۱۰ هزار نفر از مردم سوریه از زمان سقوط حکومت بشار اسد کشته شدند (۱۷ مرداد ۱۴۰۴) کابینه رژیم صهیونیستی با اشغالگری در غزه موافقت کرد (۱۷ مرداد ۱۴۰۴) سقوط هواپیمای امداد در حومه پایتخت کنیا| ۶ نفر کشته شدند (۱۷ مرداد ۱۴۰۴) آیا پوتین با زلنسکی دیدار می‌کند؟ تحریم‌های جدید آمریکا علیه ایران اعمال می‌شود (۱۶ مرداد ۱۴۰۴) حماس: گسترش تجاوز علیه مردم فلسطین آسان نخواهد بود موافقت لبنان با خواسته‌های آمریکا | انحصار سلاح و استقرار ارتش در جنوب لبنان نتانیاهو: قصد سیطره کامل بر غزه را داریم امضای تفاهم‌نامه بین شورای عالی استان‌ها و مجمع شهرداران کلانشهر‌های کشور | هم‌افزایی برای استفاده بیشتر از ظرفیت شورا‌ها + فیلم زاکانی در مشهد: نظام مدیریتی شهری باید بازبینی شود | ۴۵۱ خانوار تهرانی همچنان در هتل اسکان دارند واکنش بی سابقه دولت جدید لبنان به اظهارات عراقچی عراقچی: جمهوری اسلامی ایران خواهان تشکیل نشست فوق‌العاده سازمان همکاری اسلامی جهت رسیدگی به وضعیت فاجعه‌بار غزه است رئیس سازمان اطلاعات سپاه در مشهد: ایران، صلح‌طلبِ جنگ‌بلد است | دشمن باید بداند اگر غلط زیادی بکند نقاط آسیب پذیری آن در سطح منطقه در اختیار ماست آیین بزرگداشت چهلمین روز شهادت سرلشکر شهید محمد کاظمی در مشهد (۱۶ مرداد ۱۴۰۴) + فیلم پوتین و ترامپ به زودی دیدار خواهند کرد انتصاب احمدیان و شمخانی به عنوان نمایندگان رهبری در شورای دفاع رهبر معظم انقلاب، علی لاریجانی را به سمت نماینده رهبری در شورایعالی امنیت ملی منصوب کردند مراسم چهلم شهدای اقتدار در تهران (۱۶ مرداد ۱۴۰۴) شهادت ۱۳ فلسطینی در حملات بامدادی رژیم صهیونیستی به غزه (۱۶ مرداد ۱۴۰۴) هند و روسیه پیمان جدید همکاری‌های صنعتی و اقتصادی امضا کردند انفجار بمب در بلوچستان جان سه نظامی پاکستان را گرفت (۱۵ مرداد ۱۴۰۴) جزئیاتی از طرح نظامی جدید رژیم صهیونیستی در غزه هند تعرفه جدید ترامپ را محکوم کرد امیر سرتیپ امان اللهی: نیرو‌های مسلح ایران، انگشت به ماشه و آماده دفاع از سرزمین و مردم ایران هستند تاکید پزشکیان بر ضرورت بهینه‌سازی در عملکرد بودجه تیراندازی در پایگاه نظامی آمریکا در جورجیا (۱۵ مرداد ۱۴۰۴)
سرخط خبرها

وقتی انصاف می‌میرد

  • کد خبر: ۲۱۰۶۳۵
  • ۱۸ بهمن ۱۴۰۲ - ۱۱:۵۳
وقتی انصاف می‌میرد
نمی‌گویم نباید نگاه به آینده بهتر داشت که این پیش نیازِ پیشرفت است، اما می‌گویم یا به اندازه آرزو‌ها باید تلاش کرد، یا به اندازه تلاش خویش باید توقع داشت.

‌نمی‌گویم مشکل نیست که خود می‌توانم در لحظه، فهرستی طولانی از مشکلات را ردیف کنم. نمی‌گویم نباید انتقاد کرد که خود فراوان قلم به انتقاد بر کاغذ می‌برم؛ نمی‌گویم ما، نسل انقلاب، بدهکار نیستیم که خود را در شمار بدهکاران به انقلاب و مردم و به ویژه نسلِ نو می‌دانم؛ نمی‌گویم نباید نق زد که به یاد می‌آورم شهید رجایی «جلسه نق» برگزار می‌کرد. فقط می‌گویم باید راه رفته را هم دید، کار‌های انجام شده را هم فهرست کرد، روز‌های تلخ نداری و دیده نشدن را هم به حساب آورد و انصاف و همه جانبه دیدن را شرط اخلاق و انسانیت می‌دانم.   

گاه دلخور می‌شوم از چشم‌های بسته و دهان‌های باز که دیروز را یادشان رفته است و نه امروز، که حتی برای فردا هم حسرت دیروز را‌ می‌خورند. دلخوریم بیشتر می‌شود از کسانی که خود شلاق بی توجهی را دیروز خورده اند، اما امروز یادشان رفته است.

همین روز‌های دهه فجر بود که بنده خدایی که اهل کلاس و درس و گچ و تخته بود از گذشته می‌گفت، آن هم از  زبان دیگری. می‌گفت فلانی دلخوری از خانواده ما داشت، به در ازای چند سال. دلیلش را که پرسیدم، گفت: قدیم‌ها -قبل انقلاب- نان برای خوردن نداشتیم. برای یک وعده غذا، یک روز کار می‌کردیم. یک روز پدر شما کار داشت و چند نفر را خبر کرده بود، اما به من چیزی نگفت. دیدم گرسنگی عذابم می‌دهد.

به امید شام، بیلم را برداشتم و رفتم سر کار. نگفتند چرا آمدی. خوب هم کار کردم. خیلی بیشتر از آن‌هایی که دعوت به کار شده بودند. شب که خانه شما سر سفره نشستم، مادرتان که خبر نداشت، آهسته به پدرتان گفت: فلانی چرا آمده است؟ پدرتان هم آهسته گفت که او هم کار کرده است. حرف دیگری نشد. من هم غذا خوردم، مثل بقیه، اما همان سؤال «فلانی چرا آمده؟» چند سال است که اذیتم می‌کند. حالا، اما وضعمان خوب است و با پول دست هایمان را خشک می‌کنیم، ولی آن خاطره هنوز اذیت می‌کند.

او این را گفت، اما نگفت که این وضع نو را مدیون انقلاب است. نگفت به خاطر کمک‌های دولتی بعد انقلاب به اینجا رسیده است. وضعیتی دارد که حتی خشک سالی بیست ساله هم سفره اش را از رونق نمی‌اندازد. خیلی‌های دیگر هم همین وضعیت را داشتند، ولی به برکت انقلاب، امروز روزگارشان خوب است، اما این همه خوبی را‌ نمی‌بینند. زبانشان به بیان نداشته‌هایی مشغول است که در کشور‌های توسعه یافته هم برای همه فراهم نیست.   ‌

نمی‌گویم نباید نگاه به آینده بهتر داشت که این پیش نیازِ پیشرفت است، اما می‌گویم یا به اندازه آرزو‌ها باید تلاش کرد، یا به اندازه تلاش خویش باید توقع داشت. اینکه همه چیز را طلبکارانه به حساب بدهی انقلاب بگذاریم، عین بی انصافی است؛ عین کفر است؛ کفری که‌ می‌تواند نعمت را از کف ببرد و نقمت را جای آن بگذارد.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->