هما سعادتمند

حرف از دو قیام مهم است با فاصله‌ای چهل ودوساله که موضوع هردوی آنان یکی است: پوشش و حجاب.

روس‌ها با حیلتی، قسمتی از آب رودخانه اترک را که حقآبه ایران بوده، به نفع خودشان برمی‌دارند و همه این‌ها در نبود یک نقشه دقیق از حدود خراسان اتفاق می‌افتد.

روایتی درباره خزانه حرم مطهر و ارسال نخستین اشیای عتیقه آستان‌قدس به انگلستان.

بانو فروغ‌السلطنه آذرخشی حوالی یک قرن پیش، نخستین مدرسه دخترانه مشهد را ساخت و اولین چراغ تحصیل دختران را روشن کرد.

اقدامات فرهنگی بانو گوهرشاد که به واسطه ساختن مسجد جامع گوهرشاد شهرت یافته است مشهدِ قرنِ نهم را به شهری آباد تبدیل کرد و از آن پایتختی برای گسترشِ فرهنگ و توسعه علم ساخت.

درباره اینکه شهریار دقیقا در کدام محله مشهد زندگی می‌کرده نیز اطلاعات دقیقی در دست نیست، اما در مرکز اسناد شهرداری مشهد سندی از سال ۱۳۳۶ خورشیدی وجود دارد که موضوع آن، تغییر نام بعضی کوچه‌های مشهد است؛ یکی از این کوچه‌ها، «کوچه شهریار» است که مقابلش نوشته اند: «شهریار باقی بماند».

درباره شهیدِ خراسانیِ جنگ جهانی دوم که یک‌تنه مقابل قوای ارتش سرخ ایستادگی کرد و سرانجام جانش را داد، اما خاکش را نه.

«محسن میرزایی» را به بدترین شکل شکنجه‌اش می‌کنند و بعد هم به‌دلیل شباهت چهره‌اش به ژاپنی‌ها، چهار سال تمام مقابل دوربین شبکه‌های مختلف تلویزیونی، می‌نشانندش تا مثلا از او که «محسن ژاپنی» صدایش می‌کردند، اعتراف بگیرند؛ اعتراف به اینکه ایرانی نیست.

آذرمی در مشهد، کارش را با روزنامه «پرخاش» شروع کرد، اما هم زمان برای روزنامه‌های «کارزار»، «هوشیار» و «آفتاب شرق» هم قلم می‌زد.

نگاهی به پیشینه اطعام عزاداران در مجالس مذهبی و تاریخ پدید آمدن انواع غذای نذری به‌ویژه شله در مشهد.

ناصرالدین‌شاه قاجار که خبر عیاشی‌هایش بیش از هر خبر دیگری در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شود و البته دروغ هم نیست، در زمان تاجداری به‌دلیل شعردوستی و طبع شاعری‌اش، عبدالوهاب آصف‌الدوله شیرازی (نصیرالدوله هم لقب داشته است)، والی خراسان، را مأمور می‌کند تا قبر فردوسی که در آن ایام به‌خاطر ویرانی از نظر‌ها پنهان شده بود را پیدا کند و در تعمیرش بکوشد.

پرونده‌ای برای آخرین روز‌های تابستان ۱۳۵۷ در مشهد که وقایع و رویداد‌های رخ داده در آن تیر خلاص به حکومت ظالمانه پهلوی در ایران بود.

فاصله بین زَنی که تا همین چند سال پیش با فتحه نشسته گوشه صورتش در خانه به رتق و فتق امور بچه و شوهر مشغول بود و حالا با کسره افتاده در زیر و بم زندگی‌اش، زِندانی صدایش می‌زنند و با دستبند، پله‌های دادگاه را بالا و پایین می‌رود.