سواد رسانه‌ای و سانسور پخش زنده تلویزیون
حمیدضیایی‌پرور
فعال رسانه
پیش از این ناظران پخش تلویزیون یک آباژور داشتند و به‌جای هر فرد یا صحنه‌ای که مایل نبودند به مردم نشان بدهند، یک آباژور قرار می‌دادند، اما به‌تازگی فناوری حذف و سانسور صحنه‌ها یا پلان‌ها پیشرفت کرده است و به‌جای آباژور از تکنیک‌های جدیدی استفاده می‌کنند و می‌پندارند مخاطبان متوجه موضوع نمی‌شوند. سه‌شنبه‌شب مصادف با ۲۲ بهمن ۱۳۹۸ شبکه نمایش سیما ساعت ۲۱ مراسم اختتامیه سی‌وهشتمین جشنواره فیلم فجر را به‌طور زنده پخش می‌کرد. این مراسم گل سر سبد جشنواره‌های دهه فجر و به‌نوعی محبوب‌ترین برنامه‌ای است که هرسال در دهه فجر برگزار می‌شود. به دلیل وجود و حضور صد‌ها هنرمند و سلبریتی محبوب ایرانی‌ها و به‌ویژه جوان‌ها در این مراسم، توجه به این مراسم بسیار زیاد است.
شبکه نمایش سیما نیز در طول سال برنامه‌های متعدد نمایشی را پخش می‌کند، اما اصلی‌ترین برنامه‌ای که انتظار می‌رود این شبکه به پوشش گسترده و زنده آن اقدام کند، پخش زنده مراسم نهایی جشنواره فیلم فجر است. این جشنواره به‌نوعی اسکار ایران به شمار می‌رود. واقعیت این است که امروزه خیلی از مردم گیرنده ماهواره‌ای دارند و مراسم مشابه جشنواره فیلم فجر مانند اسکار را به‌طور زنده و بدون محدودیت با جذابیت‌های متعدد تصویری می‌بینند. عجیب‌تر اینکه شب قبل از جشنواره فیلم فجر مراسم اسکار امسال به‌طور زنده از شبکه‌های ماهواره‌ای متعدد پخش شده بود و بیشتر علاقه‌مندان سینما آن را دیده بودند، اما شب ۲۲ بهمن که نوبت به اسکار وطنی رسید، صداوسیما کام مردم را تلخ کرد و با دخالت‌های بیجا و سانسور بچه‌گانه برخی صحنه‌ها، سعی کرد به خیال خودش مانع انتقال دیدگاه‌های برخی هنرمندان به مردم شود. این شبکه هنگام پخش سخنان ۳ تن از هنرمندانی که بعد از کسب جایزه، جلو میکروفون رفتند تا سخنان خود را بیان کنند، چند ثانیه بعد از شروع این سخنان، تصویر مجری شبکه را نشان داد که بالای سالن مشرف به سن نشسته بود و هنگام سخنان هنرمندانی که مایل نبودند صدایشان پخش شود، این مجری شروع به جمع‌بندی مراسم تا آن لحظه می‌کرد و بعد از اتمام سخنان، دوربین به داخل سالن می‌رفت. هنگام سخنرانی هنرمندان زن روی سن نیز دوربین‌های تلویزیونی با گرفتن تصاویر لانگ‌شات، به‌قدری تصویر هنرمند زن را کوچک نشان می‌دادند که درعمل مساوی سانسور تصویر آن‌ها بود.
وقتی صداوسیما حتی تحمل سخنان فیلم‌سازان اصول‌گرا در مراسم اسکار ایرانی را ندارد، چقدر می‌توان توقع داشت که این رسانه بتواند صداوسیمای مردم باشد؟ این در حالی است که در همان مراسم صد‌ها هنرمند حضور داشتند و بیشتر آن‌ها هم در لحظه و به‌طور هم‌زمان از طریق فناوری لایو اینستاگرام و هم بعدا در صفحات اجتماعی خود، سخنان سانسورشده هنرمندان در این مراسم را منتشر کردند. درواقع سانسور ناشیانه تلویزیون باعث شده است که سخنان سانسورشده این هنرمندان بیشتر و رساتر به گوش مردم برسد؛ چراکه سواد رسانه‌ای مردم بالا رفته است و آن‌ها همه‌چیز را بهتر از مسئولان و میزان صداوسیما می‌دانند و می‌فهمند. جالب‌تر اینکه سخنان سانسورشده هنرمندان، سخنان حاد یا سخنانی که عبور از خط قرمز‌های نظام باشد، نبود، بلکه فقط دیدگاه‌هایی بود که با دیدگاه‌های مسئولان صداوسیما متفاوت بود. این همان صداوسیمایی است که می‌خواهد با گسترش دامنه انحصار خود به حوزه صوت‌وتصویر فراگیر در فضای مجازی، محتوای فضای مجازی را نیز کنترل و ممیزی کند.
