به گزارش شهرآرانیوز صحبت از زندان که به میان میآید، نخستین تصویر، میلههای زندان است و دستهایی که به آن گره خورده اند به امید رهایی، پس از آن ازدست دادن همه فرصتهایی که یک نفر میتواند برای آینده و زندگی اش برنامه ریزی کند. همچنین، ازدست دادن همه دقایقی که میتواند در کنار خانواده اش باشد و این موضوع زمانی دردناکتر میشود که فرد زندانی یکی از والدین است که به دلیل جرائم غیرعمد به جای اینکه در کانون خانواده و در کنار فرزندانش باشد، پشت میلههای زندان چشم به راه کمک، همراهی یا همدلی کسانی است که میتوانند با جمع آوری کمکهای نقدی زمینه ساز آزادی هم وطنشان باشند.
این بار در پویش «هدیه ماندگار» کسانی در حوالی ما زندگی میکنند که حاضرند به جای برگزاری مراسم جشن تولد، هدیه برای تولد نوه، برگزاری مراسم جشن عروسی و... هزینه اش را برای آزادی یک زندانی غیرعمد هدیه کنند. پویشی که ستاد دیه خراسان رضوی درحال اجرای آن است.
در روزهایی که ویروس کرونا بر سر کشورمان سایه گسترانیده بود، شاهد ازدست دادن عزیزانمان بودیم. آن موقع به دلیل رعایت شیوه نامههای بهداشتی امکان برگزاری مراسم و مجالس ترحیم برای بسیاری از افراد فراهم نبود. در آن روزها بود که ستاد دیه خراسان رضوی با اجرای طرح «خیر ماندگار» برای تسکین قلب افراد مصیبت دیده قدم بسیار تأثیرگذار و ماندگاری برداشت.
جواد غفاریان طوسی، مدیر ستاد مردمی دیه استان خراسان رضوی، با بیان اینکه پویش «خیر ماندگار» از اردیبهشت ۱۴۰۰ اجرا شد و تاکنون ۲۵۲ خانواده در این طرح مشارکت کردند، درباره ایده اجرایی طرح «هدیه ماندگار» که به تازگی درحال اجراست، میگوید: در دوره کرونا زن و شوهر جوانی بخشی از هزینههای مراسم ازدواجشان را به دلیل برگزارنشدن مراسم در آن روزها، به ستاد دیه هدیه کردند که این موضوع نیز میتوانست برای ما تأمل برانگیز باشد. پس از آن، یک خانم به ستاد دیه مراجعه کرد و هزینههای مراسم تولدش را به آزادی یک زندانی غیرعمد اختصاص داد. همه این موارد ما را به ایده یک پویش شاد رساند.
او ادامه میدهد: پویش «هدیه ماندگار» فرصتی است که هم وطنان در رویدادهای شاد زندگی شان مانند تولد خود، تولد فرزند یا نوه، جشن عروسی یا هر اتفاق شادی بخش زندگی شان به جای صرف هزینههایی که ممکن است ماندگاری را به دنبال نداشته باشد، آن را صرف آزادی یک زندانی کنند. موضوعی که به تازگی توسط دو خیر در مشهد اتفاق افتاد و شروع بسیار خوبی برای این حرکت ارزشمند خواهد بود.
غفاریان طوسی درباره آشنایی مردم با این طرح میگوید: مبلغ ما برای اطلاع رسانی این طرح، خود مردم هستند. آنها بعد از اینکه زمینه آزادی یک زندانی غیرعمد را مهیا میکنند، حال خوبشان را به اشتراک میگذارند. در واقع تبلیغ چهره به چهره انجام میشود. از طرفی، ما هم از طریق بنرهایی که بعد از مشارکت در این طرح به آنها تقدیم میکنیم یا از طریق کانالها و رسانه ها، دیگران را با این طرح آشنا میکنیم.
با یکی از خیران تماس میگیرم. مردی میان سال است که وقتی موضوع گفتگو را با او در میان میگذارم، با روی خوش برخورد میکند و میگوید: برخی میگویند نباید ریا کرد و گفت، اما من دراین باره اعتقاد دارم که باید زیاد صحبت کنیم و به همه بگوییم. این موضوع باعث ترویج و تشویق به این کار میشود.
خودش را حسن دهقان دهنوی معرفی میکند که برای روز تولد اولین نوه اش به جای اینکه مراسم باشکوه بگیرد، به ستاد دیه رفته و گفته است که به یمن تولد نوه اولم، نیت کرده ام یک زندانی غیرعمد را به آغوش خانواده اش برگردانم.
میگوید: اصلا دنبال دیدن پرونده خاصی هم نرفتم. فقط گفتم هر کسی که در اولویت آزادی است و مبلغی جمع شده است که برای بقیه اش هنوز منتظر مانده است، همان را میپردازم.
