علیرضا قربانی در اپرای حافظ حضور فیزیکی ندارد نظر بهروز افخمی درباره ساخت فیلم کوتاه موفق + فیلم بیژن امکانیان پس از ۱۷ سال روی صحنه تئاتر می‌رود تجربه ای انتزاعی از حس و رنگ در نقاشی های طبیعت | گزارشی از نمایشگاه «روها» در نگارخانه آسمان مشهد ترانه می تواند حافظِ زبان فارسی باشد اعضای هیئت‌علمی و داوران جایزه کتاب سال دفاع مقدس معرفی شدند پوستر فیلم «بچه مردم» منتشر شد + عکس جایزه بهترین فیلم جشنواره فیلم لندن به مستند «نشانه‌ها» اثر لوکرسیا مارتل رسید ماجرای سرقت از موزه «لوور» پاریس چه بود؟ صفحه نخست روزنامه‌های کشور - دوشنبه ۲۸ مهر ۱۴۰۴ ۱۰ نمایش محبوب شش‌ماهه نخست ۱۴۰۴ معرفی شدند | «دریاچه قو» صدرنشین تئاتر مشهد «همسایه شما، زهره» در فیلم‌نت + زمان پخش تقدیر از پرچم‌دار زبان و ادبیات فارسی | گزارشی از مراسم بزرگداشت محمدجعفر یاحقی، شاهنامه‌پژوه مطرح مشهدی همه چیز درباره سریال «بامداد خمار» نرگس آبیار+ خلاصه داستان، زمان پخش و بازیگران رضا عطاران در اکران مردمی سریال اجل معلق + عکس آخرین وضعیت کامران فانی (۲۷ مهر ۱۴۰۴) زمان پخش سریال «برتا» مشخص شد فصل دوم سریال «مشاور» به آنتن شبکه دو رسید + زمان پخش و خلاصه داستان
سرخط خبرها

ما در کربلا مردیم

  • کد خبر: ۱۲۵۴۱۹
  • ۲۲ شهريور ۱۴۰۱ - ۱۴:۴۵
ما در کربلا مردیم
لیلا جان قربان - روزنامه نگار

مرد یک بار دیگر نگاهم می‌کند. کیسه‌هایی سفید در دست دارد. از آن دست فروش‌های سمجی است که از دور گزینه‌های مورد نظرش را نشان می‌کند و بعد طوری به زبان شکسته فارسی صحبت می‌کند که حتی اگر قصد خرید هم نداشته باشی جذب شیرین زبانی او می‌شوی و تا نگاه می‌کنی و به خودت می‌آیی می‌بینی کلی خرید کرده‌ای و فقط یک سؤال از خودت داری که این‌ها را برای چه خریده ام.

معلوم است که تردید دارد، من هم آماده ام که اگر جلو آمد یک کلام بگویم «لا ارید شیء» و خودم را راحت کنم. این یک جمله را درست یا غلط هروقت دست فروش‌ها سمتم می‌آیند با حالتی جدی در حالی که سرم را پایین انداخته ام چند بار تکرار می‌کنم و خدا به خیر می‌کند.

اما این یکی انگار نقشه کشیده است به محض اینکه گفتم لا ارید... وسط حرفم بپرد و بگوید: حتما ارید! شاید هم واقعا به ارید برسم.

از بس که ذهنم کنجکاو شده است که در این پاکت‌های سفید چه دارد. از دیروز در راه رفت و آمد حرم تا هتل همه مدلی را دیده ام جز این پاکت‌های سفید رنگ را.

چند دقیقه‌ای می‌گذرد. راه می‌افتم. مرد دنبالم می‌آید. یک لحظه شَکم برمی دارد که نکند دست فروش نباشد. واقعا آن پاکت‌های سفید معیاری برای تشخیص یک دست فروش نیست! تندتر می‌روم. می‌دود و سمتم می‌آید. واقعا ترسیده ام. جلویم را می‌گیرد. با لهجه عربی اش می‌گوید: لباس آخرت نمی‌خواهی! با تردید می‌گوید. شاید به خاطر اینکه جوان‌تر از مشتری‌های دیگرش هستم! من هم جاخورده ام. نمی‌فهمم که چه می‌گوید. نگاهش می‌کنم. پاکت‌های سفید را نشانم می‌دهد.

خیال می‌کند که فارسی نمی‌فهمم! می‌گوید: خلعت آخرت! همچنان گیج نگاهش می‌کنم. می‌فهمم چه می‌گوید، ولی این اولین باری است که کسی حرفی از کفن آن هم برای خودم می‌زند. برای من که کلی برنامه ریخته و نریخته دارم! حقیقت این است که هیچ وقت به این موضوع فکر نکرده ام که باید برای آخرتم هم چیزی بخرم! مرد لباس آخرت را سر دست می‌گیرد و دوباره می‌گوید: همین جا طواف هم بده، ثواب دارد. من هنوز نمی‌فهمم و نمی‌دانم که باید چه بگویم.

دیشب که از مرد عبافروش دو عبا و پنج متر پارچه چادری خریدم، مطمئن بودم که این‌ها را تا چند سال دیگر خواهم پوشید، ولی الان نمی‌دانم که این لباس‌های سفید کجای دنیا و چه وقت به کارم خواهد آمد. مرد یک بار دیگر به گنبد امام حسین (ع) اشاره می‌کند و می‌گوید: بخر، به کار همه می‌آید. من نگاهش می‌کنم، می‌دانم که بالأخره این لباس را باید بخرم، اما نمی‌توانم!

ما در کربلا مردیم

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->