به گزارش شهرآرانیوز؛ «براساس آمار مرکز روماتسیم ایران سن ابتلا به آرتروز در کشورمان پایین‌تر از میانگین جهانی است؛ به گونه‌ای که ۲۰درصد مبتلایان به آرتروز زانو کمتر از ۵۰ سال دارند.»
اگرچه آرتروز شایع‌ترین بیماری اسکلتی در دنیا محسوب می‌شود، اینکه تا این اندازه سن ابتلا به آن در کشورمان پایین است، زنگ خطری جدی برای همه است. بیماری که شاید شما را خیلی زود زمین گیر نکند، ولی به طور حتم از کیفیت زندگی تان می‌کاهد و بار بیماری زیادی را برایتان به همراه می‌آورد.
نکته تأمل برانگیز ماجرا هم اینجاست که این بیماری ارتباط مستقیمی با سبک زندگی ما دارد. به عبارت دیگر، به راحتی می‌توانسته‌ایم از این بیماری پیشگیری کنیم، ولی این کار را نکرده‌ایم. موضوعی که اگر تاپیش از دیرشدن، قدری بر میزان آگاهی‌هایمان در باره آن بیفزاییم، عزم جدی تری برای پیشگیری از آن هم پیدا می‌کنیم.
در مفصل‌های سالم، ماده‌ای شبیه به لاستیک به نام غضروف وجود دارد که انتهای هر استخوان را می‌پوشاند. این ماده مانند بالشتکی بین استخوان‌ها قرار می‌گیرد. آرتروز سبب ازبین رفتن غضروف‌ها و ایجاد اختلال در حرکت مفصل‌ها و درد و تورم شدید می‌شود.
آرتروز روی هر مفصلی تأثیر می‌گذارد، ازاین رو ما بیش از ۱۰۰ نوع از این بیماری داریم. با این همه، برخی مفصل‌ها بیشتر درگیر می‌شوند:
آرتروز زانو شایع‌ترین آرتروز است. میزان شیوع آن در دنیا ١٣درصد و در ایران ٢٠درصد است.
هر یک کیلو کاهش وزن ۴ کیلو بار از روی زانو بر می‌دارد.
زنان مبتلا به اضافه وزن نسبت به زنانی که وزن طبیعی دارند، حدود ۴ برابر بیشتر در معرض خطر آرتروز هستند.
میزان زمین خوردن در افراد مبتلا به آرتروز ۳۰درصد بیشتر است.
خطر شکستگی استخوان در افراد مبتلا به آرتروز درمقایسه با دیگران ۲۰درصد بیشتر است.
با بدترشدن آرتروز، استخوان‌ها می‌شکنند و ساختار‌هایی به نام خار استخوانی ایجاد می‌شود.
قطعاتی از استخوان‌ها یا غضروف‌ها جدا و در اطراف مفصل شناور می‌مانند و سبب التهاب می‌شوند.
پروتئین‌هایی به نام سیتوکین و نیز آنزیم‌های تولیدشده آسیب بیشتری به غضروف وارد می‌کنند.
در مرحله نهایی آرتروز، غضروف از بین می‌رود و استخوان‌ها روی هم کشیده می‌شوند و سبب بروز آسیب و درد بیشتری می‌شوند.
آرتروز ممکن است در هر سنی بروز کند، ولی میزان شیوع آن درمیان افراد بالای ۶۵ سال بیشتر است.
تغذیه درست هم از بیماری پیشگیری و هم به درمان آن کمک می‌کند. برای این منظور مصرف این مواد را در برنامه غذایی تان بگنجانید.
وقتی به مفصل آسیب می‌رسانید، غضروف نیز صدمه می‌بیند، در نتیجه تحلیل رفتن مفصل سرعت بیشتری می‌گیرد. پس درهنگام ورزش یا کار حتما از لوازم حفاظت فردی استفاده کنید و کار‌ها را براساس اصول درست آن انجام بدهید.
اگر در ابتدای راه بیماری هستید، حتما بامراجعه به پزشک یا روماتولوژیست درمسیر درست مقابله با بیماری قرار بگیرید و از پیشرفته شدن آن بپرهیزید. پزشک به شما کمک می‌کند تا سبک زندگی تان را اصلاح کنید.
ورزش نه تنها وزن اضافی را که روی مفاصل وارد می‌شود، از بین می‌برد، بلکه عضلات اطراف مفصل را نیز قوی می‌کند. فعالیت‌های هوازی متناوب مانند پیاده روی یا شنا به همراه ورزش‌های قدرتی و حرکات کششی برای این منظور عالی هستند.
استفاده از اصول درست هنگام نشستن، کارکردن و بلندکردن اجسام سنگین می‌تواند مفصل‌ها را از فشار‌های روزانه حفظ کنید، مانند اینکه اگر می‌خواهید یک وسیله سنگین را حمل کنید آن را نزدیک بدن نگه دارید تا فشار زیادی به کمرتان نیاید یا هنگام ایستادن‌های طولانی مطمئن شوید کمر، پا‌ها و دستانتان در یک راستا هستند و حمایت می‌شوند.
غذا‌های سرشار از روی مانند غذا‌های دریایی، کاکائو و مرغ را کمتر مصرف کنید. این غذا‌ها می‌توانند سبب بروز آرتروز شوند، چون غضروف‌ها با تغییرات مولکولی ناشی از روند جایگزینی عنصر روی در بدن از بین می‌روند.
آرتروز درمان قطعی ندارد و درمان‌های معمول نقش نگهدارنده دارند، یعنی فقط سبب کاهش درد و برگشت نسبی کارآیی مفصل می‌شوند. برای این منظور از جراحی، درمان‌های دارویی و غیردارویی مانند فیزیوتراپی و خودمراقبتی استفاده می‌شود.