نگهداری از ۹۹ کتاب نایاب ترجمه انگلیسی شاهنامه فردوسی در کتابخانه آستان قدس رضوی رئیس‌جمهور در پیامی برای روز بزرگداشت فردوسی: زبان فارسی آینه فرهنگ مشترک اقوام ایران‌زمین است رئیس انجمن آثار و مفاخر کشور: شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی شناسنامه‌ای از اصالت و هویت ما است یک کتاب جادویی برای فردوسی در نمایشگاه تهران | شاهنامه سه بعدی ویژه کودکان برای نخستین بار رونمایی شد + فیلم مراسم بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی برگزار شد (۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۴)+فیلم علی‌محمد مؤدب: شعر، جان‌پناه تمدن ایرانی است | بازآفرینی فردوسی‌ها مانع اسیدپاشی فرهنگی می‌شود تشویق ۵ دقیقه‌ای برای «ماموریت غیرممکن» تام کروز نقدپذیری به سبک فراستی؛ «هیچی، مزخرف می‌گویند» فروش ۳۵۰ میلیاردی در سی و ششمین نمایشگاه کتاب تهران اعتراض کارکنان جشنواره فیلم کن به وضعیت حقوقی خود نام‌آوران شاهنامه بر روی پرده تبارشناسی آمدند ابراز همدردی و اظهارات رئیس صداوسیما در بازدید از محل انفجار بندر شهید رجایی بندرعباس معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استانداری خراسان رضوی تأکید کرد: لزوم احیای سازمان کشور‌های فارسی‌زبان با محوریت مشهد معاون سیاسی استانداری خراسان رضوی: نباید بین هویت ملی و مذهبی تقابل ایجاد کرد | شاهنامه ظرفیتی مغفول در گردشگری فرهنگی رئیس انجمن نسخ خطی ایران از روشی جدید برای تعیین قدمت اسناد خبر داد نقالی، صدای امروزِ فردوسی | گفت‌وگو با پریسا سیمین‌مهر، نقال بین‌المللی شاهنامه فردوسی یاحقی: شاهنامه با نقش‌آفرینی در ساخت هویت فرهنگی ایرانیان، از دیگر آثار متمایز شده است + فیلم
سرخط خبرها

فردوسی و شاهنامه از امروز تا فردا

  • کد خبر: ۱۰۸۶۹۲
  • ۲۵ ارديبهشت ۱۴۰۱ - ۱۱:۱۸
فردوسی و شاهنامه از امروز تا فردا
یوسف بینا - شاعر و روزنامه‌نگار

بیست‌وپنجمین روز از دومین ماه سال به‌عنوان «بزرگداشت فردوسی و پاسداشت زبان فارسی» آراسته شده است. درباره فردوسی و شاهنامه سخن بسیار گفته‌اند و شنیده‌ایم. اینک بر این جمله تأکید می‌کنیم که شاهنامه فردوسی دیروز و امروز و فردای ماست.

فردوسی حدود یازده قرن پیش در این سرزمین به‌دنیا آمد و مهم‌ترین سال‌های عمرش را به سرودن حماسه ملی ایران اختصاص داد. حماسه ملی یعنی آرمان‌های ملی، یعنی همه ویژگی‌های اجتماعی و اخلاقی و فرهنگی، یعنی همه جلوه‌های تمدن، یعنی همه باور‌ها و اندیشه‌ها؛ بنابراین اگر بخواهیم دیروز خود را در آیینه‌ای شفاف و تمام‌قد ببینیم، باید بازگردیم و شاهنامه را بخوانیم.

امروز نیز که هم زبان فارسی و هم در مقیاسی گسترده‌تر تمامی فرهنگ ما از دو سو هدف دشمنی‌های بی‌وقفه بیگانگان و سهل‌انگاری‌های بی‌پایان ناآگاهان قرار گرفته است، چه پایه‌ای استوارتر و چه مایه‌ای سترگ‌تر از شاهنامه فردوسی تا به آن تکیه کنیم و در برابر آسیب‌های بسیار بتوانیم فرهنگ و تمدن خود را همچنان تندرست نگه داریم؟ برای گام‌نهادن در جاده فردا نیز اگر شاهنامه فردوسی فرا راه ما باشد، خطر افتادن در بیراهه‌ها به‌حداقل می‌رسد، زیرا در شاهنامه است که انسان ایرانی را موحد و معتقد و خردمند و دادگر و صلح‌طلب و حکیم و اخلاقی و حماسی و مقاوم می‌شناسیم و ایران را نیز سرزمین توحید و اعتقاد و خرد و داد و صلح و حکمت و اخلاق و حماسه و مقاومت می‌دانیم.

اینجا باید به این نکته توجه کنیم که گاه دو مفهوم «عظمت» و «مظلومیت» با هم درآمیخته می‌شوند. عظمت فردوسی نباید منجر به مظلومیت او شود؛ یعنی از یک‌سو بی‌توجهی و کم‌توجهی به مقام فردوسی و آنچه در شاهنامه خویش آورده است و از سوی دیگر شناخت نادرست آن و خدای‌نکرده روی‌آوردن به خوانش‌های مبتذل از آن دو آسیبی است که در مواجهه ما با حکیم توس و حماسه ملی ایران نباید به آن‌ها دچار شویم.

اگر بنا باشد با بدخوانی‌ها و خوانش‌های سرسری به‌سراغ حماسه ملی ایران برویم، اگرچه شاید از بی‌توجهی به آن بهتر باشد، اما بی‌تردید به آسیب‌های فرهنگی و اجتماعی دیگری خواهد انجامید. برای حل این مسئله نیز بهتر است به شاهنامه فردوسی به‌عنوان یک «فرهنگ» نگاه کنیم، نه یک «محصول». با چنین نگاهی است که باید شاهنامه فردوسی را در شریان‌های فرهنگ ایران به‌جریان انداخت تا این مجموعه عظیم فرهنگی فقط برای خرج‌کردن روزمره ما مصرف نشود.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->