دغدغه‌های ناتمام فیلمنامهنویسان
یک فیلمنامهنویس و منتقد آثار سینمایی گفت: برپایی رویدادهایی مانند استارتاپ فیلمنامهنویسی می‌تواند به تربیت و شکوفایی استعداد‌هایی در این زمینه کمک کند.
به گزارش شهرآرانیوز، علیرضا محمودی درباره شرایط فعلی فیلمنامهنویسی سینمای ایران می‌گوید: از لحاظ شغلی و صنفی، از منظر گسترش و نوآوری روایی و از نگاه آموزشی و حضور فیلمنامهنویسان تازه‌نفس، فیلمنامهنویسی به‌عنوان یک شغل، در نامطمئن‌ترین وضعیت خود در ۳ دهه گذشته وجود دارد. علت این رویداد برخلاف آنچه بیان می‌شود، انتخاب‌های تولید و سرمایه‌گذاری است. ارائه بهترین طرح و فیلمنامه به تولید منتهی نمی‌شود. پشتوانه تهیه‌کننده و سرمایه و حتی بازیگران مهم‌تر از کار فیلمنامه نویس تلقی می‌شود. در تلویزیون و شبکه نمایش خانگی و سینما این وضعیت وجود دارد که فیلمنامهنویس نه برای نوشتن فیلمنامه بلکه برای عبور از مرحله پیش تولید و توافق طرف‌های موجود سرمایه گذار و سرمایه بردار، به کار دعوت می‌شود. بیکاری اغلب فیلمنامهنویسان و پرکاری برخی مقاطعه‌کاران بهترین نشانه این وضعیت است. از منظر نوآوری روایی و نگارش فیلم‌نامه‌های بدیع با توجه به شکل تولید فیلم و سریال که یا ارگانی و سازمانی هستند و یا تجاری و پیمانکاری، نباید توقع اتفاق چشمگیری در فیلمنامهنویسی باشیم.
نویسنده فیلمنامه «مرگ تدریجی یک رویا» همچنین ادامه می‌دهد: فیلمنامهنویسان در بهترین حالت می‌توانند برای تداوم حرفه نویسندگی خود یا بازنویس کارهای مضمون‌گرا باشند یا نویسنده مکانیکی کارهایی که به باز تولید پیرنگ فیلم‌های پرفروش قبلی می‌پردازند. آموزش فیلمنامهنویسی نیز خارج از آشوب تولید و نگارش نیست. ساختارهای آکادمیک سالهاست که خروجی به جز فیلمنامهنویسان با مدرک‌های ناکارآمد ندارند و ساختارهای غیررسمی آموزش هم همیشه در حال بازتولید این سوتفاهم هستند که فیلمنامه نویسی دور از تولید هم معنی دارد. در مجموعه فیلمنامهنویسی این روزها بیمارترین بخش تولید فیلم و سریال فارسی است.
وی در ادامه در پاسخ به این سئوال که بهترین راه برای جذب و معرفی استعدادهای این حوزه چیست؟ توضیح می‌دهد: اگر استودیوهای تولید وابسته به دخل و خرج تولید و نمایش باشند و مجبور به تولید سالیانه فیلم و سریال برای عرضه در سینما و سکوها باشند، نویسنده‌ها را از زیر سنگ هم که باشند پیدا خواهند کرد. اکنون همه ساز و کار تولید در زمینه فیلمنامهنویسی بیشتر بر مبنای بزن و برویی هر پروژه تعریف می‌شود تا استفاده از ظرفیت‌ها روایی نویسندگان جوان. تا زمانی که تولید در تلویزیون وابسته به رویکردهای اداری و در دفاتر فیلم سازی پیرو سیاست‌های سینمایی دولت‌ها و شبکه نمایش خانگی ویترین نهادها وجریان‌هایی سیاسی است، توقع حضور نویسنده‌های خلاق‌تر بعید است.
این فیلمنامهنویس در پاسخ به این سئوال که رویدادهایی استارت‌آپی تا چه اندازه می‌تواند به تربیت فیلمنامهنویس کمک کند؟ یادآور می شود:هر اتفاقی که بتواند از ذهن روایی نویسندگان حمایت کند و از آنها تا تولید محافظت کند، می‌تواند باعث حضور فیلمنامهنویسان خوش فکری شود که با اعتماد به نفس بیشتری کار کنند. آن چیزی که اکنون آموزش فیلمنامهنویسی ما را عقیم کرده، عقب ماندن از چرخه تولید است. هر رویدادی که بتواند تولید و نگارش را به توافق برساند، موفق خواهد شد.
منبع: ایسنا
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
