مسعود زارعیان در گفتگو با شهرآرانیوز با اشاره به کیفیت آثار چهل و دومین جشنواره فیلم فجر گفت: مخاطبان استقبال خوبی از جشنواره امسال نداشهاند که شاید یکی از دلایل آن این بود که تعریف و تمجیدی از فیلمها ندیده و منتقدی بر آثار جشنواره صحه نگذاشته است. سطح کیفی آثار نیز موجب استقبال کمتر مخاطبان شده است.
وی با اشاره به اینکه امسال سطح کیفی فیلمها فاجعه بوده است، گفت: سالها است که جشنواره فجر را حرفهای دنبال میکنم، در سالهای قبل از سطح کیفی آثار نسبت به دهههای گذشته نالان بودیم، اما امسال سطح کیفی آثار فاجعه بوده است.
زارعیان تصریح کرد: یکی از علل استقبال محدود از جشنواره امسال نبود نامهای آشنا در کاتالوگ جشنواره بوده است. بسیاری از فیلمسازان را میشناسیم و در جشنواره حاضر میشویم که آثارشان را دنبال کنیم، اما این اشخاص در جشنواره امسال حضور نداشتند که باعث کاهش استقبالها از جشنواره شده است.
وی بیان کرد: موضوعی که به این داستان نیز دامن میزند، نگاه مسئولین برگزارکننده جشنواره فیلم فجر است. احساس میکنم کماکان یک سری لجبازیها و پافشاریها و نگاهها و دستهبندیهایی وجود دارد که امسال نیز شاهد آن بودیم.
این منتقد سینما افزود: شاید این سطح کیفی پایین فیلمها مقداری به خاطر تولیدات ضعیف سالهای اخیر است که شرایط تولید، نبود تهیهکننده مطرح، کمبود اعتبارات و عقبکشیدن فیلمسازان استخواندار و با تجربه در آن تاثیرگذار بوده است. بخشی از بدنه سینما قهر کردهاند و نباید از این موضوع گذشت که موجب شده جوانترها پای کار بیایند و کسب تجربه کنند که باعث شده سطح کیفی آثار بالا نباشد.
زارعیان گفت: تمام این اتفاقات قابل حل است. برخی از سیاستگذاریها باعث عدم حضور کارگردانان مطرح سینما شد و شرایط نابسامانی در جشنواره فیلم فجر به وجود آورده است. در سینمای ایران نیاز به یک پدر داریم که دست بچههایش را بگیرد و از آنان حمایت کند. باید سیاستها بازخوانی شود و یک نفر باید برای سینمای ایران پدرانگی کند و دست سینماگران را بگیرد.
وی یادآور شد: البته آثار محدودی نیز از میان فیلمها مانند فیلم مجنون، پرویزخان و آپارتچی از سطح بهتری نسبت به سایر فیلمها برخوردار بودند، اما در مجموع کیفیت آثار چنگی به دل نمیزد.
این منتقد سینما خاطرنشان کرد: بیدقتیها در انتخاب آثار جشنواره امسال زیاد بود. در سال گذشته تعداد فیلمهای جشنواره پایین بود، امسال تعداد فیلمهای ثبتنام شده بیشتر بود، اما وقتی میبینیم سطح فیلمها پایین است، میتوانستیم ۲۲ فیلم درجه یک با فیلمسازان اسم و رسمدار ببینیم، حالا ممکن است نگاه سیاسی و اجتماعیشان با نگاه مدیران جشنواره سازگار نباشد، اما حضور آنها میتوانست بخشی از مخاطبان جشنواره را فعال و علاقهمند کند.