آیا فاصله طبقاتی خانوار‌های ایرانی کم شد؟ (۲۰ شهریور ۱۴۰۲)

سال ١٤٠١ – مناطق شهری:

سهم ۲۰ درصد کم هزینه‌ترین و پرهزینه‌ترین جمعیت به ترتیب ٦، ٥٩ و ٤٤.٩٠ درصد است.

نسبت ۱۰، ۲۰ و ۴۰ درصد پرهزینه‌ترین به ۱۰، ۲۰ و ۴۰ درصد کم هزینه‌ترین جمعیت به ترتیب ١١، ٢٣، ٦.٨٢ و ٣.٨٠ است.

شاخص پالما ١.٦٥ و شاخص تیل ٠.٢٢٩٢ است. همچنین شاخص اتکینسون ٠.٢٠٣٨ است.

سال ١٤٠١ – مناطق روستایی:

سهم ۲۰ درصد کم هزینه‌ترین و پرهزینه‌ترین جمعیت به ترتیب ٦، ٨٩ و ٤٤.٦١ درصد است.

نسبت ۱۰، ۲۰ و ۴۰ درصد پرهزینه‌ترین به ۱۰، ۲۰ و ۴۰ درصد کم هزینه‌ترین جمعیت در مناطق روستایی به ترتیب ١٠، ٥٥، ٦.٤٧ و ٣.٧٠ است.

شاخص پالما ١، ٦٢ و شاخص تیل در ٠.٢٢٣٩ است. همچنین شاخص اتکینسون ٠.١٩٧٠ است.

در سال ١٤٠١ در مناطق شهری کمترین ضریب جینی در استان کرمان (٠، ٢٧٠٠) و بالاترین ضریب جینی در استان سیستان و بلوچستان (٠.٤٦٤٧) مشاهده می‌شود.

همچنین در مناطق روستایی کمترین ضریب جینی مربوط به استان ایلام (٠، ٢٣٥٤) و بیشترین ضریب جینی مربوط به استان همدان (٠.٣٩١٣) است.

گفتنی است؛ ضریب جینی معیاری از پراکندگی آماری در اقتصاد است که برای نشان دادن نابرابری درآمد یا ثروت در یک کشور یا هر گروه دیگر از مردم در نظر گرفته شده است.

ضریب جینی شاخصی اقتصادی برای محاسبه توزیع ثروت در میان مردم است. ضریب صفر جینی بیانگر برابری کامل است و جایی که همه درآمد یکسانی دارند. ضریب جینی یک (یا ۱۰۰ درصد) بیانگر حداکثر نابرابری در بین مقادیر است (به عنوان مثال، برای تعداد زیادی از افراد که فقط یک نفر کل درآمد یا مصرف را دارد و بقیه هیچ چیز ندارند، ضریب جینی تقریباً یک خواهد بود).