حسین ابراهیمی

شیعه در این عصر باید با امام خود ارتباط ولایی داشته باشد؛ یعنی ضمن اعتقاد به او باید این اعتقاد را در حیطه عمل نیز نشان بدهد.

اهمیت نماز اول وقت به اندازه اهمیت اصل نماز است.

در تمام ایام سال، انس و الفت با کتاب خدا وجود دارد و در ایامی، این انس و الفت به‌طور خاص‌تر، خود را نشان می‌دهد و آن، ایام ماه مبارک رمضان است.

یکی از نکات زیبایی که در احادیث ما آمده است و کمتر به آن توجه می‌شود، این است که مایی که مذهبی هستیم، معمولا نام مذهبی روی بچه‌های خود می‌گذاریم، اما به این نکته توجه نمی‌کنیم که این اسم حرمت دارد و حرمت می‌آورد. 

یکی از فرصت‌های عمر، همین نفس کشیدن در ماه‌هایی است که خدای تعالی در آنها منتظر بهانه‌ای برای توجه و عنایت به ماست؛ منتظر یک حرکت کوچک از ما برای دربر گرفتن ما و بخشیدن ماست.

اینکه به لباس روحانیان لباس پیامبر می‌گویند، از باب شأن پیامبری روحانیت در جامعه است؛ شأنی که این لباس، نماد آن است و هر فردی در جامعه وقتی با این لباس مواجه می‌شود، تأثیری می‌پذیرد و احیانا استفاده‌ای از آن شخص روحانی در جهت مسائل دینی خود می‌برد.

ما خیلی‌وقت‌ها به حالت رکوع خم می‌شویم. کمرمان را جلوی او خم کردیم، اما بازهم دلمان از او دور بوده است که حضور دل در نماز، خیلی مهم است؛ یعنی در نماز خضوع کرده‌ایم، اما کی زمان خشوع و لرزیدن دل‌های ما فرامی‌رسد؟

از امام‌سجاد (ع) رساله‌ای به نام «رساله حقوق» به‌جا مانده است که جزءبه‌جزء حق‌وحقوق اعضا و جوارح بشری را بیان می‌کند و از زیباترین و دقیق‌ترین متون دینی ماست.

طبق روایات دینی ما، جوانی یکی از نصیب‌های مهم ما از این دنیاست که تا آن را از دست نداده‌ایم، باید قدرش را بدانیم.

از زیبایی‌های دین ما این است که در معارف ما آمده است خداوند مهربان برای توجه به ما دنبال بهانه است، منتظر اراده و حرکت و حتی نیتی ازسوی ما برای باز کردن باب محبتش به‌سوی ماست و حتی فراتر از این.