ورزش فوتبال در کنار زیبایی‌های خود برای بازیکنانی که در این رشته حضور دارند، با مصدومیت‌های مختلفی همراه است. یکی از این مصدومیت‌ها که بسیاری آن را مرگ حرفه‌ای یک فوتبالیست می‌دانند و آن را به کابوسی سخت برای تمامی بازیکنان تشبیه کرده‌اند، پارگی رباط صلیبی است. میانگین این نوع مصدومیت در ایران بالاتر از آمار جهانی است و بسیاری از پزشکان ورزشی علت این موضوع را در نوع و محل تمرینات بازیکنان ایرانی می‌دانند.
زانو مهم‌ترین مفصل بدن است که بیشتر وزن بدن را تحمل می‌کند. به‌همین‌دلیل رباط صلیبی یکی از رباط‌های مهم بدن انسان محسوب می‌شود. در رشته فوتبال به‌دلیل چرخشی که روی زانو انجام می‌شود و سرعت بالایی که این رشته دارد، اصولا آسیب‌های زیادی به مفصل زانو، به‌ویژه رباط صلیبی وارد می‌شود.
پارگی رباط صلیبی معمولا هنگام چرخش‌های ناگهانی بخش فوقانی و میانی بدن در هنگام ثابت‌بودن کف پا رخ می‌دهد. این آسیب می‌تواند درجات مختلفی داشته باشد، به‌طور‌کلی شدت و درجات آسیب رباط صلیبی ۳ درجه است. در درجه‌یک پارگی خفیف است. ناپایداری وجود ندارد و میزان خون‌ریزی پایین است. در درجه ۲، خون‌ریزی وجود دارد و پارگی ناقص است. به‌دلیل پارگی ناقص تاحدودی بی‌ثباتی وجود دارد و هنگام آسیب درجه ۳ ازهم‌گسیختگی فیبر‌ها کامل و همان پارگی کامل اتفاق می‌افتد.
پارگی رباط صلیبی ممکن است به‌صورت کامل یا ناقص باشد. پارگی این رباط اغلب همراه با آسیب رباط‌های دیگر، کپسول مفصلی، غضروف یا منیسک است. اگر ورزشکار از لحاظ اسکلتی به بلوغ نرسیده باشد، شاید دچار کندگی خار استخوان تیبیا هم بشود. تشخیص پارگی رباط صلیبی بالینی است و معاینه توسط فرد حاذق حتی بر MRI هم اولویت دارد. به‌همین‌دلیل اگر احساس درد و تورم در ناحیه زانو دارید، سریعا به پزشک متخصص مراجعه کنید.