قتل مرد جوان به دست سرایدار جنایتکار قتل هولناک همسر با ضربات پتک در پایتخت | قاتل متواری شد فوت ۷ نفر از کارگران معدن در دامغان در پی گاز گرفتگی (۱۸ فروردین ۱۴۰۴) پیکر بی‌جان ۵ معدنچی در معدن دامغان پیدا شد| جست‌و‌جو برای یافتن ۲ کارگر ادامه دارد تزریق ۶۰ میلیارد تومان اعتبار برای شتاب‌بخشی به ساخت بیمارستان ۵۴۰ تخت‌خوابی در حاشیه شهر مشهد بازگشت عجیب گرگ‌ها به اروپا ۷ معدنچی در دامغان گرفتارند | امدادگران هنوز به معدنکاران نرسیدند غرق شدن جوان ۲۸ ساله در حوالی مشهد | هشدار جدی درباره خطر استخر‌های ناایمن مرزبانان خراسان رضوی با قاچاقچیان مسلح مواد مخدر درگیر شدند (۱۸ فروردین ۱۴۰۴) محور‌های غرب و جنوب خراسان رضوی رکورددار تصادفات و جان‌باختگان نوروزی مهم‌ترین نشانه‌های بهداشت فردی را بشناسید | زنگ بهداشت دستگیری یکی از مظنونان زورگیری از دانشجوی گلستانی (۱۸ فروردین ۱۴۰۴) درباره مرحوم علیرضا افضلی‌پور، شیمی‌دان و خیر فقید کشورمان | تو در کویر دمیدی، بهار جاری شد تصمیم در خصوص تأثیر معدل یازدهم در کنکور ۱۴۰۴ چه زمانی مشخص می‌شود؟ آغاز سراسری برنامه ملی ارتقای تغذیه سالمندان در کشور موزه ملی ایران به روایت تصاویر و تاریخ نحوه اعطای مجوز به متقاضیان مشاغل خانگی در صنعت غذا ابتلای ۱۱۲۷ نفر به «تب دنگی» در سال ۱۴۰۳ شیوع «آبله مرغان» در فصل بهار جزئیات جدید مصوبه «تاثیر معدل»| آتش انتقادات دوباره شعله‌ور شد ممنوعیت فعالیت معلم‌بلاگرها آیا واقعاً اجرایی می‌شود؟ پیش‌بینی هواشناسی مشهد و خراسان رضوی (۱۸ فروردین ۱۴۰۴) | کاهش کیفیت هوا در راه مشهد سناریوی زورگیری از امیرمحمد خالقی تکرار شد | این بار در گلستان (۱۸ فروردین ۱۴۰۴) آخرین مهلت ثبت‌نام نوبت دوم کنکور فردا (۱۹ فروردین ۱۴۰۴) کدام بازنشستگان از دریافت وام ۵۰ میلیون تومانی خط خوردند؟ گزارش صدای مردم از دغدغه‌های مردمی برای کیفیت نان | خرده روایت‌های نان از چه سنی باید ضدآفتاب زد؟ انهدام باند کلاهبرداری توسط پلیس فتای مشهد | راز  ویلای سیاه برملا شد گرد و غبار در کمین مشهد ۳ ماه حساس، پیش روی تأمین آب مشهد سلامت مادران و نوزادان پایه و اساس خانواده و جامعه سالم است
سرخط خبرها

معلم؛ بزرگ‌ترین سرمایه ملی

  • کد خبر: ۱۶۱۷۲۴
  • ۱۲ ارديبهشت ۱۴۰۲ - ۱۱:۵۶
معلم؛ بزرگ‌ترین سرمایه ملی
آن که کار نیک می‌کند و دیگران از کار او بهره نیکو می‌برند، باید عزیز شمرده شود. معلمی که چراغ در جان برمی افروزد و کلماتش کلید می‌شود برای فرداها، استادی که از افراد بی سواد و خام، عالم و پخته می‌پرورد.

