خداوند متعال در امر ازدواج میفرماید: (إن یکونوا فُقراءَ یُغنِهِم ا... مِن فضلِهِ) در بحث ازدواج خداوند شما را کفایت خواهد کرد، ازدواج بکنید. ازدواج در وضع معیشت شما دشواری خاصی به وجود نمیآورد، بلکه برعکس، خداوند شما را از فضلش غنی هم میکند. این وعده الهی است.
اما اینکه ما برای خودمان هزینهتراشی کنیم و نیازهای کاذب به وجود میآوریم، در این صورت بدون تردید مشکل پیش میآید، در اینجا مقصر خود ما هستیم، مقصر کسانی هستند که سطح توقعات و نیازهای کاذب را بالا میبرند.
نمونههای آن پرداختن به تشریفات ازدواج و مهریههای زیاد و جهیزیههای سنگین و مجالس آنچنانی است که این نوع مسائل خیلی اخلاق را فاسد کرده است، ازاینرو باید فرهنگسازی کنیم که مراسم عروسی چه در مهریه، چه در جهیزیه، چه در مجلس سادهتر و آسان برگزار شود.
مهریههای سنگین مربوط به عصر جاهلیت است؛ که پیامبر گرامی اسلام (ص) آن را منسوخ کرد، همه میدانیم آن حضرت رهبر جامعه بود، چه اشکالی داشت دخترش حضرت زهرا (س) که بهترین دختران عالم است و خدای متعال او را (سیده النّساء العالمین) قرار داد، با بهترین پسرهای عالم که حضرت علی (ع) است، میخواهند ازدواج کنند، مهریهایشان زیاد باشد؟ چرا پیامبر (ص) این مهریه کم را قرار دادند که اسمش «مَهر السُّنَّة» است. معلوم میشود نگاه پیغمبر (ص) در امر ازدواج جنبه قدسی است نه جنبه مادی.
اما در جامعه امروزی بعضیها بر این باورند که اگر مهریه را سنگین کنند این امر مانع طلاق میشود، اینیک خطای بزرگی است، هیچ مهریه سنگینی مانع از طلاق نمیشود و نشده است، بلکه آن چیزی که مانع طلاق میشود، اخلاق و رفتار و رعایت موازین اسلامی است.
از طرفی مهریه کم به طبیعت ازدواج نزدیکتر است، زیرا طبیعت ازدواج معامله که نیست، خریدوفروش که نیست، اجاره دادن که نیست، زندگی دو انسان است. این ارتباطی به مسائل مادی ندارد، شارع مقدس مهریهای را معین کرده که نباید سنگین باشد، باید جوری باشد که همه بتوانند انجام بدهند و توان پرداخت آن را داشته باشند.
براین اساس در بحث جهیزیه باید گفت عزت دختر به اخلاق است نه به مهریه و جهیزیه سنگین، جهیزیه برای دختر مایه عزت نیست، بلکه عزت دختر به اخلاق، رفتار و شخصیت او است. متأسفانه بعضی خانوادههای عروس خودشان را بهزحمت میاندازند و اگر پول هم ندارند، بهسختی پول تهیه میکنند، برای اینکه یک جهیزیه پر زرقوبرقی را مثلاً در اختیار دخترشان بگذارند، اینیک اشتباه بزرگ است که بعضی خانوادهها در جامعه ما به آن دچار میشوند. اگر مردم و مسئولان به امر ازدواج آسان جوانان اهتمام نورزند فرهنگسازی دقیق و سیاست اساسی به خرج ندهند، بهزودی جامعه دچار بحران و چالشهای جبرانناپذیری خواهد شد.