از آقای دهقان دهنوی میپرسم معمولا چشم روشنی سکه، طلا یا هدیه دیگری میدهند، خانواده و دخترتان ناراحت نشدند که چرا هدیهای نخریدید، میگوید: دخترم وقتی به هوش آمد، برگه اهدای مبلغ برای آزادی زندانی را بالای سرش گذاشتم و تا دید، از خوش حالی گریه اش گرفت. خودش هم پای تلفن برای دقایقی بغضش میترکد و فقط صدای هق هق گریه اش را میشنوم. ادامه میدهد: دخترم گفت بابا دنیا را به من دادی. بهترین هدیهای که میتوانست چشم روشنی فرزندم باشد، همین کار خوب شما بود.
این خیر با اشاره به اینکه فقط دو فرزند دارد و نوه دوم هم از دختر دیگرش به زودی متولد میشود، میگوید: به اندازهای این حس برایم بی نظیر بود که تصمیم گرفتم برای نوه دوم هم همین کار را انجام بدهم. حتی همسرم هم با اینکه خبر نداشت، وقتی شنید، بی نهایت از این اتفاق خوش حال شد. دهقان دهنوی درباره حس وحال خانواده و اقوام هم که این موضوع را شنیده اند، میگوید: برای همه انگیزه ایجاد شده است که هزینههای هر مراسمی را که پیش رو دارند، در این زمینه اهدا کنند. حتی من به بقیه هم توصیه کردم که در مراسم ختم و ترحیم هم به جای گرفتن دسته گل و صرف هزینههای سرسام آور، همان را میشود برای آزادی یک زندانی غیرعمد و برگرداندنش به آغوش خانواده هدیه کرد.
آزاده مزروعی خانمی جوان است که بسیار باانرژی و شاد صحبتش را شروع میکند. او خیر دیگری است که در طرح «هدیه ماندگار» ستاد دیه استان مشارکت کرده است. آزاده هزینههای تولدش را صرف آزادی یک زندانی کرده است. ماجرا را برایمان این گونه تعریف میکند.
مشکلی داشتم. گرهی در کارم افتاده بود که پیش خودم و خدایم نیت کردم اگر گره از کارم باز شود و از آن مشکل رها شوم، به اندازه توان مالی ام برای آزادی یک زندانی مشارکت کنم. به روز تولدم که رسیدم، سه برنامه ریزی متفاوت داشتم؛ اول خون اهدا کردم، بعد درخت کاشتم و آخر هم که برایم از همه مهمتر بود، شب تولدم به ستاد دیه رفتم تا موضوع رهایی یک زندانی را پیگیری کنم.
به زندان که رسیدم، نگهبانی گفت فردا صبح برای این موضوع باید مراجعه کنم. به اتفاق خانواده با مادر و خواهرم فردا صبح رفتیم. مادر و خواهرم وقتی وارد مجموعه شدیم، انگار دلشان منقلب شده باشد، گفتند ما هم تصمیم گرفتیم کمک کنیم. یک فهرست را مقابل ما گذاشتند و من شرایط زندانیان غیرعمد را خواندم.
مزروعی درباره وضعیت فردی که برای آزادی اش مبلغی را اهدا کرده است، میگوید: پدر خانوادهای بود که از سال ۱۳۹۴ به دلیل بدهی ۲۵۴ میلیون تومانی در زندان به سر میبرد. مبلغ جمع شده بود و فقط مقداری از آن باقی مانده بود که اگر پرداخت میشد، ۷۲ ساعت بعد میتوانست آزاد شود و در کنار همسر و دو فرزندش باشد. تصمیمم را گرفتم و با اینکه وضع مالی معمولی دارم، با خودم گفتم کار میکنم و دوباره این مبلغ به زندگی ام برمی گردد و مبلغ باقی مانده را پرداخت کردم.
درباره حس وحالش میپرسم که میگوید: ساعتها بغض داشتم؛ نه بغضی که از سر غم باشد، بلکه بغضی که با خدا درددل میکردم و معاملهای کرده بودم که فقط خودش میدانست.
از او میپرسم آیا دوستان و خانواده و... درباره اینکه چرا تولد و مهمانی نگرفتید، شکایتی نداشتند، میگوید: به همه گفتم این حس آن قدر برایم قشنگ بود که اصلا خلأ مراسم و جشن تولد و مهمانی و... به چشمم نمیآید. در فضای مجازی این موضوع را منتشر کردم و اتفاقا خیلیها درباره اش سؤال کردند که برای روز تولدشان تجربه اش کنند.
مزروعی به تولد فرزندش که شهریور است، اشاره میکند و میگوید: خیلی دوست دارم برای تولد فرزندم هم همین کار را انجام بدهم و به همه توصیه میکنم با هر مبلغی که در توان دارند، در این پویش مشارکت کنند و درک این حس قشنگ را از خودشان دریغ نکنند.