یک پرس عزت و چند دست کت‌و‌شلوار

رایزنان سرتاپا کت‌وشلواری سینه‌ها راسپر کردند و با اولین پرواز عازم مالزی شدند. گفتند قرار است از عزت ملی در مقر AFC دفاع کنند و دستاورد دفاعشان همانی شد که کنفدراسیون فوتبال آسیا می‌گفت! برگزاری پلی‌آف آسیایی شهرخودرو و استقلال در کشور ثالث و یک دست پیشکش میزبانی، آن هم در دور دوم مرحله گروهی! تا آن موقع، که مرده است، که زنده؟! نقد را رها کنید و نسیه‌مان را بچسبید تا اجازه دهیم نامتان در فهرست بازی‌های لیگ قهرمانان ۲۰۲۰ باقی بماند.

صدا، دوربین، حرکت! باید تمام آنچه جلو دوربین آقای همراهی که با مدیران عامل ۳ باشگاه ایرانی مسافر کوالالامپور بود گفته می‌شد سخن از پیروزی بزرگ می‌بود! دروغ را آن‌قدر بزرگ بگویید که مخاطبتان باورش شود.

مسافران مالزی به ایران برگشتند و به راننده تاکسی فرودگاه گفتند مسیر فرودگاه امام تا باشگاهشان را به‌سرعت طی کند. پول قبض جریمه پلیس‌راه هم اضافه بر هزینه‌های میلیاردی باشگاه‌های فوتبال، فدای سرتان. مدیران عامل به اردوگاهشان می‌رسند و سرمربی و بازیکنانِ هاج و واج از تصمیم شبانه در مقر AFC را به جمع و جور کردن وسایل سفر ترغیب می‌کنند. باید توپ‌ها توی کاور بروند و کادر فنی و بازیکنان سری به خانه‌هایشان بزنند و بار سفر ببندند. انگار نه انگار فوتبال حساب دارد و کتاب. فوتبال ایران تا بوده همین بوده! یک مشت تصمیم غلط و یک عمر هراسانی!

اصفهانی‌ها مدیرعاملشان را به میز مذاکره AFC نفرستادند. شاید به این علت که در باتلاق یک تصمیم دوسرباخت نیفتند، نه از عزت ملی‌شان کوتاه بیایند و نه فردا مجبور باشند بابت جرائم سنگین و محرومیت‌های ننگین، پاسخ‌گوی افکار عمومی‌شان باشند. آن‌ها در خانه نشستند تا شاید خروجی مذاکراتی باشند که هرچه می‌شد شکست بود و شکست!

حالا سؤالات مختلفی توی ذهن هواداران نقش بسته است که مانده‌اند خوشحال از بازگشتشان به جدول لیگ قهرمانان باشند یا گیج و سردرگم! امروز شهرخودرو و استقلال در شارجه و دبی مقابل حریفان آسیایی‌شان به میدان می‌روند، در کشور ثالث، همانی که ننگ بود و تن دادن به ذلت! موضع خبرگزاری‌ها و رسانه‌ها هم از «اقتدار عزتمندانه» به «پیروزی فرح‌بخشانه» تغییر کرده است. گویی یک پرس عزت و یک دست کت‌و‌شلوار فوتبال ایران را به کام ذلت کشاند!