ما فوتبالی‌ها هوای همدیگر را نداریم!

اخوان - شروع صحبت‌های ستاره توفانی است؛ درست شبیه یورش‌های شماره 5 قلب دفاع هدف گلکار به مهاجمان حریف که قصد دروازه‌شان را کرده بودند. می‌گوید: مربی‌ها قبلا با شرح وظایف معلمی و مربیگری کار می‌کردند، اما الان این کار را یک نوع تجارت می‌بینند. با خودشان می‌گویند اگر پولی به ما نمی‌دهند، چرا کار کنیم؟ الان معلم ورزش‌ها دنبال کاسبی هستند و به بچه‌های مدرسه به چشم پول نگاه می‌کنند. پیش‌کسوت این هفته «سه‌شنبه‌ها با پیش‌کسوتان فوتبال» 18 سال مسئول انجمن فوتبال آموزشگاه‌های ناحیه 3 مشهد بوده و حالا دلش از مرگ فوتبال آموزشگاهی خون است. اسماعیل خرسندی که در دوران فوتبالش ابومسلم و پیام را تجربه نکرده، از این بابت هیچ پشیمانی ندارد و معتقد است خیلی از بازیکنان آن دوران به حقشان نرسیدند.

به وقت تولد
متولد اول اردیبهشت 1336 مشهد هستم. در چهارراه لشگر به دنیا آمدم و از سه‌سالگی در منطقه کوهسنگی بزرگ شدم.

تعداد فرزندان
3 فرزند دارم؛ یک پسرم مهندس تأسیسات است و پسر دیگرم دکترای ورزش دارد. دخترم نیز کارشناس ارشد مدیریت‌شهری است. فرزندانم با ورزش بیگانه نیستند و هر 3 اهل ورزش‌اند.

فعالیت‌ها و افتخارات فوتبالی
فوتبال را در زمین‌های خاکی کوهسنگی آغاز کردم و سال 52 ،53 بود که فوتبال را به صورت جدی‌تر و باشگاهی آغاز کردم. پیش از آنکه به هدف گلکار بروم، در تیم‌های عدل، راه‌آهن و کارگران بازی کردم و بعد از آن بود که زمینه اتصال بروبچه‌های 3 منطقه آبکوه، کوهسنگی و گاز را فراهم کردم و در تیم هدف گلکار توپ زدم. تا پایان دوران فوتبالم در این تیم بودم و به مدت 9 سال بازوبند کاپیتانی تیم را می‌بستم.

دوران مربیگری
مدرک مربیگری B آسیا دارم و دوره داوری هم گذرانده‌ام. در تیم هدف گلکار یکی، دو سال آخر مربیگری کردم. در رده‌های پایه مربی تیم‌های رنگین‌فلز، پیام و... هم بوده‌ام.

شاگردان
ارسطو محمدی، سیروس سنگچولی، حسین هوشیار و منصور جمالیان از شاگردانم بوده‌اند.

شغل در کنار فوتبال
سال 59 استخدام آموزش‌وپرورش شدم و در شغل دبیری ورزش خدمت کردم. الان هم بازنشسته آموزش‌وپرورش هستم اما در کانون بازنشستگان خدمت می‌کنم.

خودرو و منزل
خودرو ندارم اما سمند پسرم دست من است. یک خانه‌ هم در بولوار اندیشه دارم که دست مستأجر است.

آخرین فعالیت ورزشی
همین چندماه پیش کاپیتان تیم پیش‌کسوتان مشهد در لیگ پیش‌کسوتان کشور بودم. الان هم هرهفته با بچه‌های قدیم به سالن می‌رویم و ورزش را رها نکرده‌ام.

تلخ‌‎ترین و شیرین‌ترین اتفاق فوتبالی
شیرین‌ترین اتفاق، حضور ابومسلم و پیام در لیگ‌ برتر بود و بدترینش هم نابودی همین 2 تیم که کام همه را تلخ کرد.

حال و روز امروز فوتبال مشهد
واقعیت این است که حال فوتبال مشهد خوب نیست؛ چون جایگاه فوتبال را در ابتدا مدیران و مربیان مشخص می‌کنند و بعد بازیکنان. استعداد همیشه بوده، هست و خواهد بود اما دیده شدن این استعدادها بر عهده مربیان دلسوز است که باز هم مدیران باید از آن‌‎ها حمایت کنند. فوتبال ما امروز در این بخش مشکل دارد.

گله فوتبالی
گلایه دارم. از خودمان گلایه دارم. از خود ما ورزشی‌ها گلایه دارم. از خودمان که هوای همدیگر را نداریم. هوای غیرفوتبالی‌ها را داریم اما هوای خودمان را نداریم. معتقدم بر خلاف شعارهای آرمانی‌مان، عمل‌گرا نیستیم. آن زمان که باید از هم حمایت کنیم، پشت هم را خالی می‌کنیم.