تکتم جاوید

آخرین نمونه‌اش همین اسفند پارسال بود. خبر کوتاهی که منتشر شد، از خودکشی جوانی حکایت داشت که در شهرستان کرمان و در یکی از روز‌های خدمتش، سلاح جنگی را به‌سوی خودش گرفته و به زندگی‌اش پایان داده بود. این اتفاقات نشان می‌دهد که پایش سلامت روان مشمولان خدمت سربازی و معاینات پزشکی  گویا کافی نیست.

گزارشی درباره وضعیت باغ‌وحش وکیل آباد مشهد که اگرچه داخل آن اصلاحاتی انجام شده است، نمای بیرونی‌اش خوشایند نیست.

اینجا قانون جور دیگری است. به جای اینکه دنبال بازار فروش باشند، مشتری آن‌ها را پیدا می‌کند. آنکه اهل نشستن پای دار است هم همین طور. تولیدکننده، بافنده و خریدار خودشان را به هم می‌رسانند، روی قالی دست باف.  

سیزده روز و شب از آن حادثه می‌گذرد؛ حادثه مرگ عزیزان دو خانواده و ویران شدن خانه‌های یک محله از هجوم سیل. دیوار‌ها هنوز خیس‌اند. وسایل باقی‌مانده گل‌آلودند و خانواده‌ها آواره و بلاتکلیف. حالا چشم‌های نگران، منتظر عملی شدن وعده‌های مسئولان است.

باران که شروع شد، چه کسی می‌دانست آسمان قرار است این قدر ببارد؟ چند نفر از ما برای رسیدن سیل، خودمان را مجهز کردیم؟ اصلا چه کسی فکرش را‌ می‌کرد باران‌های بهاری امسال چند خانواده را داغدار کند؟

آن دوران که بچه‌ها به مدرسه می‌رفتند و والدین از همه تحصیل آن‌ها تنها روز ثبت نام و تحویل کارنامه آخر سال را به خاطر داشتند گذشته است.

روایتی از حال و هوای گل فروشی‌های شهر که در دهه کرامت کارشان رونق  گرفته است.

گزارشی درباره مشکلات مدارس غیرانتفاعی و گلایه‌های پرتکرار والدین که این ‎روز‌ها و در موعد ثبت نام، بیشتر مطرح است.

روایتی از بازار اجاره مسکن مشهد در آستانه فصل جابه‌جایی که نگرانی مستأجران را به‌دنبال دارد.

پای صحبت چند روان شناس و گپ و گفت درباره شهروندانی که  هنوز باید برای مراجعه به آنان، قانع شوند.