تیم ملی فوتبال کشورمان در شرایط فعلی فقط به یک سرمربی خوب خارجی نیاز دارد. مهدی تاج همه تلاش خود را میکند تا سرمربی خارجی برای تیم ملی بیاورد اما شاید شرایط مالی بد فدراسیون این اجازه را به او ندهد.
اما در همین راستا تاج اعتراف کرده که نمیتواند به هیچ مربی داخلی اعتماد کند چرا که چند دستگی در تیم ملی باعث شده هدایت این تیم کار هر مربی نباشد. اگر عمیقا به این حرف تاج نگاه کنیم پر بیراه نگفته است.
برای اینکه با تاج هم عقیده شویم نگاهی به نتایج، رفتارها و اظهارات مربیان داخلی بیاندازیم بد نیست. از گلگهر شروع کنیم که در تابستان هزینه زیادی را برای جذب بازیکن انجام داد تا این فصل برای قهرمانی بجنگد.
اتفاقا شروع خوبی داشت اما آنجایی که باید اوج میگرفت، زمین خورد. شکست به استقلال، پرسپولیس و سپاهان و تساوی در مقابل تیمهای میانه جدولی و بعضا انتهای جدولی باعث شد گلگهر خیلی زود از کورس قهرمان جا بماند.
در واقع امیر قلعهنویی بازیهایی را باخت که نباید شکست میخورد. فولاد با جواد نکونام یک فصل بد و پر فرازونشیب را پشت سر گذاشته و نه فوتبال خوبی ارائه میدهد(به جز دیدار اخیرش با سپاهان) و نه بازیکن جوانی را در این چند سال تحویل لیگ داده است.
اما در عوض جواد نکونام تا دلتان بخواهد در فولاد ریخت و پاش داشته و تا آنجا که توانسته بازیکن بازیکن داخلی و خارجی برای این تیم آورده و کنار گذاشته است.
فرهاد مجیدی در اتحاد کلبا روند خوبی در پیش گرفت اما رفته رفته دچار افت شد تا الان در خطر اخراج قرار گرفت. صرفا نمیشود او را به خاطر کسب عنوان یک قهرمانی گزینه سرمربیگری دانست و او حالا حالا ها برای تبدیل شدن به یک مربی کامل کار دارد. اگرچه مربی مستعد و پرتلاش نشان داده است. بقیه گزینهها از جمله علی دایی و یحیی گلمحمدی هم تکلیفشان روشن است.
آنها به خاطر پرداخت به مسائل سیاسی طبیعتا تا مدتی شانسی برای هدایت تیم ملی ندارند. شاید بهتر باشد تاج نهایت تلاش خود را برای استخدام سرمربی خوب خارجی حتی در حد خمس اسپانیایی انجام دهد. مربی چون خمس که با رقمی در حد ۶۰۰ هزار دلار به تراکتور آمده قطعا بدش نمیآید با همین مبلغ هم با فدراسیون کار کند.
به هر حال برای او هم افتخار بزرگی است سرمربی تیم ملی ایران شود. خمس مربی بیحاشیه، با شخصیت، کار بلد و حرفه ای در تراکتور نشان داده و تحول این تیم به خوبی نشان دهنده خیلی چيزهاست.