به گزارش شهرآرانیوز، آیتالله سید احمد علمالهدی امام جمعه مشهد و نماینده ولی فقیه در استان خراسان رضوی در مراسم جشن میلاد امام رضا (ع) که به میزبانی دانشگاه علوم اسلامی رضوی برگزار شد، اظهار داشت: در میان القابی که برای وجود مقدس امام هشتم (ع) مشخص شده است، لقب «عالم آل محمد» تحت بسیار برجسته است، اما سوال اینجاست که چطور در میان حضرات معصومین که هرکدام در دوران و زمان خود حائز جایگاههای رفیع و شاخص علمی بودهاند، این لقب متوجه حضرت رضا (ع) شده است؛ خصوصاً اینکه در دوران امام باقر و امام صادق (ع)، انقلاب فرهنگی و علمی در امت اسلام ایجاد شد. حقیقت این است که جایگاه امام رضا (ع) در مقامات علمی خصوصاً در جلسات مناظره امام با علمای ادیان دیگر و افراد دارای افکار انحرافی زمینه بروز و ظهور پیدا کرد ولذا در دوران امامت علی بن موسیالرضا (ع)، این لقب به امام هشتم (ع) اطلاق شد.
وی افزود: علت اساسی برای اطلاق این لقب به امام رضا (ع) به این خاطر است که وجود نازنین ایشان از دو جهت در زمانه خود موفق بودند؛ یکی در حوزه ارائه و نمایش شخصیت معنوی خود در برابر دگراندیشیهایی که مأمون در جامعه ایجاد میکرد و دیگری پیروزیهای همیشگی و مستمر امام در مناظره علمی و مقابله مستدل فلسفی با این جریانهای انحرافی که حتی بعضی از آنها به خاطر بیان مطالب جدید، مورد اقبال بخشهایی از جامعه هم قرار میگرفتند.
ایشان ادامه داد: مأمون در میان سلاطین عباسی بهعنوان معاویه بنیعباس معروف بود، زیرا در دوران خلافت او، اصل حکومت مبتنی بر خشکاندن ریشه رهبری دینی قطع دسترسی مردم به سنت و معرفت نبوی بود و به همین خاطر، مأمون عباسی حیلهها و فتنههای خود را در جهت رقیب تراشی برای جریان امامت به کار میگرفت و به این خاطر که توسعه علمی و مکتبی جامعه شیعی پس از دوران امام باقر (ع) و امام صادق (ع) وارد یک دوره شکوفایی شده بود، مؤثرترین حالت برای رقیب تراشی در برابر شجره طیبه امامت نیز در حوزه مسائل علمی بود.
آیتالله علمالهدی تصریح کرد: توطئههای معاویه الگوگرفته از توطئه خلفای دوره بنیامیه بود، اما مأمون با اینکه از رویه خلفای پیشین خود سرمشق میگرفت، این شیوه مقابله با جریان امامت را در دوران خلافت ناحق خود به اوج رساند و در توسعه افکار دگراندیشانه ابتکارات شوم بسیاری از خود نشان داد؛ تا جایی که برای اولین بار در دوره مأمون بود که طبق دستور خلیفه، کتب فلاسفه یونانی به بلاد اسلامی آورده شد و هرکس که میتوانست این کتابها را به عربی ترجمه کند، بهاندازه وزن کتاب، طلا و جواهر میگرفت. حتی مأمون از بیرون جامعه اسلامی، علمای غیرمسلمان را دعوت میکرد تا در جلسات مناظره علمی با امام رضا (ع) شرکت کنند و امید داشت که هرکدام از آنها و یا حداقل بهصورت دستهجمعی، آنان بتوانند امام هشتم را در تنگنا قرار دهند، اما برخلاف توطئه مأمون عباسی، هیچکس نمیتوانست بهاندازه امام رضا (ع) جامعیت علمی داشته باشد.
وی تاکید کرد: اشاعره، اهالی معتزله و مرجعه و همه کسانی که از زمان امام صادق (ع) در برابر ایشان طرح موضوع میکردند و هیچگاه قدرت عرضاندام در عرصه علمی را پیدا نکردند، در دوران مأمون موردحمایت خلیفه بنیعباس قرار گرفتند تا هرکدام از آنها که توانست یک جریان برای رقابت با امامت شیعی ایجاد کند لذا از این جهت و به خاطر فتنه افکنیهای معاویه در عرصههای علمی و معرفتی بود که شخصیت و جایگاه امامت در دوران علی بن موسیالرضا (ع) نمود شاخصتری در مباحثات علمی و مناظرات فلسفی پیدا کرد.
آیتالله علمالهدی با هشدار در خصوص گسترش نامحسوس تحجر در مجامع علمی کشور اظهار کرد: مسئلهای که امروزه در مجامع علمی کشور بهصورت خزنده و نامحسوس درحال گسترش است، موضوع تحجر علمی است و باید هشیار بود تا به همان میزان که منطق غربگرایان و لیبرالیستها به دنبال نفوذ است، با جریان تحجر هم مقابله علمی صورت بگیرد.
وی در تشریح تفاوتهای جریان تحجر با جریان لیبرالیسم گفت: تفاوت مهم تحجر با انحراف غربگرایی در این است که افراد متدین همواره در تشخیص مضامین غربگرایی هشیار هستند و میتوانند بهسرعت اندیشههای انحرافی لیبرالیستی را شناسایی کنند و در برابر آن موضع بگیرند، اما تحجر به این خاطر که خود را به دین منتسب میکند، همواره جامعه دینی را تهدید میکند. با این حال، علیرغم تفاوت ماهوی این دو جریان انحرافی، هردو یک هدف مشترک دارند و آن عبارت است از گسترش سکولاریسم در کشور تا بتوانند از این منظر، اسلام را محدود به مساجد کنند، دغدغهمندان متدین را از نقشآفرینیهای اجتماعی منصرف نمایند و تولیت جهاد فی سبیل الله و مبارزه با نارساییها و کج رویها را از دست دینمداران بگیرند.
عضو مجلس خبرگان رهبری انحراف ناشی از تحجر را مخربتر از انحراف ناشی از تفکرات لیبرالیستی خواند و تصریح کرد: باید مبتنی بر این مکارم اخلاقی، راهبرد حرکتی برای زندگی امروز جامعه ما تعریف شود و در این عرصه، جامعه دانشگاهی و حوزوی کشور در برابر جریان نفوذ تفکرات دگراندیشانه، وظیفه و مسئولیت مضاعفی دارد.
وی ادامه داد: جنگی که در دوران امامت حضرت سیدالشهدا (ع) در صحرای کربلا بروز و ظهور پیدا کرد، در دوران ولایت امام رضا (ع) با مجاهده علمی و معرفتی استمرار یافت و به همان میزان که امام حسین (ع) همه استعداد و ظرفیت خود را در جهت خدمت به دین خدا به میدان آورد، امام رضا (ع) هم شخصیت علمی خود را با تمام توان وارد میدان تقابل با دگراندیشی و انحراف کرد تا در امتداد خون امام حسین (ع)، با علم خود مدافع دین خدا باشد.