شبکه نمایش سیما نیز در طول سال برنامه‌های متعدد نمایشی را پخش می‌کند، اما اصلی‌ترین برنامه‌ای که انتظار می‌رود این شبکه به پوشش گسترده و زنده آن اقدام کند، پخش زنده مراسم نهایی جشنواره فیلم فجر است. این جشنواره به‌نوعی اسکار ایران به شمار می‌رود. واقعیت این است که امروزه خیلی از مردم گیرنده ماهواره‌ای دارند و مراسم مشابه جشنواره فیلم فجر مانند اسکار را به‌طور زنده و بدون محدودیت با جذابیت‌های متعدد تصویری می‌بینند. عجیب‌تر اینکه شب قبل از جشنواره فیلم فجر مراسم اسکار امسال به‌طور زنده از شبکه‌های ماهواره‌ای متعدد پخش شده بود و بیشتر علاقه‌مندان سینما آن را دیده بودند، اما شب ۲۲ بهمن که نوبت به اسکار وطنی رسید، صداوسیما کام مردم را تلخ کرد و با دخالت‌های بیجا و سانسور بچه‌گانه برخی صحنه‌ها، سعی کرد به خیال خودش مانع انتقال دیدگاه‌های برخی هنرمندان به مردم شود. این شبکه هنگام پخش سخنان ۳ تن از هنرمندانی که بعد از کسب جایزه، جلو میکروفون رفتند تا سخنان خود را بیان کنند، چند ثانیه بعد از شروع این سخنان، تصویر مجری شبکه را نشان داد که بالای سالن مشرف به سن نشسته بود و هنگام سخنان هنرمندانی که مایل نبودند صدایشان پخش شود، این مجری شروع به جمع‌بندی مراسم تا آن لحظه می‌کرد و بعد از اتمام سخنان، دوربین به داخل سالن می‌رفت. هنگام سخنرانی هنرمندان زن روی سن نیز دوربین‌های تلویزیونی با گرفتن تصاویر لانگ‌شات، به‌قدری تصویر هنرمند زن را کوچک نشان می‌دادند که درعمل مساوی سانسور تصویر آن‌ها بود.
وقتی صداوسیما حتی تحمل سخنان فیلم‌سازان اصول‌گرا در مراسم اسکار ایرانی را ندارد، چقدر می‌توان توقع داشت که این رسانه بتواند صداوسیمای مردم باشد؟ این در حالی است که در همان مراسم صد‌ها هنرمند حضور داشتند و بیشتر آن‌ها هم در لحظه و به‌طور هم‌زمان از طریق فناوری لایو اینستاگرام و هم بعدا در صفحات اجتماعی خود، سخنان سانسورشده هنرمندان در این مراسم را منتشر کردند. درواقع سانسور ناشیانه تلویزیون باعث شده است که سخنان سانسورشده این هنرمندان بیشتر و رساتر به گوش مردم برسد؛ چراکه سواد رسانه‌ای مردم بالا رفته است و آن‌ها همه‌چیز را بهتر از مسئولان و میزان صداوسیما می‌دانند و می‌فهمند. جالب‌تر اینکه سخنان سانسورشده هنرمندان، سخنان حاد یا سخنانی که عبور از خط قرمز‌های نظام باشد، نبود، بلکه فقط دیدگاه‌هایی بود که با دیدگاه‌های مسئولان صداوسیما متفاوت بود. این همان صداوسیمایی است که می‌خواهد با گسترش دامنه انحصار خود به حوزه صوت‌وتصویر فراگیر در فضای مجازی، محتوای فضای مجازی را نیز کنترل و ممیزی کند.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
