غلامرضا بنی اسدی
آخرین مطالب غلامرضا بنی اسدی
داستان موفقیت ایران را با قلم تولید بنویسیم
تولید است که فراوانی می‌آورد. این فراوانی به دارندگی تبدیل می‌شود. برازندگی هم فرزند مشروع فراوانی در تولید است.
ماجرای بانک سپه از تهدید تا فرصت
به گمانِ من، قصه هک شدنِ حساب‌های بانک سپه از جمله ماجرا‌هایی است که می‌تواند و حتی باید در نهایت بدی، به خیر بینجامد.
لشکر یک نفره سازندگی
اسمش را گذاشته‌ام «لشکرِ یک نفره» کارآفرینِ همشهری‌مان را می‌گویم که نام مشهد را در اقتصاد ایران درخشان کرده است.
سلام بر نوروز علوی ۱۴۰۴
یک نوروز در پیش داریم؛ نوروزی که از کرانه رمضان برخاسته است؛ ماهی که برکت و رحمت و مغفرت نام بردار است.
آزادی بخشی؛ بزرگواری دنیا، شرافت آخرت
جوانمردی یک فضیلت به کرامت رسیده است؛ هم زنان را در برمی گیرد و هم مردان را. از قضا زنان به این صفت متمایزترند؛ چون از احساسی زلال و ممتاز برخوردارند.
این زخم را تیغ درمان می‌کند!
ما کمبود‌ها را می‌توانیم تحمل کنیم. شرایط سخت را با شکیبایی از سر می‌گذرانیم، اما در برابر فساد، این تحمل‌ناشدنی است.
و شهید حجتِ خداست
یادِ شهدا که زنده باشد، زندگی هم با شهادت عجین می شود. این واقعه عظیم که معجزه شود، شاهد اعجاز های گوناگون خواهیم بود به تعداد شهدا. هر شهید یک معجزه ماناست.
مرزبان زبان خود باشیم
حدیث را هر روز بخوانی، تازه است. کلام رسول خدا (ص) روح‌یافته با کلام خداست. «زبانتان را نگه دارید؛ چشم هایتان را از آنچه نگاه به آن حلال نیست، بپوشانید؛ گوش‌هایتان را از آنچه شنیدنش حلال نیست، فرو بندید.»
دیوار مهربانی؛ جوان مرگ‌شدن یک طرح جوانمردانه
نوروز در راه است. صدای پایش با آوای خوش ربنای رمضان درهم آمیخته است. فصل مهربانی است؛ هنگامه‌ای که باید با دادودهش، فرهنگ غنی خویش را به رفتار درآوریم.
بازیِ زمان در پرداخت معوقات متناسب‌سازی حقوق بازنشستگان!
بازنشستگی را فصلِ آرامش می‌دانند برخی‌ها. اما چنین نیست. آنان هم مثل دیگران با خبر‌ها زندگی می‌کنند. خبر‌ها آوارشان می‌کند یا می‌سازد.
سبد غذایی خانوار و علامت تعجب
«سبد غذایی خانوار»؛ این سه کلمه را که می‌نویسم، ناخودآگاه انگشتم روی دکمه شیفت می‌رود تا انگشت دیگر کلید یکِ ردیف اعداد را هم زمان بفشارد تا علامت «!» بر صفحه نقش بندد.
انقلاب، روستا را از حاشیه به متن آورد
انقلاب، معجزه خود را در تغییر رویکرد‌ها به منصه ظهور رساند. این چیزی است که از همان روز اول پیروزی به چشم آمد.
هم نان، هم استقلال، هم آبادی!
می‌گویند ما برای آب و نان انقلاب نکردیم. می‌گویند برای زندگی مادی نبود که انقلاب شد. بله، هدف بسیار بالاتر و والاتر از این بود، اما این حداقل‌ها را هم در خود داشت.
اخلاق، جانمایه انقلاب
انقلاب اگر اخلاقی نبود به نتیجه نمی‌رسید. در اولین قدم فرومی‌ماند چه رسد که بخواهد یک نظام را فرو بریزد.
جانبازی، امتداد شهادت است
ابوالفضل (ع) فقط مردی برای یک روز نبود؛ هرچند آن روز عاشورا باشد. قهرمانی را فقط در یک زمین به تماشا نگذاشت؛ هرچند آن آسمانی‌ترین زمین خدا، کربلا، باشد.
همه پای کار مشهد بیایند
با هم نیستیم پس به موفقیت نمی‌رسیم. این هفت کلمه را با هفت هزار حسرت، در ذهن نوشتم تا به دست کاغذ برسانم.
ازدواج، مراکز همسان‌گزینی، یک گام به پیش!
استمرار حیات بشر، یک پیش‌نیاز حیاتی دارد به نام ازدواج؛ بایسته مهمی که باید با شایستگی غنی‌سازی شود تا «زندگی مشترک» متولد شود.
روزنه‌های نفوذ را ببندیم
دشمن هزینه نمی‌کند که سرباز بفرستد؛ حتی از جیب خرج نمی‌کند که آدم‌های خود را راهی میدان کند. از جیبِ ما و به دست ما، اراده خود را محقق می‌کند.
منتقد شما را قوی‌تر می‌کند!
ما به آینه نیاز داریم. این جمله پنج کلمه‌ای فقط یک گزاره تحلیلی نیست. خبری هم هست. مهم‌تر از این وصف‌خوانی است که، چون نیک بنگریم، راهبردی هم هست.
۱ بعدی
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.