الهام اسماعیلی | شهرآرانیوز؛ میثم مهدیار در گفتگو با خبرنگار ما، به نتایج پیمایش اخیر این پژوهشگاه اشاره کرد که نشان میدهد میزان اقبال عمومی به اهل بیت (ع) بالاست.
وی این تمایل را در گرایش و اشتیاق مردم به زیارت اهل بیت (ع) مشهود دانست.
دکتر مهدیار در ادامه گفت: با وجود این تمایل، برای اینکه فرهنگ سیره رضوی در زندگی مردم ملموس شود، نیازمند تطبیق ساختارهای اجتماعی با این فرهنگ هستیم.
وی افزود: ترویج و تبلیغ سیره رضوی در سبک زندگی مردم زمانی امکانپذیر است که فضا و معماری شهری ما با معماری اسلامی تناسب داشته باشد و ساختارهای اجتماعی مانند شهرسازی، اقتصاد، معیشت و آموزش نیز همسو با فرهنگ رضوی باشند.
معاون پژوهشی پژوهشگاه فرهنگ و هنر و ارتباطات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با انتقاد از تبدیل شدن فضای اطراف حرم امام رضا (ع) به مراکز تجاری و مصرفی، گفت: نمیتوان از مردم انتظار داشت که فرهنگ رضوی را در زندگی خود پیاده کنند، در حالی که اطراف حرم به محلی برای ترویج سبک زندگی خاصی از طریق مالها و مراکز مصرفی تبدیل شده است.
این جامعه شناس در ادامه با اشاره به رها کردن اقتصاد به بازار آزاد و حذف سیاستهای حمایتی از طبقات محروم، خاطرنشان کرد: با رها کردن اقتصاد به بازار آزاد و حذف سیاستهای حمایتی از طبقات محروم، نمیتوان انتظار داشت که سیره رضوی در زندگی مردم جاری شود و آنها مطابق با آن زندگی کنند.
وی همچنین با تاکید بر نقش خانواده در ترویج فرهنگ سالم، گفت: وقتی مردم در تهیه مسکن با مشکل مواجه هستند، امکان شکلگیری فرهنگ سالم در خانواده کاهش مییابد، زیرا فرهنگ سالم در ارتباطی که خانواده با محله برقرار میکند، شکل میگیرد. در شرایط اجارهنشینی، امکان ایجاد هویت محلهای وجود ندارد.
مهدیار در ادامه به تناقض در توسعه حرم امامرضا (ع) اشاره کرد و گفت: حتی توسعه حرم امامرضا (ع) نیز مطابق با فرهنگ رضوی نبوده است. مناطق قدیمی اطراف حرم تخریب شدهاند تا مال ساخته شود. در این مالها و هتلها چگونه میتوان فرهنگ رضوی را ترویج کرد؟ در حالی که مصرفگرایی در آنها ترویج میشود، میتوان از مردم انتظار داشت که سیره رضوی را در زندگی خود دنبال کنند؟
وی با اشاره به پیوند ارگانیک ساکنان سابق اطراف حرم با حرم، گفت: افرادی که خانههایشان اطراف حرم بود، پیوند ارگانیکی با آن داشتند. اما با تخریب خانههای آنها و طردشان به حاشیه شهر، نمیتوان انتظار داشت که فرهنگ رضوی را در زندگی خود ادامه دهند؛ لذا میتوان با قاطعیت گفت که سیاستهای حاکمیتی در این زمینه شکست خورده است.