گروه ورزش|شهرآرانیوز، خبرهایی که حکایت از ابراز رضایت مهدی تاج از عملکرد تیم ملی در تماس با امیر قلعهنویی دارد، اگر درست باشد، نهتنها تعجببرانگیز، بلکه نگرانکننده است؛ زیرا هیچیک از تحلیلهای کارشناسی، گزارشهای رسانهای و حتی واکنشهای عمومی، چنین رضایتی را تأیید نمیکنند.
تیم ملی در بازیهای اخیر نمایشهایی کمرمق، بدون برنامه و فاقد هویت تاکتیکی داشته و این موضوع از دید هیچکس پنهان نمانده است؛ مگر رئیس فدراسیونی که باید مسئولیتپذیرترین فرد در قبال وضعیت فوتبال ملی باشد.
تاج با این موضعگیری نهتنها واقعیتهای زمین را نادیده گرفته، بلکه پیام خطرناکی نیز به جامعه فوتبال ارسال کرده است: اینکه انتقادها بیاثرند و مدیریت فوتبال ترجیح میدهد مشکلات را انکار کند تا برای حل آنها اقدام کند.
در شرایطی که تیم ملی باید برای حضور در جامجهانی آماده شود، کوچکترین نادیدهگرفتن ضعفها ممکن است تبعاتی جدی داشته باشد. اگر عملکرد تیم ملی رضایتبخش تلقی شود، یعنی نیازی به اصلاحات دیده نمیشود؛ یعنی ایرادهای تاکتیکی، ضعف در برنامهریزی هجومی و دفاعی و سردرگمی بازیکنان در زمین، هیچکدام به چشم رئیس فدراسیون نیامده است.
پافشاری تاج بر حمایت بیقیدوشرط از قلعهنویی نیز یکی دیگر از نقاط مبهم است. حمایت از سرمربی تا زمانی منطقی است که پشتوانه فنی و روند روبهرشد وجود داشته باشد؛ اما وقتی عملکرد تیم ملی مورد انتقاد گسترده قرار گرفته و نشانهای از پیشرفت دیده نمیشود، اصرار بر ادامه این مسیر بیشتر شبیه لجاجت مدیریتی است تا تصمیمی مبتنی بر مصلحت فوتبال ملی.
اگر این روند ادامه پیدا کند، تیم ملی با همین دستکمگرفتن مشکلات وارد جامجهانی خواهد شد؛ جایی که کوچکترین اشتباه، هزینهای بزرگ خواهد داشت. تاج باید بداند که رضایتنمایی ساختگی نه بحران را پنهان میکند و نه آینده تیم ملی را تضمین؛ بلکه فقط شکاف بین مدیریت و واقعیتهای فوتبال را عمیقتر میکند.