مراسم «ریحانه الحسین» در حرم رضوی؛ بانوان عرب زبان به سوگ حضرت رقیه (س) نشستند دختر شهید سلامی: قرآن، مشاور اصلی پدرم بود مدافعان حرم، مجاهدان راه بنت‌الحسین (ع) | گفت‌وگوی شهرآرانیوز با دو رزمنده مدافع حرم حضرت رقیه (س) نصب دوربین شمارش زائران در حرم حضرت ابوالفضل(ع) جشنواره طراحی حجاب بانوی ایرانی برگزار می‌شود دیباکارت اعتباری چیست و چه مزایایی برای خانواده‌های شهدا و ایثارگر دارد؟ «محبت» شالوده اصلی رابطه دخترپدری در تربیت دینی است دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی: بنیاد ملی شیخ اشراق بر پایه مشارکت مردمی تاسیس شود تدوین شیوه‌نامه‌ای برای ثبت‌نام اتباع جهت حضور در اربعین | صدور شناسه ملی برای ۳۲۰۰ موکب راز شناسایی پیکر سالم حضرت رقیه (س) در دمشق چه بود؟ بلیت پرواز اربعین را از اینجا تهیه کنید آیا حضرت رقیه (س) در کربلا حضور داشت؟ اعزام گسترده خدام رضوی به عراق در ایام اربعین ۱۴۰۴ | برپایی بزرگ‌ترین موکب مردمی آستان قدس رضوی در میدان پرچم کربلا آیت الله مروی: تولیدکنندگان در خط مقدم جنگ اقتصادی با اسرائیل ایستاده‌اند مشهد مقدس، سیاه پوش شهادت دختر گرانقدر سید الشهدا (ع) مشهدالرضا(ع)، سیاه‌پوش شهدای اقتدار | آیین بزرگداشت اربعین ۲۹ شهید اقتدار خراسان رضوی برگزار شد + فیلم روایت پرچم‌های سرخ و سیاه حسینی در مسیر پیاده‌روی اربعین تردد ۱۴۱ هزار زائر عتبات عالیات از مرزهای اربعینی کشور افزایش ۹۰ درصدی درخواست گذرنامه زیارتی| ارائه خدمات گذرنامه‌ای در نماز‌های جمعه آغاز فرایند نظارت و ارزیابی اربعین با هدف رفع آسیب‌ها و ارتقای کیفیت خدمات در خراسان رضوی
سرخط خبرها

دری که هیچ وقت بازش نکردیم

  • کد خبر: ۱۳۷۲۵۱
  • ۰۸ آذر ۱۴۰۱ - ۱۲:۱۹
دری که هیچ وقت بازش نکردیم
ما هنگامی که نماز‌ می‌خوانیم، هم نشین خداوند زمین و آسمان می‌شویم، اما هرچه نماز ما از معنا و عمق سرشار شود، تأثیر این هم نشینی بیشتر در ما و زندگی ما آشکار می‌شود.

از موضوع‌هایی که جا دارد بیشتر درباره اش فکر و تأمل کنیم، این است که یادکردن خدا چه تأثیری بر انسان می‌گذارد و با دل و جان او چه می‌کند؟ ما با توجه کردن به خدایی که اعتقاد داریم ما را‌ می‌بیند و صدای ما را‌ می‌شنود و صاحب همه قدرت‌ها و کمالات است، چه تغییری می‌کنیم و چه اتفاقی در درون ما می‌افتد؟ اما خداوند بزرگ می‌فرماید: انا جلیس من ذکرنی. من هم نشین کسی هستم که مرا یاد می‌کند و چه هم نشینی بهتر از خداوند؟!

ما هنگامی که نماز‌ می‌خوانیم، هم نشین خداوند زمین و آسمان می‌شویم، اما هرچه نماز ما از معنا و عمق سرشار شود، تأثیر این هم نشینی بیشتر در ما و زندگی ما آشکار می‌شود.

هر مسلمانی در شبانه روز پنج وعده نماز‌ می‌خواند که به اصطلاح به آن نماز‌های یومیه واجب می‌گویند؛ اما تصور همه مسلمانان از نماز و حال آن‌ها در این نماز و بعد از این عمل به هیچ وجه مثل هم نیست. از پیامبر خدا (ص) روایت شده است: دو نفر از امت من به نماز‌ می‌ایستند و رکوع و سجودشان یکی است، حال آنکه تفاوت بین نمازشان برابر با فاصله آسمان و زمین است.

وقتی دنبال سرّ این تفاوت می‌گردیم، به موضوعات مختلفی برمی خوریم که برخی از آن‌ها از جنس معرفت و شناخت هستند؛ چیزی که ارزش عمل دو نفر و تأثیر عمل آن‌ها را در خودشان و دیگران متفاوت می‌کند.

حتما این طور است که اولین چیزی که موجب می‌شود نماز و عمل ما و تأثیرش متفاوت باشد، میزان ایمان ما به خداوند و درجه یقین ما به عالم نادیدنی هاست که اختلاف در این موضوع به اندازه تعداد افراد است. اما بعد از مسئله مهم ایمان به خداوند و وجود و احاطه او به ما، باید دنبال اصلاح تصور ذهنی خودمان از نماز باشیم.

از اولین مسائلی که مانع رسیدن ما به آن نماز عرشی است، تصورات ذهنی اشتباه و ناقص از این عملی است که بناست انسان را به عرش برساند.

وقتی روزگار برای پیامبر سخت می‌شد و به پیامبر خدا (ص) فشار می‌آورد، بلال را صدا می‌زدند و به او می‌گفتند: ارحنا یا بلال!‌ای بلال، راحتی را برای ما بیاور. راحت پیامبر وقتی فرامی رسید که به مناجات و نجوا با حضرت محبوب می‌نشست و انگار آن لحظات اصلا در این دنیا نبود و جزو عمر دنیایی او محسوب نمی‌شد.

حال آنکه بهترین‌های ما که اهل نماز و انجام دستورات دینی هستیم، وقتی نمازمان تمام می‌شود، می‌گوییم راحت شدم! یعنی پیامبر خدا (ص) با نماز راحت می‌شد و ما از نماز راحت می‌شویم؛ این فرق ما با اوست.

تصویر ما از نماز، همان تکلیف سنگینی است که البته اهمیت دارد، نه اینکه نماز را یک فرصت بدانیم، فرصتی برای رسیدن به محضر ارباب همه اربابان و رئیس همه رئیسان، خدایی که در عین مهربانی بی نهایت، قدرت بی نهایت دارد و این فرصت را در نماز به ما داده است تا با او سخن بگوییم و از او چیزی بخواهیم.

این همان تصوری است که باید ما از نماز داشته باشیم. آیت ا... بهجت می‌فرمود: اگر سلاطین عالم لذت دو رکعت نمازخواندن را درمی یافتند، دنیای خودشان را رها می‌کردند. مشکل آن است که ما تا پشت در خانه این محبوب ازلی می‌رویم، اما دق الباب نمی‌کنیم و در‌ نمی‌زنیم. شاید در هم بزنیم، اما وارد نمی‌شویم. حتی ممکن است وارد خانه او هم شده باشیم، اما به جمال بی مثال او نگاه نمی‌کنیم تا جان ما سراسر حظ شود.

از خداوند بزرگ می‌خواهیم که توفیق توجه خالصانه به خودش در نماز را روزی همه ما بگرداند. ان شاءا...

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->