لزوم تداوم ارتباط معتکفین با مسجد آغاز اعزام دانشجویان به سفر عمره از ۲۵ آبان‌ماه | اعزام بدون قرعه‌کشی زوج‌های دانشجو در خراسان رضوی تأکید قرائتی بر اجرای سند بنیادین آموزش و پرورش بیش از ۳۰ درصد جمعیت جهان تا سال ۲۰۶۰ مسلمان خواهند شد برکت دعای امام؛ داستان حماد بن عیسی قفل غفلت را بشکنیم | در هیاهوی زندگی، از یاد امام زمانمان غافل نشویم شهادت پاسدار تیپ ۱۲ قائم (عج) سمنان حین ماموریت رزمی + عکس (۱۶ مهر ۱۴۰۴) تجربه زیارت اختصاصی کودکان در حرم مطهر رضوی برای نخستین‌بار انتخاب ۱۰ هزار مسجد شاخص در طرح «محراب» تقدیر مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه از نیروهای خدوم انتظامی فرنی‌پزان در شربت‌خانه حضرتی | نگاهی مستند و متفاوت به یکی از نهادهای فراموش‌شده پذیرایی در حرم‌مطهر تدوین خاطرات شهدای دانش‌آموز جنگ تحمیلی ۱۲ روزه بانگ خوش، مروج اخلاق جنگ با استکبار را ادامه می‌دهیم به سویت پر کشیدم با دلی از قبل‌ شیدا‌تر نسبتِ فرهنگی و تمدنی ما و امام رضا(ع) حکم شرعی خرید اضافی وسایل زندگی چیست؟ «اوس حبیب» جنس نور و نظم را می‌شناخت | یادی از مرمتگر گنبد و آینه‌کاری‌های حرم مطهر رضوی سفری برای دل دیدار رئیس بنیاد شهید با خانواده شهید فراجا
سرخط خبرها

درسی برای امروز

  • کد خبر: ۱۳۲۷۵۸
  • ۱۲ آبان ۱۴۰۱ - ۱۵:۲۹
درسی برای امروز
«امانت داری» و «نیکی کردن با همسایه» دو درسی است که ما در این روزگار به شدت به آن نیاز داریم.

امام حسن عسکری (ع) به شیعیان خود سفارش‌های زیادی کرده اند و از آن جمله «امانت داری» و «نیکی کردن با همسایه» است: «تقوای الهی را پیشه کنید و در امور دین، ورع داشته باشید. در تقرب به خداوند کوشا باشید و در صحبت ها، صداقت نشان دهید. هرکس امانتی را نزد شما نهاد، آن را سالم تحویلش دهید. سجده‌های خود را در مقابل خداوند طولانی کنید و با همسایگان خوش رفتاری و نیکی کنید.»

«امانت داری» و «نیکی کردن با همسایه» دو درسی است که ما در این روزگار به شدت به آن نیاز داریم. «امانت داری» البته زاویه‌های متفاوتی دارد که کلید همه آن‌ها «اعتماد» است. اعتماد، تسهیل کننده روابط اجتماعی است و این روابط زمانی سامان می‌یابد که اعتماد اجتماعی به درستی شکل گرفته باشد و خوش بینی به یکدیگر مبنای روابط اجتماعی قرار گیرد.

در زندگی امروز ما این سرمایه اجتماعی چندان به چشم نمی‌خورد و آن مثل عامیانه که «این چشمت به آن چشمت نباید اعتماد کند»، از همین جا ناشی می‌شود که نتیجه آن بی اعتمادی است و وقتی اعتمادی نباشد، پدیده‌ای اخلاقی به نام «امانت داری» شکل نمی‌گیرد.

همسایه داری نیز در روزگار ما چندان جدی نیست. در روزگاری نه چندان دور که بسیاری از رخدادهایش را خود ما هم به یاد می‌آوریم، همسایه‌ها کاملا در خوشی و ناخوشی کنار هم بودند. همسایه‌ها گاهی مطمئن‌ترین افرادی بودند که می‌شد به آن‌ها تکیه کرد؛ چه در سپردن امانت یا گفتن رازی. همسایه‌ها اولین کسانی بودند که در سخت‌ترین روز‌ها به کمک آدم می‌آمدند و تقریبا از ریزودرشت زندگی انسان خبر داشتند. کلید رابطه خوب با همسایه هم اعتماد و صداقتی بود که در دو طرف وجود داشت.

تصویری که امروز می‌توان از فرهنگ همسایگی ارائه کرد، خیلی شبیه گذشته ما نیست. در روزگار ما نوعی بیگانگی در همسایه داری به چشم می‌خورد. همسایه‌ها کمتر از حال همدیگر خبر دارند و فراوان اتفاق افتاده است که گاه نام برخی همسایگان خود را نمی‌دانسته ایم. فرهنگ آپارتمان نشینی با وجود اینکه خانواده‌ها را به ظاهر دورهم جمع کرده، در عمل ارتباط‌ها را کاهش داده است. جامعه نیازمند «اعتماد» است.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->