برخی‌ها همه چیز را  با  ریال و  به  تازگی هم با  دلار می‌سنجند. آدم‌ها را به همان اندازه‌ای محترم می‌شمارند که «درآمد» ش احترامشان را برانگیزد! از این آدم‌ها کم نداریم، هرچند کمشان هم زیاد است! یادم هست در جلسه ای، فردی با تبختر می‌گفت ارزش هر رشته تحصیلی و هر کار، به میزان درآمد و به قولش به صفر‌های سمت راست عدد صحیح است.

با همین نگاه هم آدم‌ها را اندازه می‌گرفت و برابر اقشار کم درآمد، کوه غرور بود و برابر برخورداران، با خاک تراز‌ می‌شد. او در صحبت با طرف مقابلش که معلمی ارجمند بود، می‌گفت چرا به جای معلمی دنبال مشاغل فلان و رشته فلان نرفتی؟ معلم بنده خدا مانده بود چه جوابی بدهد؛ چیزی که هم بتواند معلمی را حرمت بگذارد و هم جوابی به این فرد باشد که دل گیر نشود. من، اما همان وقت در جوابش گفتم که آدمی را  نه به  میزان دریافتی که  به  حاصل کارش باید سنجید.

به همین مؤلفه هم باید ارزش گذاری کرد. آن که کار نیک می‌کند و دیگران از کار او بهره نیکو می‌برند، باید عزیز شمرده شود. معلمی که چراغ در جان برمی افروزد و کلماتش کلید می‌شود برای فرداها، استادی که از افراد بی سواد و خام، عالم و پخته می‌پرورد، کارگری که حاصل فعالیتش نان می‌شود و در سفره مردم می‌نشیند، سقف می‌شود و بالای سر مردم قرار می‌گیرد، خدمت می‌شود و در اشکال گوناگون، مشکل مردم را رفع می‌کند، گرما می‌شود و زمستان مردم را از زمهریر می‌رهاند، خنکایی دل پذیر می‌شود و در تابستان، فضایی دل نشین می‌آفریند و... باید محترم شمرده شود که کار او درنهایت، احترام به انسان است.

همین روز‌های پیش بود که رهبر گران قدر انقلاب به زیبایی کار را عامل حیات جامعه دانستند و فرمودند: «ارزش کارگر ارزش حیات جامعه است، ارزش زندگی مردم است.» این هم یعنی دقیقا ارزش هر فرد به اثرگذاری اوست. آن روز به تأکید گفتم و امروز در این نوشتار مؤکد می‌کنم باورم را که افراد را به میزان اثرگذاری شان باید ستود، نه فقط درآمدی که از این کار به دست می‌آورند.

اگر صرف درآمد ملاک بود، باید مختلسان و قاچاقچیان را بالای سرمان جا می‌دادیم که به روزی، به امضایی، به کاروانی، اندازه عمر هزاران معلم و استاد و مهندس و کارگر درآمد دارند. اینان، اما در اندیشه ایمانی و افکار مردم، منفورند.

حق هم همین است که صاحبان سفره حرام را حرمتی نیست، بلکه نفرت روزافزون است. زشتی و پلشتی است و چنان که در محضر حضرت مولانا می‌خوانیم، باید ریشه حسد، بداخلاقی، کبر، نخوت، درازدستی و آلوده زبانی را در لقمه پیدا کنیم.

یک جایی، لقمه حرامی خورده ایم یا روزی ناپاکی به روح و جان خود داده ایم که به تنگنای این بیماری‌ها افتاده ایم. اگر دنیا را با نگاه حلال ببینیم، معلمی را دارای شأنی پیامبرانه خواهیم دید و خواهیم ستود و کارگر را  ارج خواهیم نهاد. حق مطلب را و تکلیف تکریم کریمان را هم باید چنین ادا کرد. این طرفه نکته‌ای است که باید گفت، به ویژه به گوش کسانی که عیار سنجششان با صفر‌های حساب افراد تنظیم می‌شود.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->