به گزارش شهرآرانیوز، شهرام ناظری متولد خانوادهای بود که صدای ساز پدر، زینت فضای خانه و صدای خوش مادر، سمفونی آرام لالاییهای شبانه اش بود. موسیقی و شعر و هنر جوری با وجودش آمیخته شده بود که پیش از آشنایی با حروف الفبا، با ردیفهای آوازی و گوشههای موسیقایی مأنوس شده بود.
سه تارِ پدر، اسباب اوقات فراغتش بود و بی آنکه بداند، در ابتدای مسیری قرار داشت که هر چه به پیش میرفت، نبوغ ذاتی او در هنر را شکوفاتر میکرد. آن چنان که نواده پرویزخان پورناظری، وقتی به سن هفت سالگی رسید، میتوانست با تارنوازی یکی از نوازندگان معروف کرمانشاه، در یک برنامه زنده رادیویی آواز بخواند. همان کودک شیرین بیان با استعداد، هفده سالگی به تهران آمد و هنرآموز استادانی، چون عبدا... دوامی و عبدالعلی وزیری شد و پا به پای درس آواز، سه تار را هم از جلال ذوالفنون آموخت.
بیست وشش سالگی به استخدام رادیو در آمد و در قالب گروه شیدا به سرپرستی پرویز مشکاتیان، قطعاتی از مثنوی مولوی را آن چنان اجرا کرد که برای اهالی موسیقی گوش نواز بود. پس از آن، گروه عارف به سرپرستی حسین علیزاده نیز میزبان هنر شهرام ناظری بود، اما آشنایی با محمدرضا شجریان در سال ۱۳۵۴، او را در ابتدای فصل تازهای از فعالیتهای هنری اش قرار داد و به مدت هفت سال در کنار استاد مسلم آواز سنتی، به خلق آثاری ماندگار دست یافت.
استعداد درخشانی که رتبه نخست آزمون موسیقی سنتی «باربد» را به خود اختصاص داده بود، با انتشار آلبومهای «چاووش» هر آنچه را تا آن روزگار از عالم آواز فراگرفته بود، در دسترس علاقهمندان قرار داد و اولین آلبوم مشترک خود با محمدرضا شجریان را در ســــــال هـــای نخست پیروزی انقلاب اسلامی، با تمرکز بر مضامین انقلابی منتشر کرد.
ترانهها را گاهی هوشنگ ابتهاج مینوشت و محمدرضا لطفی، حسین علیزاده و پرویز مشکاتیان سرپرستی گروه را عهده دار بودند. دهه ۶۰، اما سرآغاز دوران تدریس و پرورش هنرجویانی بود که ادامه دار هنر ناظری در عرصه آواز میشدند. هنرجویانی که با انتشار آلبوم هایی، چون «زمستان»، «بشنو از نی» و «نجوا» شیفته این سبک از موسیقی ایرانی شده بودند.
کنسرتهای مشترک ناظری با چهره هایی، چون کامبیز روشن روان، مخاطبان بسیاری را به سالنهای اجرا سرازیر میکرد و در کنار انتشار آلبومهای درخشانی در دهه ۷۰، شهرام ناظری را به یکی از شگفتیهای موسیقی سنتی ایران تبدیل کرده بود. با آغاز دهه ۸۰، مسیر شهرام ناظری به وادی پژوهش و آرایههای موسیقی نوین افتاد و بازتاب فعالیت هایش در اجرای پروژه مولوی و شاهنامه فردوسی نمایان شد: «آواز اساطیر»، «لیلی و مجنون»، «لولیان»، «مولویه» (شور رومی) و «سفر عسرت».
انتشار آلبوم «امیرکبیر» با اجرای اشعار نو، وجه دیگری از توانمندیهای او را به نمایش گذاشت. شهرام ناظری در کارنامه پربار هنری اش، آثاری به زبان کردی خلق کرد که بسیار خوش درخشید و دین خود را به زبان مادری ادا کرد. به علاوه پرشمار اجراهای انسان دوستانه او با نیت کمک به نیازمندان و محرومان در دهههای گوناگون پای جمعیت بسیاری را به سالنهای کنسرت باز کرد.
سینه پرافتخار شهرام ناظری در طول سالیان متمادی با نشانهای درخشان داخلی و خارجی نظیر لژیون دونور، نشان شوالیه و ادب، نشان طلایی سماع بارگاه مولانا، کلید طلایی شهر خوی و بسیاری جوایز بین المللی دیگر، گواه نبوغ او در عرصه هنر و حاصل هفت دهه تلاش و تجربه است که در نهایت او را به چهرهای ماندگار در تاریخ هنر معاصر ایران تبدیل کرده است. شهرام ناظری را به حماسه جاری در صدایش میشناسند.
به تحریرهای ریتمیک و فضاسازیهای متفاوتش. شهرتی برگرفته از لحن خاص او در اجرای آثار گوناگون که بیراه نیست اگر آن را به اصالت کرمانشاهی اش نسبت دهیم. به احوالات غیورمردانه و لحنی مستحکم که ریشه در اهالی غرب کشور دارد و شهرام ناظری را در مقام یک هنرمند، از دیگر هم ردیفانش متمایز میکند. او امروز در حالی هفتادوهفت ساله میشود که پسرش حافظ، در ادامه راه پدر، پدربزرگ و اجداد هنرمندش، به چهرهای محبوب و موفق در این راه تبدیل شده است.
عنوان آلبومی از شهرام ناظری
نام جاوید وطن/ صبح امید وطن/ جلوه کن در آسمان/ همچو مهر جاودان ...
شعری مشهور و محبوب برای ما ایرانیان و سروده مرحوم بیژن ترقی است که شهرام ناظری با آواز استادانه اش آن را سر زبانها انداخت. اثری ملی، میهنی با سابقهای دیرین که پیمان سلطانی آن را آهنگ سازی کرده است.
عنوان آلبومی به آهنگ سازی و نوازندگی علیرضا بشی پور است که در سال ۱۳۷۹ با صدای شهرام ناظری منتشر شد. این اثر با اشعاری از شاهنامه کردی و گفتار شاعران کرد، در بردارنده مقامهای باستانی ساز تنبور است و توانمندیهای ناظری را در اجرای آوازهای قدیمی ایرانی به نمایش میگذارد. پسر او حافظ ناظری نیز در این آلبوم نوازندگی سازهای دف و دهل را برعهده دارد.
آلبوم «زمستان»، حاصل همکاری موفقیت آمیز شهرام ناظری و محمدرضا درویشی است که اشعاری از مهدی اخوان ثالث را در سال ۱۳۶۹ به اجرا درآورده اند. شعر زمستان از جمله معروفترین این اشعار است که در میان شش قطعه دیگر، نقطه قوت این اثر به شمار میآید در حالی که ساخت ملودی قسمتهای آوازی این آلبوم نیز بر عهده شهرام ناظری بوده است.