تفاوت دویدن در فضای باز و دویدن بر روی تردمیل چیست؟

عده‌ای اصرار دارند که دویدن در فضای باز مزایای به‌مراتب‌بیشتری از دویدن بر روی تردمیل دارد، اما نمی‌توان پاسخ قاطعی دراین‌باره داد؛ زیرا هر کدام از این 2 روش دارای مزایا و معایبی است.

دویدن بر روی تردمیل
بدون‌شک تردمیل یکی از وسایل ورزشی محبوب برای انجام ورزش‌های هوازی است، محدودیت‌های آب‌وهوایی ندارد و هر زمان که بخواهید، می‌توانید آن را متوقف کنید. سطح صاف آن برای مفاصل بهتر است و به‌تنهایی و در هر زمان قابل استفاده است و دارای برنامه‌های تمرینی مختلف است. تقریبا تمام تردمیل‌ها دارای گزینه‌های ایمنی هستند و بعضا با جداشدن نوار قرمزرنگ دستگاه، متوقف می‌شوند؛ اما گزارش‌هایی از افتادن از روی دستگاه، زمین‌خوردن، مشکلات قلبی و عروقی به‌خاطر شدت زیاد دستگاه وجود دارد. اگر از آسیب‌های مفصلی، استخوانی، عضلانی و قلبی و وزن خیلی بالا رنج می‌برید، از تردمیل استفاده نکنید. همچنین تردمیل به افرادی که مشکلات تعادلی یا بینایی و بیماری عصبی دارند، توصیه نمی‌شود.

دویدن در فضای باز
دویدن در فضای باز و پارک، به پرداخت حق عضویت باشگاه نیاز ندارد. می‌توان در هنگام سفر هم ورزش کرد. امکان لذت‌بردن از طبیعت و هوای آزاد وجود دارد. تحقیقات مختلف نشان می‌دهد دویدن در فضای باز باعث بهبود دستگاه تنفسی، بهبود سلامت قلب و عروق می‌شود؛ اما در کنار آن ممکن است باعث بروز مصدومیت‌هایی مانند خراشیدگی زانو، زمین‌خوردن، پیچ‌خوردن مچ پا و... ‌شود. زمانی که شما می‌دوید، از طرف بدنتان نیرویی به‌سمت زمین وارد می‌شود و زمین مقداری از آن را جذب می‌کند و مقدار دیگر را به‌سمت بدن برمی‌گرداند که با استفاده از کفش‌های مناسب، این مقدار نیرو کم می‌شود و از آسیب‌رساندن به اندام تحتانی جلوگیری می‌کند، اما در تردمیل این‌گونه نیست؛ زیرا این دستگاه دارای تسمه‌ای است که زمانی که شما روی آن نیرو وارد می‌کنید، به‌صورت ارتعاشی آن را برمی‌گرداند و موتور آن نیز نیروی بیشتری تولید می‌کند. مشکل دیگری که میان استفاده‌کنندگان ‌تردمیل دیده می‌شود، این است که هنگام دویدن یا راه‌رفتن، دستگیره‌ها را نگه ‌می‌دارند که این کار باعث مشکلات زیادی برای ورزشکار مانند برهم‌زدن وضعیت طبیعی بدن و بروز دردهای مفصلی و عضلانی، کاهش تعادل و هماهنگی و کاهش حس عمقی‌عصبی می‌شود.