وعده صادق۳ پایانی بر شرارت‌های منطقه‌ای رژیم صهیونیستی خواهد بود آغاز درگیری پدافند تهران در مناطق مرکزی شهر (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) + فیلم نتانیاهو بالاخره از پناهگاه خارج شد نامۀ فرمانده کل ارتش به رهبر معظم انقلاب: ضربات قاطعی به پیکر رژیم جعلی صهیونیستی وارد خواهیم کرد انهدام ۱۴ پهپاد و ۳۰ ریزپرنده صهیونیستی در مرز‌های کشور طی ۴۸ ساعت گذشته (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) گفت‌وگوی سخنگوی دولت با مردم، هر روز ساعت۱۳ از شبکه خبر دستگیری ۲ نفر از اعضای تیم تروریستی موساد توسط فراجا + فیلم (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) جلسات علنی مجلس این هفته طبق روال برگزار خواهد شد یک کارشناس مصری: حمله رژیم صهیونیستی به ایران، زمینه‌ساز نابودی اسرائیل است برگزاری اجلاس کمیته سیاسی APA به میزبانی مشهد به زمان دیگری موکول شد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: وعده صادق ۳، آغاز مسیر انتقام ملی است دبیر اول حزب کارگزاران سازندگی ایران-خراسان رضوی: مذاکره براساس شرایط فعلی عادلانه نخواهد بود | این جنگ منطقه را نیز آرام نمی‌گذارد ماجرای شنیده‌شدن صدای مهیب در تربت‌حیدریه چه بود؟ (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) خبر‌های مبنی بر حمله به پالایشگاه اصفهان کذب است (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) یحیی سریع: با هماهنگی ارتش و سپاه پاسداران ایران، یافا در سرزمین‌های اشغالی را هدف قرار دادیم عراقچی: اسرائیل با حمله به تأسیسات هسته‌ای، خط قرمز جدیدی را نقض کرد | حملات ایران به اسرائیل ادامه خواهد داشت + فیلم ترامپ: آمریکا هیچ ارتباطی با حمله دیشب اسرائیل به ایران نداشت (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) واکنش بقائی به اظهارات وقیحانه مقامات آلمانی | تاریخ را به خاطر داشته باشید تظاهرکنندگان آمریکایی با پلیس درگیر شدند (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) الجزیره: ایران حملات خود علیه اسرائیل را تشدید خواهد کرد موج سوم حملات موشکی ایران به رژیم صهیونیستی + تلفات اسرائیل و جزئیات (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) اعلام بیش از ۱۰۰ زخمی در حمله جدید موشکی ایران به اسرائیل (۲۵ خرداد ۱۴۰۴) واشنگتن: اتباع آمریکایی هرچه سریع‌تر ایران را ترک کنند آکسیوس از درخواست کمک اسرائیل از آمریکا خبرداد | ان بی سی: پنتاگون در جلسه‌ای اضطراری درخواست اسرائیل را بررسی می‌کند گروسی: تاسیسات غنی‌سازی فردو و رآکتور آب سنگین خنداب آسیب ندیده‌اند تمسخر گنبد آهنین اسرائیل توسط یک شهروند کرانه باختری + فیلم جزئیات موج جدید حملات پهپادی ایران به اسرائیل در روز دوم وعده صادق ۳ (۲۵ خرداد ۱۴۰۴)
سرخط خبرها

به احترام ۳ قطره خون

  • کد خبر: ۱۱۰۰۴
  • ۱۶ آذر ۱۳۹۸ - ۰۷:۲۱
به احترام ۳ قطره خون
مسعود سلطانی
آن روز‌ها حال دانشگاه خوش نبود. حال من هم. سال ۱۳۹۰ بعد از یک سال تلاش شبانه‌روزی، خانه‌نشینی و چاقی، پایم به دانشگاه باز شد. تا قبل از ورود به دانشگاه، رؤیا‌های زیادی درباره‌اش داشتم. شاید «آرمان‌شهر» کلمه مناسبی باشد برای آنچه در ذهنم از دانشگاه ساخته بودم.
ما نسلی بودیم که با آرزوی رفتن به دانشگاه و بعد، پول‌دار شدن، بزرگ شده بودیم. من هم از آن روزی که فهمیدم باید بعد از مدرسه به دانشگاه بروم تکلیف را با خودم روشن کردم. دانشگاه فردوسی تبدیل شد به سقف آمال و آرزوهایم. خانه‌مان وکیل‌آباد بود و هر هفته دست‌کم چندبار با نگاهی حسرت بار به سردر دانشگاه و آن تابلوی بزرگ «دانشگاه فردوسی مشهد» که دور میدان آزادی بود و الان دیگر نیست خیره می‌شدم.
