن نیرو‌های ارتش عراق، به پشت مرز‌های بین‌المللی، انهدام نیرو‌های باقیمانده از ارتش عراق، در منطقه بین غرب کارون تا خط مرزی و آزادسازی خرمشهر.
سیاری می‌گوید: عملیات بیت المقدس، بزرگ‌ترین عملیاتی بود که فکر نمی‌کردیم بتوانیم انجامش دهیم، اما به فضل پروردگار و غیرت و همت رزمندگان ایرانی میسر شد.
او ادامه داد: هنگامی که بامداد ۴ آبان ۱۳۵۹ از سمت کارون، خرمشهر را با چشمانی گریان ترک می‌کردیم، از خدای خود خواستیم از همان مسیر وارد شویم تا دشمن را نابود کنیم و همینطور هم شد. ۱۹ هزار اسیر عراقی و آزادی خاک وطن، دستاورد سترگی بود که به دست آوردیم.
معاون هماهنگ کننده ارتش جمهوری اسلامی ایران در پایان گفت: سال‌ها از حماسه خرمشهر می‌گذرد، اما بنا به فرموده فرماندهی معظم کل قوا، خرمشهر‌های بسیاری در راه داریم و وظیفه ارتش آن است تا با ایجاد امنیت در مرزها، افزایش توان نظامی و قدرت بازدارندگی در کنار پشتیبانی و قوت قلب مردم عزیزمان، سختی‌های آتی را پشت سر بگذاریم.