لزوم تداوم ارتباط معتکفین با مسجد آغاز اعزام دانشجویان به سفر عمره از ۲۵ آبان‌ماه | اعزام بدون قرعه‌کشی زوج‌های دانشجو در خراسان رضوی تأکید قرائتی بر اجرای سند بنیادین آموزش و پرورش بیش از ۳۰ درصد جمعیت جهان تا سال ۲۰۶۰ مسلمان خواهند شد برکت دعای امام؛ داستان حماد بن عیسی قفل غفلت را بشکنیم | در هیاهوی زندگی، از یاد امام زمانمان غافل نشویم شهادت پاسدار تیپ ۱۲ قائم (عج) سمنان حین ماموریت رزمی + عکس (۱۶ مهر ۱۴۰۴) تجربه زیارت اختصاصی کودکان در حرم مطهر رضوی برای نخستین‌بار انتخاب ۱۰ هزار مسجد شاخص در طرح «محراب» تقدیر مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه از نیروهای خدوم انتظامی فرنی‌پزان در شربت‌خانه حضرتی | نگاهی مستند و متفاوت به یکی از نهادهای فراموش‌شده پذیرایی در حرم‌مطهر تدوین خاطرات شهدای دانش‌آموز جنگ تحمیلی ۱۲ روزه بانگ خوش، مروج اخلاق جنگ با استکبار را ادامه می‌دهیم به سویت پر کشیدم با دلی از قبل‌ شیدا‌تر نسبتِ فرهنگی و تمدنی ما و امام رضا(ع) حکم شرعی خرید اضافی وسایل زندگی چیست؟ «اوس حبیب» جنس نور و نظم را می‌شناخت | یادی از مرمتگر گنبد و آینه‌کاری‌های حرم مطهر رضوی سفری برای دل دیدار رئیس بنیاد شهید با خانواده شهید فراجا
سرخط خبرها

سرزنش‌ها گر کند خار مغیلان غم مخور

  • کد خبر: ۱۸۵۲۱۱
  • ۲۹ شهريور ۱۴۰۲ - ۱۵:۵۱
سرزنش‌ها گر کند خار مغیلان غم مخور
اکنون که وسیله حمل و نقل فراوان است، چرا پیاده روی به سمت حرم؟ چرا باید کلی راه برویم و بعد از خستگی زیاد به حرم مطهر رضوی برسیم؟ شاید این سؤال هاست که برخی از افرادی که پیاده به سمت حرم مطهر رضوی می‌روند، از خود یا دیگران می‌پرسند. پاسخ در بطن همین پرسش‌ها نهفته است؛ فرار از شتاب زدگی زندگی و تأمل در خود...

 ... آن قدر از صبح تا شب در امکانات و فناوری‌هایی که هدفشان فشرده کردن زمان و مکان هست، غرقیم که دیگر زمانی برای تأمل و اندیشیدن به خود و کیستی مان باقی نمی‌ماند.

پیاده روی به سوی حرم مطهر رضوی فرصتی است برای پرسشگری و محاسبه در سکوتی که رهایی از زندگی روزمره در اختیار ت قرار می‌دهد. در این پیاده روی انتظارها، آرزوها، احوالات خانواده، همکاران، دوستان، همه و همه تا چند ساعت بی اهمیت می‌شود و همین فرصتی می‌دهد تا بی پرده و بدون روتوش با خودت روبه رو شوی. بعد از اندکی تأمل، حال حس می‌کنی دنیای پرشتابی که همه حوزه‌های زندگی ات را بلعیده، گویی می‌خواهد معنوی‌ترین لحظات تو را هم در بند خویش درآورد.

با عجله برو حرم، سلامی عرض کن. زیارتی بخوان و دو رکعت نماز و سریع برگرد به زندگی روزمره ات. حس می‌کنی با این حال مانند عاشقی شده‌ای که پیوندش با معشوق دچار روزمرگی شده است. جمله‌های تکراری. هدیه‌های تکراری و نگاه‌های تکراری. فقط عادت و عادت. پیاده روی و خستگی‌های جسمی و دردی که بعد از مدتی بدنت را می‌گیرد به تو این فرصت را می‌دهد که به خودت ثابت کنی عشقم به اهل بیت (ع) دچار روزمرگی نشده و مصداق «در بیابان گر به شوقِ کعبه خواهی زد قدم/سرزنش‌ها گر کند خار مغیلان غم مخور» هستی.

پیاده که می‌روی، می‌بینی پیر و جوان، برخوردار و کم برخوردار، روستایی و شهری، همه و همه کنار هم در راه رفتن به سمت حرم هستند و البته مهرورزی آن‌هایی که به شوق خدمت به زائران موکب برپا کرده اند هم صفای خاصی دارد و به راستی چه لذتی دارد با سرعت و شتاب از کنار این تصاویر زیبا بگذریم و مکانیک وار مانند سایر حوزه‌های روزمره مان خودمان را به حرم یار برسانیم. آیا در پیاده روی به سمت حرم مطهر رضوی مشق رهایی از روزمرگی‌های زندگی را تمرین نمی‌کنیم؟ پیاده روی‌هایی که به ما شهامت غرق نشدن در روند‌های تکراری زندگی را می‌دهد تا حس کنیم هنوز می‌توان نغمه روح بخش حیات را در هیاهوی زندگی امروزی شنید.

عکس: محمدحسن صلواتی/شهرآرا

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->