پاسداری یعنی شوق خدمت

به ماه پربرکت شعبان که نزدیک می‌شویم، شمیم لاله‌های خونین دشت کربلا به مشام می‌رسد و چه بسا بوی خوش لاله‌های دشت انقلاب اسلامی را نیز استشمام می‌کنیم. در ماه شعبان یاد و خاطره دلاورمردی‌های علی اکبر‌ها و علی اصغرها، عمار‌ها و کاوه ها، بلال‌ها و برونسی ها، ابوذر‌ها و همت ها، باکری‌ها و کاوه‌ها که برای دفاع از راه، ولی خود جان برکف ایستادند و جان دادند تا علم ولایت، برافراشته بماند، زنده و تکرار می‌شود. پاسداران، فرزندان این انقلاب اند؛ فرزندانی که لحظه‌ای از مراقبت از این انقلاب و اسلام غافل نشده و نمی‌شوند.

پاسداران و جوانان حزب اللهی ما کاری کردند که امام امت در توصیفشان فرمودند «تاریخ اسلام جز یک برهه از صدر اسلام جوانانی مثل جوان‌های ایران ما سراغ ندارد»؛ این فرمایش امام راحل پس از چند دهه هنوز هم با تأیید خلف شایسته آن معمار کبیر انقلاب در خصوص پاسداران صادق است، آنجا که می‌فرمایند «سپاه پاسداران از پیچ‌های مختلف تاریخ انقلاب سربلند بیرون آمده است» و در جای دیگری می‌فرمایند «من از سپاه راضی هستم».

این‌ها و ده‌ها فرمایش دیگر امام انقلاب حاکی از آن است که این نهاد مردمی که در حساس‌ترین مقطع انقلاب متولد شد، تاکنون سربلند بوده و همچنان پای کار انقلاب در میدان می‌درخشد؛ اما پاسداران به این نباید قانع باشند که تکلیف بزرگی در پیش روی آن هاست و آن رساندن پرچم انقلاب اسلامی به صاحب اصلی این نظام و انقلاب یعنی حضرت، ولی عصر (عج) است.

پاسداران می‌دانند که در چه مسیری فداکاری می‌کنند، به پاسداری به عنوان یک شغل نمی‌نگرند، برای خدمت رسانی و رفع مشکلات مردم و محرومان وقت نمی‌شناسند و فرامکان و فرازمان با عشق به مردم در حال تلاش اند.

خدا را شاکریم که ما را در زمره جمعی از بهترین بندگان خدا قرار داد تا بتوانیم در مسیر شهدای عزیزمان و در رکاب، ولی خودمان گام برداریم و این توفیق را برای خود یک هدیه الهی می‌دانیم و همیشه از درگاه پروردگار، ماندن در مسیر شهدا را مسئلت می‌کنیم؛ باشد که ان شاءا... ما را با شهدایمان محشور بگرداند.