سال ۱۳۹۰، در روز‌هایی که امیدوارم دیگر دانشگاه تجربه نکند دانشجو شدم. بماند که عمران می‌خواستم و مهندسی آب قبول شدم، اما هرچه بود، دانشگاه فردوسی بود. اولین تصویر ما از دانشگاه شیشه‌های شکسته اتوبوس‌ها و تحصن دانشجویان برای بستن در‌های ورودی شرقی و خیابان باهنر بود تا مانع ورود خودرو‌های شخصی به دانشگاه شوند.
تحریم‌های شدید سال ۹۰، کاهش درآمد‌های نفتی و کاهش بودجه دولت و در نتیجه دانشگاه، باعث شده بود سرویس اتوبوس رایگان داخل دانشگاه پولی شود، از سطح شهر هم گران‌تر! وعده‌های غذایی سلف هم کوچک شده بود. فضای دانشگاه از نظر سیاسی، بعد از انتخابات ریاست جمهوری، تیره و تار بود و این اولین اعتراض صنفی بعد از حوادث دهه ۸۰ بود. آن روز‌ها برنامه‌های سیاسی داخل دانشگاه به سخنرانی چهره‌هایی خلاصه می‌شد که بعد‌ها اسم خودشان را گذاشتند جریان دلواپس و دیگران به آن‌ها گفتند کاسب!
فضای عمومی دانشگاه هم تغییراتی شگرف پیدا کرده بود. گهگاه ماشینی که پیش‌تر به منظور پخش کردن مارش نظامی در جبهه جنگ و پادگان طراحی شده بود، در خیابان‌های دانشگاه دور می‌زد و آهنگ‌های انقلابی پخش می‌کرد. مسیر ورود دانشجویان از درب شمالی تا جایی که باید سوار اتوبوس شوند با تابلو‌هایی که در فیلم‌های جنگی مانندش را دیده بودم تزیین شده بود، تابلو‌هایی که روی آن‌ها نوشته شده بود «لبخند بزن دانشجو!»، تابلو‌هایی که برای روحیه دادن به دانشجو‌ها نصب می‌شدند. تشکل‌های دانشجویی یک‌در‌میان تعطیل بودند و عرصه در اختیار سازمان‌های دانشجویی بود که از بیرون دانشگاه هدایت می‌شدند.
۸ سال از آن روز‌ها گذشته است و من روز‌هایی را پشت سر گذاشتم که ذهنیتم را درباره دانشگاه دگرگون کرد، روز‌هایی که تصاویر آن مملو از هیجان و تلاش برای آرمان‌هایی است که اکنون در ذهنم کم‌رنگ‌تر شده است. آن زمان تلاشم برای شکستن چیزی بود که می‌گفتند تک‌صدایی است. می‌خواستم یا -بهتر بگویم- می‌خواستیم کشورمان و جهانمان را دوباره بسازیم، اما امروز از آن همه هیاهو فقط روزنامه‌نگاری برایم باقی مانده است. دانشگاه برای ما یک زندگی بود که از آن هویت می‌گرفتیم. ما جریان پیش‌گام دانشجویی بودیم که گفته بودند مؤذن جامعه است تا نماز امت قضا نشود. دانشگاه آخرین سنگر آزادی و مبدأ تحولات جامعه بود و ...، اما حالا ۸ سال گذشته است. امروز دانشجویان دهه ۸۰ روی همان صندلی‌ها می‌نشینند، ولی هنوز نسل قدیم دانشجویان هستند که چندی پیش در ماجرای اعتراضات کارگری و بنزینی به زندان رفتند. اکنون حال دانشگاه و دانشجویان خیلی تغییر کرده است.
امیدوارم دانشگاه همیشه آخرین سنگر آزادی بماند و سهم هیچ دانشجویی سلول نباشد. ۶۶ سال از آن روز که ۳ آذر اهورایی (احمد قندچی، مصطفی بزرگ‌نیا و مهدی شریعت‌رضوی) در دانشکده فنی تهران به شهادت رسیدند گذشته است، اما «این ۳ قطره خون بر چهره دانشگاه ما همچنان تازه و گرم است». امیدوارم دانشجویان ایران‌زمین به احترام ۳ آذر اهورایی، همیشه به نقد قدرت، مطالبه‌گری، آرمان‌خواهی و استکبارستیزی بپردازند.
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->